Fulden Ufacık: December 2016

Norveç-Oslo

Gezi yazıma Norveç'in başkenti Oslo şehriyle başlıyorum. İskandinavya ülkelerinden biri olan Oslo, 1049'da Harald Hardråde (III. Harald) tarafından kurulmuştur.

Ben 2016 yılı Temmuz ayında gitmiştim. Yaz aylarında olmasına rağmen sıcaklık 17-20 dereceleri arasındaydı. Çok fazla sıcak olmaması benim daha fazla gezmemi sağladı.

Oslo'da 3 gece 4 gün kaldık. İlk gün tekerlekli sandalyemi 4 saatte bulamadığımız için otele akşam 9 gibi gidebilmiştik.

Peki hava alanından şehir merkezine nasıl gittik?

- Yurt dışına çıkan çoğu kişinin ilk sorusu budur. Oslo'da hava alanının içinden bilet alarak ya otobüsle ya da hızlı trenle şehir merkezine ulaşabiliyorsunuz.

Hangi otelde kaldım? Memnun kaldım mı?

Radison Blu Park Otel'de kaldım. Otel şehir merkezindeydi. bu yüzden gezmek istediğimiz çoğu yere gidebildik.

Odalar temizdi. Fakat tek kötü özelliği kahvaltının ek ücretle olmasıydı.

Ben buraya otelin linkini bırakıyorum isterseniz bakabilirsiniz.

http://radisson-blu-park-oslo.h-rez.com/index.htm?lbl=ggl-en&gclid=CPX3nqfnltECFQ8TGwod0fQGrg

Birinci Gün:

Otele geç geldiğimiz için yoldan Oslo'ya bakabildim. Yolda gördüğüm manzaralar bile bende hayranlık uyandırdı. Şehir sanki bir tuvalle çizilmiş gibiydi.

Otele saat 9 gibi geldiğimiz için karnımız açıkmıştı. Biz de otelin yakınlarındaki bir restorantta yemek yedik. Ben somon yemiştim. Yemeğimin tadıyla manzaranın güzelliği birleşince çok güzel bir akşam geçirdik.

İkinci Gün:

Kahvaltımızı yaptıktan sonra, yürüyerek ilk Opera Binasına gittik.

Norveç’te yapılan en büyük kültür binası olan Opera Binasının Norveç’in bir ulus olarak temsil ettiği şeyin önemli bir sembolü olduğu ve opera ve balenin toplumdaki rolünü ifade edeceği söylenmektedir.

Binanın temel sahası uluslararası standartlarda dört futbol sahasına eşittir ve binada çok sayıda bölümde bir araya gelmiş 1100 oda bulunmaktadır. Tasarımı Snøhetta Mimarlık şirketi tarafından yapılan Opera Binası şiirsel fakat aynı zamanda elle tutulurdur; şehirde yer kaplıyor fakat aynı zamanda o yeri geri veriyor. Bina iki yer arasındaki aracı durumunda ve karayla denizi birbirine bağlıyor.

Opera Binası'nın yan bölümleriden yani kaldırımlarından yukarı çıkmanızı tavsiye ederim. En tepeden manzaranın mükemmelliğine hayran kalacaksınız.

Daha sonra Oslo'nun meşhur caddesi Karl Johan caddesine geliyoruz. Bu cadde tren istasyonundan başlayıp kraliyet sarayında son buluyor. İstiklal Caddesi'ndeki gibi bir sürü kafe mağaza yer almaktadır.

Karl Johan caddesinin en başında bizi Oslo Katedrali karşılıyor. 1694-1697 yılları arasında inşa edilmiş bu gotik Katedral.

Oslo Üniversitesi, Karl Johan Caddesi'nde yer alıyor.

Parlemento Binası'nın karşısında büyük bir park bulunuyor ve Parlemento köprüsündeki manzara o güzelim park.

Ve Parlemento Binası. Ben bu binanın mimarisini çok beğendim.

Norveç askerlerinin gösterileri genelde Oslo Sarayı'nın önünde herkesin izleyebileceği bir yerde yapılıyor.

Oslo Sarayı 19. yy'da III. Charles döneminde yapılmıştır. Saraya gelebilmek için yokuşlu bir yoldan çıkmanız gerekiyor.

Sarayın çevresinde kocaman bir park var.

Üçüncü Gün:

Hava yağmurlu olduğu için otobüsle şehrin yukarısına doğru yol aldık.

(Şehrin mimarisinden bir görüntü.)

Daha sonra ise yağmur biraz dinince sahile gittik ve Oslo'daki halkın yazlık evlerinin bulunduğu adaları gemi turuyla baktık.

Gemi turundan sonra sahilde biraz yürüdük.

Sahilin tepesinde kalan, Akerhus Kalesi, 1290 yılında, Norveç’in başkenti Oslo’yu korumak amacı ile yapılmış bir ortaçağ kalesidir. Hapishane olarak da kullanılmıştır.

