Fulden Ufacık: July 2019

The Shawshank Redemption (Esaretin Bedeli)

Share |

Paulo Coelho Akra'da Bulunan Elyazması

Okurken hayatımı düşündüren kitapların yeri bende hep ayrıdır. Tıpkı Akra'da Bulunan Elyazması kitabı gibi.

Kitabı okurken ilk düşündüğüm şey "Halil Cibran'ın Ermiş kitabı gibi bana bir çok konuda nasihat verecek ve ufkumu geliştirecek" oldu. Ve kitabı bitirdikten sonra bana kalan ise kitabın içinde çizdiğim onca cümle ve arada okunacak onca söz...

Ben bu tarz kitapları okurken büyük keyif alıyorum. Hayatıma yön verdiğine ve beni daha huzurlu ve mutlu bir insan yapacağına inanıyorum. Bu kitabı bu yüzden sevdim.

Kitapta, Müslümanlar için 492, Hristiyanlar için 1099 ve Yahudiler içinse 4859 senesinde Haçlıların Kudüs'ü işgal etmelerinden bir gece önce halkın bilge Kıpti'yi dinlemek için toplandığı alanda konuşanları okuyoruz. Bu konuşmalarda -daha çok diyalog gibi- halkın bilge Kıpti'ye hayat hakkında sordukları soruları ve bu soruların cevaplarını okuyoruz.

Bu konuşmaların yazıldığı Elyazması ise 1974 yılında Sir Walter Wilkinson tarafından Nec Hemmadi yakınlarında bulur. Ve 2011 yılında Paulo Coelho'nun eline bu elyazmasının kopyası geçmiştir. Biz de onu okuyoruz.

Hayatın döngüsünde yaşarken bazen istemediğimiz durumlarla karşılaşırız ve genelde mücadele etmeye karar veririz. Belki ilk mücadelemizde kazanamayacağız belki de kazanacağız bunu bilemeyiz. Kimse bilemez. Önemli olan pes etmemek yeniden denemektir.

"Sadece pes edenler mağlup olur, diğer herkes galiptir.
Gün gelecek zor dönemler, dinlemek isteyenlere gururla anlatılan öykülerden ibaret hale gelecek ve herkes anlatılanları saygıyla dinleyip üç önemli şey öğrenecek:
Bekleyip doğru anda harekete geçebilmek için gerekli sabra sahip olmak.
Bir sonraki fırsatı elden kacirmayacak kadar bilge olmak.
Ve yara izleriyle gurur duymak.”

Bu tarz kitaplardan hoşlanıyorsanız mutlaka bakmanızı öneririm.

"Başarı nedir? Her gece başımızı yastığa koyduğumuzda huzurla uyuyabilmektir."

"Sev. Sevmekten kastım, yalnızca başka bir insanı sevmek değil. Sevmek mucizelere, galibiyet ve mağlubiyetlere, yeryüzünü arşınlamamız için bize bahşedilen her gün boyunca olup bitenlere açık olmak, demektir."

"... tohumlarınızı gittiğiniz her yere serpiştirin, çünkü hangilerinin yeşerip sonraki nesli aydınlatacağı hiç belli olmaz."

"Aradığın bu olsun: Daima yaşamayı arzuladığın şeyleri yaşa. Başkalarını eleştirmekten kaçın ve düşlerine odaklan."

"Silahların en kuvvetlisi, insanı yaralayan mızrak ya da surları parçalayan top değildir. Silahların en korkuncu sözdür; insanın yaşamını tek damla kan akıtmadan mahveder ve açtığı yaralar asla kabuk tutmaz."

"Hayat, önemli sözleri gönlümüzde gizlemek için fazlasıyla kısadır...Örnegin, "Seni Seviyorum.""

"Şarkı söyleyen, öyküler anlatan, yaşamın tadını çıkaran ve gözleri mutlulukla parıldayan insanlarla dostluk kur; çünkü mutluluk bulaşıcıdır ve mantığın, hatayı açıklamaktan öteye gidemediği durumlarda daima bir çözüm ortaya koymayı başarır."

Share |

Bülent Özdemir Hiç Ve Her Şey

Kitap Yorumları 5:36:00 PM

Hayat da tezatlıklar dünyası değil midir? Zıtlıkların uyumu ile Dünya yaratılmış.Şiirlerde ölüm ve hayatın iç içe geçtiği bu kitapta da tezatlığın ahenkini hissediyoruz.

Dünya'da yaşam ve ölümün iç içe olması belki de insanlığın bir parçası. Ölüm dediğime bakmayın çünkü ölümden sonraki yaşamdan da bahsediliyor bu şiirlerde. Ölümden sonraki yaşamı düşünmek ise bende ilahi esintilerin yayılmasına sebep oluyor. Zaten kitaptaki şiirlerde de bu esintiyi fazlasıyla hissediyorsunuz.

Şiirlerde en çok hissettiğim şey Dünya'nın altı günde yaratılmasına dair mısralar, Tanrı'ya olan sevgi ve Şeytan'ın insanları kışkırtma çabaları.

