Fulden Ufacık

Bu seriye geçen ay başladım ve bir çok olumlu mesaj gelince ve istatistiklere baktığımda en çok okunan yazılardan biri olunca ben de devam etmeye karar verdim. 

Öncelikle ocak ayında okuduklarımı yazıp (Seçtiğim kitaplardan kaç tanesini okumuşum hem ona bakalım hem de okuyamadığım kitapları ne zaman okuyacağımdan bahsetmek istedim.) daha sonra da şubat listesini paylaşacağım.

Gelelim ocak ayı okunanlara:

1. Masa Dergisi Sayı 11
2. Orhan Veli Kanık La Fontaine’in Masalları
3. Cemal Süreya Sevda Sözleri
4. Stefan Zweig Mecburiyet
5. Leylim Leylim
6. Osman Balcıgil Yeşil Mürekkep 
7. Silvan Alpoğuz “babam, krizler ve sen”
8. Hasan Ali Toptaş Gecenin Gecesi
9. Swami Budhananda Zihin Kontrolü
10. İskender Pala Mevlana

Müzikal tarzında filmler izlemeyi seviyorsanız işte o türden olan filmlerden biri ile karşınızdayım. "Hayallerinizin peşinden gitmek mi yoksa aşkın peşinden gitmek mi?" sorusuna cevap arayacağımız bir film kendisi.

Susanna Tamaro'nun okuduğum kitaplarında bulduğum ortak özellik; hayatlarından beklentileri olmayan karakterlere bir olay veya durum ile hayatın ne olduğunu ve önemini kavramalarını anlamalarını sağlar. Bu sayede Susanna Tamaro okuyucularına karakterler yoluyla  hayatı anlatmaya çalışmaktadır. ( Dört veya beş kitabını okudum ama bu kanıya varmamı sağladı.)

Gelelim Luisito kitabına:
Emekli bir öğretmen olan Alselma'nın hayatını okuyoruz bu kitapta. Fakat onun hayatı sevgisini verebileceği birisinin olmamasından dolayı sıradan ve monoton bir şekilde geçmektedir. Her hafta çocukları sırayla onu arar ama bu konuşmalar sadece onu kontrol etmek için yapılan konuşmalardan ibarettir.

Eşi ise hayatını kaybetmiştir. (Zaten onu anlamayan anlamak istemeyen bir eş olsa da olur olmasa da.) Çok sevdiği mesleğinden ise atılmıştır. Üstelik bu konuda kocası onu haksız bulmuş ve onu desteklememiştir.

İşte yalnız yaşamında bir umut bir sevgi verebileceği kimse yokken bir gün dışarıya çöp atmaya çıktığında onu görür. Bir Papağan. Yaralı olduğu için uçamayan bu papağanı evine götürüp onu iyileştirir. En önemlisi ona sevgisini verir. Tıpkı lise arkadaşı olan Luisita gibi...  O da ona sevgisini papağana Luisito ismini koyarak vermek ister. (İtalyancada sonu "a" ile biten harfler dişiyi; sonu "o" ile biten harfler ise erili temsil eder.)

Hayatın yorgunluğu ve işlerin yoğunluğu ile Luisita ve Alselma liseden sonra mektuplar yazarak iletişimde kalmışlardır. Ancak Alselma evlenince bu mektuplarda azalmış ve iletişim kopmuştur. Ölümünde yanında olamadığı dostunu anmak için papağana bu ismi vermiştir.

Luisito ile artık Alsemla yeniden yaşamaya başlamıştır çünkü artık onu seven biri ve sevgisini verebileceği biri vardır.

Kitap bize sevginin gücünü anlatıyor.Peki sevgi nedir? 
"Sevgi, sözlüklerde “İnsanı bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu” olarak tanımlanırsa da, bu tanımın yetersiz ve yüzeysel olduğunu söyleyen birçok yazar, sevginin tam anlamıyla tanımlanamayacağını düşünmektedir."

Eğer hayatta sevginizi vereceğiniz biri veya bir şeyiniz yoksa o zaman yaşamınızdan memnun kalmazsınız ve monoton bir şekilde yaşayıp gidersiniz.

Sevginin gücünü yaşamınızda bulmanız dileğim ile.

"Dikkatli ol kur yaparken kimse gerçek yüzünü göstermez. İnsanın gerçek yüzü sonradan ortaya çıkar."

"Hayatımın camın biçim almasından önceki hali gibi esnek ve ışıklı olmasını istiyorum."

Kitaba Puanım 10/10.
Keyifle okumalar.

Bana göre aşk kitapları okumak yaşadığımız dünyadan uzaklaşmanın en iyi yollarından biri. Canınız sıkıldığında veya kafanızı dağıtmak istediğinizde okuyacağınız bir tür bana göre.

Dün akşam film izlemeye karar verince IMDb puanlarına bakıp bu filmde karar kıldım. Film bittiğinde iyi ki izlemiş dedim. Çünkü filmin konusu, filmdeki oyunculuk ve filmin çekimi beni başka diyarlara başka yerlere götürdü. Kısacası film tam görsel şölendi.