Kalenin yapımına Kral Haakon V tarafından 1290 yılında başlanmıştır. Kale uzun yıllar başarı ile başta İsveç saldırıları olmak üzere, tüm saldırılara karşı koymuştur. 17.yy.’ın erken dönemlerinde, Kral Christian IV tarafından modernleştirilerek yenilenmiş ve bir Rönesans kalesi görünümünü almıştır.

Sahilde biraz yürüdükten sonra Nobel Barış Merkezine de uğrayabilirsiniz. 1947'de inşa edilmiştir.

(Nobel Barış Merkezi)

Ve sahilde en son gittiğimiz yer Belediye Binası oldu.

Belediye Binası, mitolojik binasıyla ve heykellerde görsel bir şölen. Nobel Barış Ödülleri Belediye Binasında verilmektedir.

Dördüncü Gün:

Oslo'dan Danimarka'ya tren yolculuğuna çıktık.

(Tren yolcuğundan görüntü Norveç'in bir gölü)

Share |

Melinda Nadj Abonji Güvercinler Havalanırken

Kitap Yorumları 3:54:00 PM

Irkçılık konusuyla yazılmış bir kitap daha. Bu kitabın etkili olmasının bir nedeni de otobiyografik roman olmasıdır.

"Bugün kafeteryada radyoyu kesinlikle açmayacağım için herkes sorar artık: Küçük hanım, bugün burası neden böyle sessiz? (haftalardır ilk kez haber aldık ailemizden, burada her gün kimselere belli etmeden yaşadığımız korkuların gerçek olduğu haberini, orada, doğudaki ailemiz tehlikede, gerçekten de bir yüzü var savaşın ve emrediyor: Pılını pırtını topla hadi, çabuk ol! Bacaklar, kollar; ve biri bunlara karşı koyduğunda korkunç bir hızla gelen ölüm), bugün her şeyi duymazlıktan geleceğim, diye düşünüyorum, ne zamandan beri bir şey duymak ve görmek istemiyorum zaten, ne radyo ne de TV (dünyada neler olup bitiyor acaba?), gazeteler, kaç kez karar verdim her şeyden uzak durmaya, günlerce radyo dinlemedim, gazete okumadım, babam saatlerce haberleri izlerken odama kapandım, kulaklarıma pamuk bile tıkadım: "Balkanlar'daki dehşet şovunu bitirmenin bir yolu kaldı mı?" gibi manşetler karşısında dilim tutulduğunda günlerce içime kapandım, sonra dayanamayıp Balkan Savaşı'yla ilgili yazılar için tüm günlük gazeteleri didik didik taradım (Balkan Savaşı, kulağa bir spesiyalite gibi geliyor, tıpkı Waadtland sosisi ya da Viyana şnitzeli gibi, diye dalga geçmişti Nomi; evet aynen öyle, Balkan Savaşı bir halkın spesiyalitesidir, ev yapımıdır, savaşçı bir karakterin ürünüdür; acımıza kanat takmak istediğimiz için "Balkan Dehşet Şovu" gibi kavramlara alay etmeyi beceriyoruz bazen; ama bugünden sonra bunu da yapamayacağımı, Balkan Savaşı'yla ilgili tek bir satırı bile Béla'yı düşünmeden okuyamayacağımı biliyorum."

Ildiko, Sırbistan'ın özerk bölgelerinden biri olan Voyvodina bölgesinde doğmuştur. Bu bölgede Macarca konuşuluyor. İnsanları Macaristan ve Sırbistan arasında bölünüp giderken Yugoslavya çalkalanmaya başlıyor. Tam bu dönemlerde İldiko ve ailesi İsviçre'ye göç ettiler. Ailesi ve İldiko bir çok iş yaptıktan sonra en sonunda bir kafe satın alırlar ve onu işletmeye başlarlar. Tabi bu sıralarda Balkan Savaşı patlak verir ve orada da köklerinden kopuk bir şekilde yaşam mücadelesi vermeye çalışırlar. Sırbistan'daki ailesinin perişan durumu ve onların ailesi için hiçbir şey yapamamasını anlatır.

Sırbistan'da yaşarsa savaşta ölecek, fakat İsviçre'de yaşarsa İsviçre vatandaşı olmasına rağmen oradaki halk ona mülteci gözüyle bakıyor. İldiko ve kız kardeşi Nomi iki dünya arasında kendilerine tutanacak yer arıyorlar. Büyükanneleri Mamika ölünce memleketle ilişkileri kesintiye uğramaya başlar.

Balkan Savaşı'nda kuzenleri Béla, Güvercinlik işiyle ilgilenir ve bu işte o kadar iyidir ki tüm dünya onun için savaş yapılan bölgeye bile gelmeyi düşünür. Tabiki savaş durumu buna izin vermez ve Béla askere gitmek zorunda kalır.

Ildiko sevdiği adamı da kaybetmek durumunda kalır. Mülteci olan Dragana ülkesindeki durumdan dolayı en sonunda İsviçre'den ayrılmak zorunda kalır.

Hayat bu kadar zorken bir de kafedeki bir müşteri tuvaletin duvarlarına kendi bokunu sürmesiyle onlara mesaj vermek ister. Bu son olay Ildiko'yu çok sinirlendirir ve kafedeki işinden ve ailesiyle yaşadığı evinden ayrılıp kendi evine çıkar.