"Şüphesiz sizin Rabbiniz, gökleri ve yeri altı gün içinde (altı evrede) yaratan ve Arş’a kurulan, geceyi, kendisini durmadan takip eden gündüze katan, güneşi, ayı ve bütün yıldızları da buyruğuna tabi olarak yaratan Allah’tır. Dikkat edin, yaratmak da, emretmek de yalnız O’na mahsustur. Âlemlerin Rabbi olan Allah’ın şanı yücedir. (Araf 54)”

Ben de biraz araştırma yaptım. Altı günde yaratılma olayı ile ilgili bazı sonuçlar buldum:

"Kur’ân-ı Kerîm’de Allah’ın fiilleri için kullanılan yevm (gün) kavramını yirmi dört saatlik zaman süresi şeklinde anlamamak gerekir. Nitekim başka âyetlerde O’nun fiilleri hakkında yevm kelimesi “an” mânasında kullanıldığı gibi (Rahmân 55/29), Allah’ın katındaki bir günün insanların hesaplarına göre 1000 yıl tuttuğu da ifade edilmiştir (Hac 22/47; Secde 32/5; ayrıca bk. Meâric 70/4).

Her ne kadar âyetteki altı günü, dünya günüyle altı gün diye anlayanlar olmuşsa da, gökler ve yer yaratılmadan önce günden söz edilemeyeceği için, bilhassa bazı çağdaş tefsirlerde –kâinatın yaratılışıyla ilgili yeni teoriler dikkate alınarak– bu altı günü, her birinin ne kadar süre devam ettiğini ancak Allah’ın bildiği “altı devir” diye anlamanın daha münasip olduğu belirtilir. Esasen an, nokta gibi boyutsuz bir zamandır; aynı şekilde sonsuzluk da boyutsuzdur. Böylece sonsuz varlık için an da sonsuzluk da birdir. Buna göre sonlu ve sınırlı varlıklar için düşünebildiğimiz boyutlu ve sınırlı zaman dilimlerini Allah ve O’nun fiilleri hakkında düşünmemiz mümkün değildir. Bu sebeple yaratıcı-yaratılan ilişkisinin söz konusu olduğu konumlarda zaman kavramlarını daima yaratılan açısından dikkate almak gerekir.""

Şiirlerinde dikkat ettiğim bir diğer nokta ise İnsanların topraktan yaratılığına dair sözleri oldu. Çamur, toprak gibi imgeleri yaratılış ile birleştirerek bunu şiirlerine aktarmış.

Andolsun biz insanı çamurdan (süzülmüş) bir hülasadan yarattık. Sonra onu (Hz. Âdem'in nesli olan) insanı sarp ve metin bir karargahta (rahimde) bir nutfe (zigot) yaptık. Sonra o nutfeyi alaka (yapışan şey) hâline getirdik, derken o alakayı mudga (bir çiğnem et) yaptık, o bir çiğnem eti kemik(lere) çevirdik (ve) o kemiklere de et (kaslar) giydirdik. Sonra onu başka yaratılışla inşa ettik (can verdik, konuşma verdik)..." (Mü'minun, 23/12-14).

Benim şiirlerde en çok sevdiğim kısım ise Dünya'nın şu andaki durumunu eleştirmesi oldu. Savaşın eleştirildiği çocukların çocukluğunu yaşayamadığını anlattıldığı kısımlar beni okurken etkiledi. Savaşın belki de en çok çocukları etkilediğinin en büyük kanıtı.

"HEEEY DÜNYA
Kan kan olmaktan
Her tarafı aynalı bu sokakta
Sır oluyor kan
Sağ oluyor kan
Sol oluyor
Bir avuç tuz oluyor
Ayna aynaya çarpıyor kırılmadan
Göz göze değiyor
Çelik çeliğe
Bir hilal sakinliği uzayan
Çivit kokulu bir çarşaf düşerken balkondan
Seyredilen beyaz perde
Çocuklar sallanıyor
Salıncak ipiyle yapılan sapanlar
Uçurtma ipiyle
Heeey dünya!
Bütün uçurtmalar tellerde
Bu sokakta çocuk oluyor kan"

Eğer sade bir dili olan şiirlerden ve ilahi esintilerin olduğu şiirlerden hoşlanıyorsanız kitabı tavsiye ederim.

“Ekmek Parası
....
Sesin gölgesinden geçmiş
Öyle bir yere asmış ki kendini
Şarkıların acımasız, kalemini kıran
Ya da gecedir gizlediklerimizi açan
Aslında, kaybolmuş bir çocuk gibi ağlamaktasın”

"TEREDDÜT

İnkar edemeyeceğim kadar insanım Ve toprağın kabul edeceği kadar çamurlu"

"HEP İSTEDİ İNSAN

O kadar küçük ki saklambaç bile oynanmıyor Keşke biraz daha büyük olsaydı dünya Altı günde inşa edilen evimizde Bir duvarımız yıkılıyor her gün Duvarların altında saklanıp yaşadık Altı kişi Çocukları saymazsak altı Kadınları saymazsak altı Kendimizi saymadan yine altı kişi’’

Share |

Fırat Öztürk Balmumu Yaşamlar

Kitap Yorumları 12:47:00 PM

"Türk yazarlardan farklı bakış açıları ile yazılmış bir roman okumak istiyorum. Biraz beni etkilesin, kelimelerin gücünü kullansın hatta kelimeler ile dans etsin. Okurken düşüneyim, yeni şeyler öğreneyim." diyorsanız aradığınız kitap Balmumu Yaşamlar olabilir.