Filmin konusundan bahsetmem gerekirse; 
Ünlü İngiliz Fizikçi ve Bilimadamı Stephen Hawking'in umut dolu hayatını anlatıyor. Kariyerinin ilk yıllarından (doktora yaptığı yıllar) başlayan film; ilk eşi Jane Wilde ile tanışmasını, okulda düşmesinden dolayı ortaya çıkan fiziksel kapasitesini giderek düşüren ALS hastalığına yakalanmasından sonra yaşadıklarını anlatmaktadır.



"- Kozmologlar neye tapar peki?
-Neye mi taparız?
Evrendeki her şeyi açıklayan tek bir birleştirici denkleme.
-Sahi mi?
-Evet.
-Denklem nedir peki?
-Soru da bu işte."



Peki Stephen Hawking kimdir?

"Tek bir denklemle zamanın bir başlangıcının olduğunu kanıtlamak."

"Hawking 8 Ocak 1942 yılında hayata gözlerini açmıştır. 8 yaşındayken Londra'dan 20 mil uzaktaki St Albans'a gitti. 11 yaşında St Albans okuluna kayıt oldu. Buradan mezun olduktan sonra babasının eski okulu Oxford Üniversitesi kolejine devam etti. Babasının tıpla ilgilenmesini istemesine karşın, o matematiği seviyordu. Fakat okulun matematik bölümü mevcut değildi. Bu yüzden onun yerine fizik öğrenimi görmeye başladı. Üç yıl sonra doğa bilimlerinde birinci sınıf onur madalyasıyla ödüllendirildi. Hawking daha sonra kozmoloji (evrenbilim) üzerine çalışmak üzere Cambridge'e gitti. O zamanlar Oxford'da evren bilimi üzerine çalışma yoktu. Cambridge'de danışman olarak Fred Hoyle'u istemesine karşın Dennis Sciama atanmıştı. Doktorasını aldıktan sonra ilk önce araştırma asistanı, daha sonra Gonville and Caius College'de profesör asistanı oldu. 1973'de Gökbilim Enstitüsünden ayrıldıktan sonra Hawking, Uygulamalı matematik ve Kuramsal fizik bölümüne geçti. 1979'dan sonra matematik bölümünde Lucasian matematik profesörü oldu. Bu profesörlük 1663 yılında üniversite parlamento üyesi olan Henry Lucas tarafından kurulmuştu. İlk olarak Isaac Barrow sonra 1669'da Isaac Newton'a verilmişti. Hawking, evrenin temel prensipleri üzerine çalıştı. Roger Penrose ile birlikte Einstein'ın Uzay ve Zamanı kapsayan Genel Görelilik Kuramının, Big Bang'le başlayıp karadeliklerle sonlandığını gösterdi. Bu sonuç Kuantum mekaniği ile Genel Görelilik Kuramı'nın birleştirilmesi gerektiğini ortaya koyuyordu. Bu yirminci yüzyılın ikinci yarısının en büyük buluşlarından biriydi. Bu birleşmenin bir sonucu da karadeliklerin aslında tamamen kara olmadığını, fakat radyasyon yayıp buharlaştıklarını ve görünmez olduklarını ortaya koyuyordu. Diğer bir sonuç da evrenin bir sonu ve sınırı olduğuydu. Bu da evrenin başlangıcının tamamen bilimsel kurallar çercevesinde meydana geldiği anlamına geliyordu."

Fi-Çi-Pi kitap serisinin ikinci kitabı olan Çi ile karşınızdayım. Bu kitabı okumadan önce Fi'yi okuyup karakterleri tanımanız gerekiyor. (Bazı serilere ikinci kitaptan başlasanız da sorun olmazken bu kitapta kesinlikle boşluk oluşacağına eminim. Bu yüzden ilk Fi kitabını okumanızı tavsiye ederim.)

Bu kitapta artık ana karakterlerimizi iyice tanımaya başlıyoruz. Can Manay'ın takıntılarına, Duru'nun hırslarına, Özge'nin cesaretine, Bilge'nin kendini tanımaya başlamasına, Sadık'ın kendini kontrol etmeye çalışmasına, Ada'nın kıskançlık ateşinde yok olmasına ve Göksel'in karşılıksız sevginin gücüne şahit oluyorsunuz.

Kitabı okurken kendimi Ada'ya sinirlenirken buldum. Kendi hayatını eline almadığı için sinirlendim. Göksel'e olan davranışlarından dolayı kızdım. Duru'ya sorunlarından kaçtığı için sinirlendim. Can Manay'ın ruhsal halini ilk kitapta hissettiğim için (takıntıları, istekleri gibi) ona hayranlık duymuyordum. Bu yüzden takıntılarını okurken belliydi dedim. Deniz'in kendini acılar ile yenilemesi ve o acılar ile yeniden doğmasını sağlıyor bence. (Bunu Pi kitabın da daha net anlayacağım.) Özge'nin amaçları için her şeyi yapabildiğini görmek (hatta sistemi yenmek istemesi) işte bu seriyi bana göre önemli kılan karakter olmasını sağladı. Bilge'nin ise kendini tanımaya çalışmasını okudum bu kitapta.