Romandaki karakterlerin yazılması hatta kaleme dökülmesi gerekiyordu bu hiçlik dünyasında. Yazar da hayatın içindeki karakterlere yeniden hayat vermeliydi ölümün ıssız kokusuyla. Bu ıssız koku ile ölüm ve yaşam iç içe olmalıydı. Bu iç içelik bedenlerin birbiriyle uyumu ile olabilirdi. Tıpkı Balmumu gibi. Ne istersen ona dönüşecek ne istersen o olacak.

Kitabın başlangıcı ile bir anda "Ben ne okumaya başladım?" sorusunun zihninizde canlanma ihtimali var. Ben bu yüzden kitabı yavaş yavaş sindire sindire okumanızı tavsiye ederim. Çünkü kelimelerin ustaca seçilmesi ve karakterlere yansıtılmasını okurken ben büyük bir keyif aldım. Ayrıca bazı yerlerde yazarın yaptığı ustaca göndermeleri okumak benim hoşuma gitti.

Bedene bir neşter saplanır ve neşterin metalliği sıcak kan ile birleşir. Soğuk ve sıcağın zıtlığı. Ama bu zıtlığın uyumu bedende hapsolmak ister. Hiçlik dünyasından ayrılmak ister. Beden bunu başarmaya çalışırken hayatın unsurları o bedeni esir almak ister. Peki hayatın anlamı nedir? Hiçlik dünyasındaki yaşamda hayallere yer var mıdır? Yoksa hayaller bir boşluk mudur?

Yazarın özellikle de Sarp karakterine sunduğu Nihilizm belki de kitabın ana unsuru haline geliyor. Bu ana unsura bir de Yunan Mitolojisindeki karakterler eşlik ediyor. Yunan Mitolojisindeki karakterleri roman karakterleri ile harmanlayarak anlatması bence romanı başka zamanlara götürüyor ama yaşananlar ile şimdiki zaman ile başka zamanlar birleşiyor.

Nihilizmden dolayı bana kitap Rus Edebiyat'ından bir roman havasını da hissettirdi. Sanki Rus Edebiyatı okuyorum ama içinde Yunan Mitolojisi yer alıyor ve bu olaylar Türkiye'de geçiyor. İşte Dünya'nın aslında hiçlik bütünü olduğunun en büyük kanıtı niteliğinde.

Reddediş ve kabullenme hislerinin iç içe olduğu Dünya'da tıpkı kitaptaki karakterler gibi yaşam. Ulaşılması zor bir Sarp, Gizem'in güzelliğine bürünmüş bir hayat ve Şafak'ın engin duruluğu. Kitaptaki karakter isimleri ile kişilik özellikleri birbiriyle örtüşüyor. Yani karakter isimleri bilerek seçilmiş. Sarp, Gizem ve Şafak. Kitap da bu karakterlerin çevresinde gelişen ana olaylara sahne oluyor.

Kitabın içinde argo, küfür gibi unsurların bulunduğunu ve kitabın +18 olduğunu da ayrıca belirtmek isterim. Bu durum beni etkilemedi kitabın içindeki kelime oyunları ve dansı ile ben kitabı sindire sindire okumayı tercih ettim ve Türk yazarlarından bu tarz bir kitap okumak benim hoşuma gitti.

Farklı bir tarzda kitap okumak istiyorum diyorsanız mutlaka okumanızı tavsiye ederim.

“Nikis’in; yani gecenin doğurduğu, umut Tanrıçası Elpis, her başlangıcın özüdür. İnsanın, ilk soluyuşunda, havanın ciğeri acıtan ilk doluşunda, yaşadığı bu ilk pişmanlığın ardından gelen, ilk ağlayışında hep yanı başındadır insanın. Bir sonraki nefesine, acısına, pişmanlığına ve ağlayışına hazırlamak için onu.”

“Merak, sizi oraya sürükleyen zihin koşuşturması; İhtişamlı bir sonsa zamanın sararttığı eski bir kağıda ya da bir yüze yazılmış, her birinizin sonu gibi saklanandır; ben anlatıcınızdan dahi...”

"Katliamına tüm türlerin soyunan insanın; ilk, kendi türünün katliamının, son ve en modern silahıdır, söz."

"... hayat denilen oyunda; yapacağın hamle, karşındakinin yapacağı hamleyle ne kadar da girift bir ilişki içinde.."

"Dönmek üzere kuruldur evren. Akrep döner, yelkovan döner. Gün döner ay, ay döner yıl, yıl döner ömür olur. Dönüş soğutur her acıyı, dünyanın dönüşüne de sebeptir ki bu içindeki ateşi soğutmayadır çabası, hiç durmadan."

Share |

Charles Baudelaire Paris Sıkıntısı

Kitap Yorumları 4:10:00 PM

Şiirler belki de hayatın bir dönemeci gibi gelir ve bizi bulur. Bulduğunda ise onun ahenki ile dans etmek gerekir. Tıpkı Charles Baudelaire'in dediği gibi "Her zaman sarhoş olmalı insan."

Peki sarhoşluk sadece içki ile mi oluyor?

Charles Baudelaire, melankolinin şiirlerdeki yansıması. O yansıyan melankolinin içindeki yaşanmışlıklar var. Kendi yaşanmışlığı. Bu yaşanmışlıklarda bunalım, öfke, mutsuzluk, hüzün yer alıyor.

Benim şiirlerinde en çok hissettiğim şey ise öfkesinin bastırmaya çalışmanın yolunu "melankoli"de bulmuş olması. Bu sayede kuralları çiğneceğini düşünmüş. Ona göre sanatta kural olmamalı. Kurallar soyutluğuna ve imgelerine ters düşüyor.

Paris Sıkıntısı'ndaki eserleri mensur şiir türünde yazmıştır.

"Mensur şiir, şiirin cümle yapısı ve ahengini koruyan ancak ölçü ve kafiyeye bağlanamayan; şairane bir konuyu, his, hayal ve düşünceyi kısa şekilde ve yoğun bir üslupla anlatan düzyazı türüdür. Mensur şiirde olay örgüsü de vardır. Bu özelliğiyle, öykü ile şiir arasında bir tür sayılır."

Bu mensur şiirlerde bir sokakta dolaşırken gördüğümüz şeyleri bir de benim gözümden bakın, benim gözümden olayları yaşayın demek istemiş. Zamanın sonsuz denizinde uçarcasına yazmış şiirlerini. Sanki zamanla yarışmak istiyor ama zamana karşı gelemeyeceğini de biliyor gibi.

Şiirlerinde en çok karşıma çıkan durum ise tezatlık yani zıtlık. Tıpkı hayat gibi. Hayatta da zıtlıklar yok mudur? Hayatı gözlemleyerek yazmış şiirlerini. Hayattaki sembolleri, imgeleri ve en önemlisi kendini şiirlerine aktarmış. Sanki şiirlerin içinden beni bulun demek istiyor. Yalnızlığımı anlayın demek istiyor. Şiirlerinde biraz da insanlara karşı sitem hissettim. Yalnızlığının nedeni olarak insanları görüyor. Belki de bir kaçış yalnızlık?

Şiirlerindeki imgeleri ve duyguları anlamak için ilk başta onun hayatını okumanızı tavsiye ederim.

“Ancak eşit olduğunu kanıtlayan kişi eşittir bir başkasına, ancak özgürlüğü fetheden hak eder özgürlüğü."

“Okunan şeyler ne kadar kötüyse insan o kadar hava almak ve serinlemek gereksinimi duyuyor.”

“Her hastanın yatak değiştirme tutkusuna kapıldığı bir hastanedir bu yaşam. Kimi sobanın karşısında acı çekmek ister, kimi pencere kıyısında iyileşeceğini sanır.”

“AYNA
Korkunç bir adam giriyor içeri ve aynaya bakıyor. .
“Kendinizi görünce tiksintiden başka bir şey duymayacağınıza göre, ne diye bakıyorsunuz aynaya?”
Korkunç adam şu yanıtı veriyor: “89’un ölümsüz ilkelerine göre tüm insanlar eşit haklara sahiptir; ben de aynaya bakma hakkımı kullanıyorum; hoşlanmak, hoşlanmamak benim bilincime kalmış.”
Ben aklın sesiyle kuşkusuz haklıydım; ama yasal açıdan adam da haksız değildi.”

“Paris Sıkıntısı
Her zaman sarhoş olmalı insan. Tüm sorun bunda: Zamanın, omuzlarınızı çökerten ve sizi yere eğilmeye zorlayan o korkunç ağırlığını duymamak için, sürekli sarhoş olmanız gerek.
Peki neyle? İster şarapla, ister şiirle, ister erdemle, bu sizin bileceğiniz iş. Ama kendinizden geçin.
Örneğin bir sarayın merdivenlerindesiniz, bir kuytunun yeşil otları üzerinde ya da odanızda, insanın içini karartan o yalnızlık içindesiniz ve uyandığınızda eğer sarhoşluğunuz azalmış ya da büsbütün ayılmışsanız, rüzgara, dalgaya, yıldıza, kuşa, duvar saatine, kaçan her şeye, uğuldayan ve ses çıkaran her şeye, yuvarlanan ve şakıyan her şeye saatin kaç olduğunu sorun. Alacağınız yanıt hep şu olacak: “Saat sarhoş olma vakti! Zamanın o kurban kölelerinden olmamak için, içip kendinizden geçin; sürekli kendinizden geçin! Şarapla, şiirle ya da erdemle, canınızın istediği bir şeyle.”

“Yanılsamaların sayısı insanın insanla, ya da, insanın nesneyle ilişkileri kadar çoktur, diyordu dostum. Ve yanılsama bitince, yani varlığı ya da olayı bizim dışımızdaki haliyle, asıl haliyle görünce, yarı, hayal görüntünün kaybolmasından doğan esef den, yarı yenilik önündeki, gerçek olay önündeki hoş şaşkınlıktan doğan, garip ve karmaşık bir duyguya kapılırız.”