Kitap karakterlerin kendini tanımasını ve geliştirmesini bize anlatırken aslında karakterlerin arkasında duran ve okuyucuya bağıran sistem eleştirisini anlatmak istemiş yazar. Sistemi eleştirerek karakterlere hayat vermiş. Sistemin oluşması ve korunması ile karakterlere yön vererek onların hayatı ile birleştirmiş sistemi.

Çürük sistemi eleştirirken kitabın yazıldığı yıla baktığımda (2014 yılında Çi kitabı basılmış.) Türkiye'de yaşanan olayları kendi üslübü ile anlatmış. Halkın sistemin bir noktadan sonra çökmesini istemesi ama bunu televizyonlarda yayımlamaması bu yüzden ne kadar az duyulursa o kadar iyi düşüncesi ile sistemin çalışmaya devam etmesini anlatmış. 

Çi kitabı serinin gelişme bölümünü oluşturuyor. fi ile tanıdığımız karakteri Çi ile derinlemesine incelememizi ve amaçlarını anlamamızı sağlamış yazar. Bunu yaparken de günümüz sistemini, toplumun at gözlülüğünü ve çıkar ilişkilerinin sonuçlarını anlamamızı sağlamak istemiş.

Gelelim Çi'nin anlamına:

Masa dergisi severek takip ettiğim dergilerden bir tanesidir. Bu sayısı beni özellikle heyecanlandırdı çünkü dosya konusu Franz Kafka. Ben Franz Kafka ile lise yıllarımda tanıştım ve benim için ayrı bir yeri vardır. Bu yüzden de koşa koşa aldım dergiyi ve dergiyi incelemeye başladım. 

Şimdiki zamanda çocukların çoğu evde telefonla veya bilgisayarla oyun oynayarak zamanlarını geçirirken geçmişte (benim çocukluğum da dahil) sokaklarda oyunlar oynardık. Yakan Top (Bu oyunda çok kötüydüm. Hep ilk elenen ben oluyordum.), Sek sek, İp atlama( Bunda iyiydim.) gibi oyunlar oynardık. İşte bu kitap bana çocukluğumun oyunlarını  anımsatıp yüzümde gülücük ile kitabı okumaya başladım. Tabi daha sonra gelişen olaylar ile yüreğimde bir yumru oluştu. Kitabı bitirdikten sonra "intikam" duygusunun insanların hayatlarına nasıl mahvettiğini bir kez daha anladım.

Kitap Metehan'ın hayatını anlatıyor. Karşı okul ile yaptıkları Futbol Maçından yenilerek dönen Metehan mutsuz bir şekilde annesinden dayak yememek için hızlı adımlarla evin arka kapısından içeri girer. Tek derdi maçta yenilmek olduğunu zanneden Metehan'ın hayatı işte o gün tepetaklak olacağını bilmeden üstünü değiştirip annesinin yanına gider.

"Ne kadar mutluyduk, hayatı sokağımızdan ibaret sanıyorduk. Bütün dünyamız sokağımız, mahallemizdi. Hele maç sonrası yapılan konuşmalar..."

O gece yaşadığı olaylardan sonra artık hayatını Ankara'da dayısının yanında devam ettirmek zorundadır. Dayısı onu ve annesini alıp Ankara'ya götürmüştür. Ankara'daki yaşamları eskisi gibi geçmemiştir.

18 yıl sonra, Metehan'ın hayatındaki tek kişi Kitapçı Dede olmuştur. Onun dükkanında oturur ve onunla sohbet ederdi. Kitapçı Dede hayatını kaybedince o da büyüdüğü yere geçmişine doğru yolculuk yaptı.

Tabi geçmişin ayak sesleri onun en mutlu olduğu zaman arkadaşı Apo ve kırmızı çerçeveli gözlükleri olan Gökçen ile güzel bir gelecek yaşayacakken yaşayamadı.

Kitap sizi 80'lerin mahalle maçlarına 90'larda yaşanan tutuklanmalarına ve törenin insan hayatını mahvetmesine doğru bir yolculuk yaşatıyor. Ben okurken bir insanın hayatının  töre ile mahvolmasına şahit oldum. Yaşanan tutuklamaların ve yapılan işkencelerin, işkenceyi yaşayan kişilerin hayatlarını etkilediğini gördüm.

Okurken sizi sıkacağını düşünmüyorum. Eğer yeni bir kitapla tanışmak istiyorsanız bu kitaba bir şans verebilirsiniz.

"Bir şehri şiirle yaşamalı evlat! Yazılan şiirlerin izlerini takip ederek.."

Kitaba Puanım: 10/10.
Keyifle okumalar.