“Kötü olmak asla bağışlanamaz, ama kötü olan yaptığı kötülüğü bilirse bu da bir meziyettir ve en iğrenç olanı aptalca kötülük yapmaktır.”

“Düşler! Hep düşler! Ruh ne kadar tutkuyla dolup incelirse düşler o denli onu olağandan uzaklaştırır. Her insan kendine yetecek ölçüde afyon taşır içinde, durmamacasına yenilenen bir afyon. Ruh ne kadar hırslı, ne kadar inceyse, düşler gerçekleşebilecek olandan o kadar uzaklaşırlar. Her insan kendine yetecek ölçüde afyon taşır içinde, durmamacasına yenilenen bir afyon. Hem doğumdan ölüme dek, olumlu bir sevinçle, başarılı ve kararlı bir eylemle dolu kaç saatimiz var? Zihnimin yaptığı bu resimde, sana benzeyen bu resimde yaşayacak mıyız dersin. bu resme biz de geçecek miyiz dersin?”

“Sanat Doğayı yeniden, düşle düzenler, düzeltir, güzelleştirir, yeniden döker, orası da öyledir.”

“SAÇLARDA BİR YARIM KÜRE
Bırak da uzun, uzun, durmak bilmeden içime çekeyim saçlarının kokusunu, bir kaynağın sularına yüzünü daldıran susamış insan gibi yüzümü daldırayım içlerine, kokulu bir mendil gibi elimle sallayayım onları, sallayayım da anılar silkelensin havada.
Bir bilseydin saçlarında gördüğüm, duyumsadığım, işittiğim şeyleri! Başka insanların ruhu ezgiler üzerinde nasıl dolaşırsa, benim ruhum da koku üzerinde öyle dolaşır.
Yelkenlerle, serenlerle dolu bütün bir düş var ve büyük denizler var, köpükleri alıp götürür beni tatlı iklimlere doğru.
Saçlarının okyanusunda bir liman görüyorum, hüzünlü şarkılarla, her ulustan, güçlü insanlarla, sonsuz sıcaklığın yangelip yattığı, uçsuz bucaksız bir gök üzerinde ince ve karışık yapıları oymalar gibi beliren, ölümsüz sıcaklığın sere serpe yayıldığı o gemilerle dolu.
Okşarken saçlarını bir gemide oluyorum, güzel bir gemi, bir kamara, divan, saksılar, serinletici içkiler ve gemiyi ve beni bir beşik gibi sallayan o görmediğim dalgalar, uyuşuk saatler; saçlarını okşarken, beni o dinlendiren, o tembel saatleri yeniden buluyorum.
Saçlarının o harlı ocağında, afyonla ve şekerle karışık tütün kokusunu yeniden soluyorum; saçlarının gecesinde, sıcak ülke göklerinin sonsuzluğunu parıldar görüyorum; saçlarının ince ince tüylü kıyılarında, katranın, miskin, hindistancevizi yağının birbirine karışmış kokularıyla sarhoş oluyorum.
Bırak da dişleyeyim uzun uzun ağır, kara örgülerini. O lastik gibi esnek, asi saçlarını ısırdığımda sanırım, anıları da yiyip tüketeceğim.”

“Saati görüyorum, evet; şimdi vakit Sonsuzluktur!”

“Kalabalıklar
Herkes yıkanamaz kalabalığın denizinde;bazı insanlar vardır, daha beşikteyken kılıktan kılığa girmenin, kalabalığa karışıp yüzünü gizlemenin, eve duyulan kinin ve yolculuğun zevkini üfler kulaklarına bir peri, işte yalnız o kişi, canlılık içinde kana kana sarhoş olur, hem de insan türünün sırtından sağlar içkisini.
Kalabalık, yalnızlık; etken ve verimli bir ozan için aynı deyimler. Yalnızlığını kalabalıklaştırmasını bilmeyen, arı kovanı gibi işleyen bir kalabalıkta yalnız olmayı da bilmez.
Bu eşsiz ayrıcalığın tadını yalnız şair çıkarır, ister kendi, ister bir başkası olur. Diledi mi herkesin kişiliğine bürünür, kendilerine bir beden arayan o başıboş ruhlar gibi. Şair için her şey, her yer açıktır, bazı yerler ona kapalı görünmüşse, girmek zahmetine katlanmıyor demektir.
Yalnız ve düşünen gezgin bu evrensel kaynaşmadan eşsiz bir sarhoşluğa erer. Kalabalıkla kolayca kaynaşan kişi, ateşli hazlar tadar, kutu gibi kapalı bencil ile istiridyeler gibi evine çekilmiş tembel, bu hazlardan yoksun kalır. Yalnız ve düşünceli gezgin, karşısına çıkan bütün uğraşıları, bütün sevinçleri, bütün yoksunlukları kendinin olarak benimser.
Bu anlatılmaz şölenle karşılaştırılırınca, ortaya çıkan beklenmedik olaya, gelip geçen bir yabancıya kendini bütünüyle, bütün şiiri, bütün yardımseverliğine veren ruhun bu kutsal orospuluğuyla karşılaştırılınca, insanların aşk dedikleri şey son derece küçük ve zayıf kalır.
Sırf o budalaca gururlarını bir an olsun kırmak için, bu dünyanın mutlularına bazen kendi mutluluklarından daha üstün, daha geniş, daha derin mutluluklar bulunduğunu anımsatmak iyidir.
Sömürgelerin kurucuları, halk önderleri, dünyanın ta öbür ucuna göç etmiş misyoner papazlar, bu gizemli sarhoşluğu biraz bilirler kuşkusuz; dehalarının sağladığı geniş ailenin kucağında, kıt kanaat sofuca yaşadıkları için onlara acıyanlara bazen gülmek zorunda kalırlar.”

“Kötü Camcı
İnsanlar vardır, kendi iç dünyalarına dalmayı sever, eyleme geçmekten hoşlanmazlar, ama öyle bir an gelir ki bilinmez ve anlaşılmaz bir iç tepkiyle, kendilerinden beklemedikleri bir çabuklukla, eyleme geçerler.”

“İkili Oda
Ey mutluluk! Yaşam dediğimiz şeyin, en mutlu anında bile, şu an içinde olduğum, dakikası dakikasına, saniyesi saniyesine tattığım şu yüce yaşamla hiçbir ortak yanı bulunamaz!
Hayır! dakikalar yok artık, saniyeler yok! Yitip gitti zaman; şimdi Ölümsüzlük egemen her şeye, hazların ölümsüzlüğü.”

“Sanatçının İtiraf Duası
Nasıl da içine işler insanın güz akşamları! Ah nasıl da acı verir! Çünkü öyle tatlı duygular vardır ki nasıl doğdukları bilinmese de, öylesine yoğun etkiler insanı; Sonsuzluk bunların başındadır ve daha keskini de yoktur.
Gözlerin göğün ve denizin sonsuzluğuna dalması ne de büyük zevktir! Yalnızlık, sessizlik, göğün eşsiz kutsallığı! Ufukta titreyen ve küçüklüğüyle, yalnız haliyle çaresiz varlığıma öykünen küçük bir yelken, dalganın tekdüze ezgisi, bütün bunlar benimle düşünür, ya da ben onlarla düşünürüm (zira düşlerin enginliğinde ben çabucak yitip gider!); tüm bu nesneler düşünürler, diyorum, ama onlar gereksiz ayrıntılara dalmadan, tanımlama yapmadan, sonuç çıkarmadan müziksi bir biçimde düşünürler diyorum kendi kendime.
Yine de bu düşünceler, ister benden çıksın, ister nesnelerden, fazlasıyla yoğunlaşıyorlar çabucak. Güç, hazda bir tedirginlik, olumlu bir acı yaratır. Aşırı gerilmiş sinirlerim hırçın ve hüzünlü titreşimler veriyor yalnız.
Ve şu an göğün derinliği yüreğimi yakıyor, saydamlığı çileden çıkarıyor beni. Denizin duygusuzluğu, önümdeki manzaranın değişmezliği isyan ettiriyor beni... Ah, hep böyle acı mı çekmeli, hep kaçmalı mı güzelden yoksa? Doğa, acımasız büyücü, her daim üstün gülen yarışmacı, bırak yakamı! Arzularımı ve gururumu kışkırtmayı bırak artık! Teketek bir savaştır incelemek güzeli, sanatçı dehşet içinde haykırır bu savaşta, yenik düşer sonra da.”

Share |

Per Un Pugno Di Dollari (Bir Avuç Dolar)

Film Yorumları 8:52:00 PM

Western türünde filmler izlemekten hoşlanıyorsanız sizi Sergio Leone'nin yönetmenliğini yaptığı "Dolar Üçlemesi"nin ilk filmi Bir avuç Dolar (Per Un Pugno Di Dollari) ile karşınızdayım.

Dolar Üçlemesi:

1- Per Un Pugno Di Dollari (Bir avuç Dolar)

2- Per Qualche Dollaro In Più (Birkaç Dolar İçin)

3- Il Buono, İl Brutto, İl Cattivo (İyi, Kötü Ve Çirkin)

"Akira Kurosawa'nın 1961 yapımı Yojimbo filminden ilham alınarak çekildiği söylenir. Her filmde Clint Eastwood'un oynadığı karaktere farklı isimler verilir. Üç film de İspanya'nın Almería bölgesinde çekilmiştir."

Film hakkında araştırma yaparken karşıma söyle bir bilgi çıktı:

"Spagetti Western 1960’larda İtalyan kökenli yapımcı ve yönetmenlerin, düşük bütçelerle çektikleri Western filmlerinin genel adıdır. Sinema dünyasında küçük görülerek Spagetti lakabı takılan bu tür sinema estetiğine getirdiği yeniliklerle kimsenin beklemediği bir efsanenin doğuşunu başlatmıştır. Bu efsanenin en önemli bayrak taşıyıcılarından biri ise şüphesiz ki Sergio Leone olmuştur. Dolar üçlemesi ile hem Spagetti Western türüne hem de sinema tarihine 3 tane kült eser bırakan Leone’un bu üçleme için ilk çektiği film Per un pugno di dollari, Türkçe adıyla Bir Avuç Dolar’dır."

Ben seri filmlerini en baştan izlemeyi sevdiğim için gelelim ilk filmin konusuna;

Film, gezgin kovboyumuzun (Clint Eastwood) san Miguel kasabasına ayak atmasıyla başlar. Fakat bu kasabada da yeni gelen kişiler sevilmemektedir. Bir de kasabanın iki ailenin ezeli rekabeti vardır. Rojo ve Baxter aileleri.

Bunu öğrenen kovboyumuz ikili oyunlar ve planlarla iki aileyi alt etmeye çalışacaktır.

"Bir Avuç Dolar’da göze çarpan en büyük özellikler kendi türünün anahatları diyebiliriz. Film boyunca sürekli tercih edilen yakın çekimler ve ani zoomlar hem bütün karakterleri filmin tam merkezine alırken hem de bizlere filmin içinde olduğumuzu hissettiriyor. "

Bu durumu en çok düello sahnelerinde hissediyoruz. Sanki düellodaki bizmişiz gibi.

Eğer Western filmlerinden hoşlanıyorsanız tavsiye ederim.

IMDb puanı: 8.0

Benim puanım: 7.6

Keyifle Seyirler. :)

Share |

Herdem Kitap Önereceğim Kitaplar (1.Bölüm)

Yayınevlerine Göre Kitap Önerileri 11:33:00 AM

Severek okuduğum yayın evlerinden biri Herdem Kitap. Okuduğum kitapların konusu, yazarların kendilerine özgü kalemleri beni etkiledi. Ben de severek okuduğum sekiz kitabı sizlerle paylaşmak istiyorum. Bunu birinci bölüm olarak düşünebilirsiniz. Yayınevinden okumak istediğim bir sürü kitap var onları da okudukça sizlerle paylaşacağım.

Bahsedeceğim sekiz kitabın ayrıntılı yorumları blogumda vardır. Kitaplardan bahsederken ayrıntılı yorumlarının linkini de bıracakacağım. Gelelim bahsedeceğim kitaplara:

Arkın Gelişin Ted Bundy Bir Seri Katilin Anatomisi

Bu kitapta bir dönem Amerika'daki eyaletlerde işlediği cinayetler ile kendinden bahsettiren Ted Bundy'in hayatını okuyoruz. Kitabı okurken böyle bir kişinin yaşadığını bilmek bile tüylerimin ürpermesine sebep oldu. Yazarın Seri Katil Uzmanlığı sebebiyle Ted Bundy'ın psikolojisini de okumuş oluyoruz.

Ayrıntılı yorumu:

https://fuldenufacik.blogspot.com/2019/04/arkn-gelisin-ted-bundy-bir-seri-katilin.html

Ömer Faruk Yılmaz N'aber İhtiyar?

Yeraltı edebiyatından kitap okumaktan hoşlanıyorsanız birde N'aber ihtiyar? kitabına bir şans verebilirsiniz.Hayatın çirkinliğinden bunalan karakterimiz her denediği İntihar teşebbüsünden başarısız olarak yenildiğinde bileğine yeni bir çizik ekleniyordu. Ancak görünmeyen ruhuna eklenen çiziklerden kimsenin haberi olmadan sigarasını yakıp içmeye devam etti. Sizi etkileyecek bir kitap olduğunu düşünüyorum.

Ayrıntılı yorumu:

https://fuldenufacik.blogspot.com/2019/03/omer-faruk-ylmaz-naber-ihtiyar.html

Ömer Faruk Yatbaz Vatanım Sensin

Vatan sevgisi ile imkansız aşkın harmanlandığı bir roman Vatanım Sensin. İsrailli kadın asker Mora ile Filistinli Yusuf'un hikayesi sizi etkileyecek.

Ayrıntılı yorumu:

https://fuldenufacik.blogspot.com/2019/05/omer-faruk-yatbaz-vatanm-sensin.html

Nurcan Özgür Gök Göğsümün İki Arası

Bırakılanlar, geriye kalanlar ve yaşanılanlar birer birer kağıda dökülmüş bu kitapta. Kitap, duyguların yoğunluğu ile yazılmış denemelerden, aforizmalardan ve şiirlerden oluşuyor. Bu tarz kitaplardan hoşlanıyorsanız mutlaka tavsiye ederim.

Ayrıntılı yorumu:

https://fuldenufacik.blogspot.com/2019/05/nurcan-ozgur-gok-gogsumun-iki-aras.html

Bengül Dedeoğlu Kadının Adı Var

Türkiye'de kadın olmak. Yaşanılanlar yaşanmışlıklar. Öykü türünde yazılmış bu kitabın okuyan herkesi sarsacağını düşünüyorum. İçindeki öykülerdeki kadınlar sizi etkileyecek.

Ayrıntılı yorumu:

https://fuldenufacik.blogspot.com/2019/06/bengul-dedeoglu-kadnn-ad-var.html

Filiz Tarı Hayatın Soğuk Yüzü

Bazen kuralların bile işlemediği bir an olur. Ne diyeceğimizi bilemeyiz. İşte bu kitap da onlardan biri benim için. Yazılanların gerçekten yaşanması sizi de etkileyecektir.

Ayrıntılı yorumu:

https://fuldenufacik.blogspot.com/2019/04/filiz-tar-hayatn-soguk-yuzu.html

Galip Uyar Bir Gün Kadrim Bilinirse

Sabahattin Ali severlerin mutlaka okuması gereken bir kitap. Ben okurken onun eserlerini yeniden okumak istedim. Sizi etkileyecek bir hikaye ile Sabahattin Ali sevgisi anlatılıyor.

Ayrıntılı yorumu:

https://fuldenufacik.blogspot.com/2019/04/galip-uyar-bir-gun-kadrim-bilinirse.html

Metin Akdeniz Soyut Refleks

Özgür, geçmişte yaptıklarını sırtındaki kamburuyla taşırken onun yaşadıklarını yazarın özgün diliyle şahit olacaksınız. Okurken sizi etkileyecek bir kitap.

Ayrıntılı yorumu:

https://fuldenufacik.blogspot.com/2019/05/metin-akdeniz-soyut-refleks.html

Kitaplar hakkında sormak istediğiniz bir şey olursa yorum yazabilirsiniz ya da mail atabilirsiniz. Kitap alışverişi yaparken size yardımcı olması dileği ile.

Share |

Stefan Zweig Korku

Kitap Yorumları 7:06:00 PM

Bir kişi korkuları ile yaşayabilir mi? Bu korkular onun sırtında yük olduğunda kişi ne yapmalıdır? O korkuyu saklamalı mı yoksa korkuyu açığa çıkarmalı mı?

Korku açığa çıktığında yaşama ihtimali olan ceza sizce korkudan ağır mıdır? Yoksa korku mu cezadan daha ağır?

“Korku cezadan çok daha beterdir, çünkü ceza bellidir, ağır da olsa hafif de, hiç bir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir.” demiş Stefan Zweig bu kitabında.

Korkularımızdan kaçma fikri ne kadar gözümüze cazip gibi görünse de bir yerden sonra kapana kısıldığımızı hissederiz. Bu kapana kısılma ile belki de yapılmaması gereken ne varsa yaparız.Tıpkı kitaptaki ana karakterimiz Irene gibi.

Yeter ki o korku peşimizi bıraksın. Yeter ki hayatımızdan çıksın ve derin bir nefes alalım. Aslında o derin nefesi korkularımız ile yüzleştiğimizde de alabileceğimizin farkında olmak istemeyiz. Hayat korkularımız olmadan daha güzel gelir. Korkularımızı görmezden gelmek hep en kolayıdır. Peki ya yüzleşmek?

Kitapta bir kadının korku psikolojisi ile neler yaptığını korkunun hayatını nasıl değiştirdiğini Zweig'in kalemi ile okuyoruz. Kısacak gibi görünen ama anlam derinliği fazla olan bir kitap Korku.

Irene aşığının evinden çıkarken onu tehdit edecek kadından habersiz bir an önce evine gitmek ister. Fakat sokak kapısında o kadınla karşılaştığında onun tehditleri ile ne yapacağını bilemez. Bu sır öğrenilirse o burjuva hayatına ne olacaktır? Kocası ne diyecektir? Bir daha çocuklarını görebilecek midir?

Kafasında bu düşünceler yiyip bitirirken usta kalemiyle Zweig bize onun korkusunu sanki biz yaşıyormuşuz gibi okuyucuya korkuyu aktarmayı başarır. Sanki Irene'nin korkusu bizim korkumuz olur.

Peki ya bizim içimizdeki korkular?

Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.

"Her şey ne kadar iyi olabilirdi şimdi, diye geçirdi içinden, tek bir sözcük söylemesi yeterliydi, küçücük bir sözcük."

"Zamanın çoktan sildiği bir hata için cezalandırılabilir miydi insan?"

"İçte tutulan gözyaşları akıtılanlardan daha acıtıcıdır."

"İnsanın vedalaşmak için ne kadar az zamana ihtiyacı olduğunu ve yanında götüremeyeceğini bilince her şeyin ne kadar değersiz göründüğünü fark edip korktu."

"Yarın, ne kadar yakın ve ne kadar sonsuzca uzaktı."

"Belki de insan en büyük utancı kendine en yakın hissettiklerine karşı duyar."

"... belki de tam zamanında bir haksızlığın farkına vardığım için. Bu insanı her zaman rahatlatır Irene, her zaman.."

Share |

Pages

Fulden Ufacık

The Shawshank Redemption (Esaretin Bedeli)

Paulo Coelho Akra'da Bulunan Elyazması

Bülent Özdemir Hiç Ve Her Şey

Fırat Öztürk Balmumu Yaşamlar

Charles Baudelaire Paris Sıkıntısı

Per Un Pugno Di Dollari (Bir Avuç Dolar)

Herdem Kitap Önereceğim Kitaplar (1.Bölüm)

Stefan Zweig Korku

Hakkımda

Followers

Labels

Blog Archive

Popular Posts

Total Pageviews

Search This Blog

Translate

İletişim Formu

Like us on Facebook