"Şimdiye kadar hiç kimseye söylemedim ama ıssız, umarsız bir çizgi halinde incelen bu ovayı seviyorum; sana hiçbir armağanı yoktur, yapayalnız kaldığında bu ovada, hiçbir şey isteyemezsin ondan, kollarını açarak üzerine uzanabilirsin en fazla, sana sağladığı güven de budur."

"Mutluluk ve gelecek, geçmişin mantıklı ve adil bir devamı şimdi."

"Birisi için, o bana iyi bir duygu veriyor denir ya hani, birinin insana (nedensiz yere) iyi bir duygu vermesinden daha güzel bir şey yoktur herhalde."

"El işi yaparken ellerin güzel, sakin bir akışkanlık içinde hareket etmesi gerektiğini söylerler, ne iş yaparsanız yapın, ister hamur yoğurun ister yemek ya da reçel ya da nakış yapın, isterse de yama yamayın, ellerin sıcacık olması gerekir, o zaman her şeyin üstesinden gelir, en zor börek hamurunu bile tutturursunuz."

"Glorija müzik çalmayan ortamı mezarlığa benzetir, insanın kahve içerken, dergi karıştırırken keyif alması için müziğin şart olduğunu, güzel bir melodinin güne olumlu etkide bulunduğunu söyler."

"Hakiki işler sınır tanımaz, bunu aklınızdan çıkarmayın, eğer gerçekten bir şey yapabilmişsen, evinin doğuda mı batıda mı olduğuna kimse bakmaz."

"Yine de insanın hakiki bir özünün olması gerektiğine inanıyorum kendi işinde..."

"Değiştirilemeyecek şeyleri kafaya takma."

"Bir umuda doğru yol alan dingin bir yüzdeki mutluluğa bakmayı çok severim, hiç gitmediğim yerlere, Barselona'ya, oradan Talgo'ya atlayıp Madrid'e, Lizbon'a gitmek için saatlerce oturabilirim burada."

"Her insanın farklı yüzleri vardır, diyor, hayatta kalabilmek için çeşitli yüzlerin olması gerekir."

"Öyle ya, tek bir sözcüğün bile karşılığı bulunamazken bir ömrün yarısı nasıl anlatılabilir ki yeni dilde?"

"Şehirlerin benim gözümde bir bütün olmadığını, sevdiğim minicik yerlere bölündüklerini daha yeni yeni fark ediyorum."

"Bir konuya sadece kendi açından değil, olası tüm açılardan bak, diye fısıldıyor kulağıma"

"Çünkü sözcüklerin yatıştırıcı olamayacağını anladım, en önemli şeyleri sözcüklere aktarmak imkansızdı."

Share |

Cezmi Ersöz Şehirden Bir Çocuk Sevdin Yine

Kitap Yorumları 5:26:00 PM

Share |

Franz Kafka Dava

Kitap Yorumları 7:29:00 PM

Bir yer düşünün habersiz tutuklanıyorsunuz. Bir dava düşünün çıkar ilişkisiyle ilerleyen ve sonuçlanan. Kendinizi savunamıyorsun çünkü siz suçlu bir mahkumsunuz. Bir sistem düşünün kimsenin bu sisteme karşı çıkmadığı olduğu durum veya konumdan memnun olan ve bunu değiştirmek için hiçbir şey yapmayan kişiler düşünün.

"Gözcülük yapan bizlerle tutuklama emriniz ve kimlikleriniz konusunda tartışarak şu lanet davanızı daha çabuk sonuca bağlayacağınızı mı sanıyorsunuz ? Bizler küçük memurlarız; kimlikten pek anlamayız ve sizi günde on saat gözaltında tutup bu iş için maaşımızı almaktan başka bir işimiz yok. İşte bu kadar. Yine de bize iş veren uzmanların, tutuklama emrini çıkarmadan önce özenle araştırma yaptıklarını biliriz. Bu işte bir yanlışlık yok. Ben yalnızca alt kadroları tanırım ama bildiğim kadarıyla temsil ettiğimiz üst makamlar suçu halkın ortasında arayanlardan değil, yasada belirtildiği gibi, suçun çekim gücüne kapılan, ardından da işi biz gözcülere devretmek zorunda kalan insanlardır. Yasa ortada, yanlışlık bunun neresinde?"

Romanın kahramanı Joseph K. otuz yaşındadır. Bir bankada çalışmaktadır. İyi bir insan olarak tanınır. Değişik işlerde çalışan insanların kiraladığı, kiralık bir evde oturur. Yemeklerini sakin yerlerde yer ve geceleri dokuza kadar çalışır. İçine kapanır, ruhsal bir boşluk içinde, yakın arkadaşları bulunmayan bir bekardır.

Bir sabah, onun bu rutin hayatı parçalanır. İki kişi evine gelerek onun tutuklandığını söylerler. Aradan oldukça bir kaderinin gelişi güzel sivil bir mahkemenin elinde bulunmadığını da görür. Durum karmakarışıktır, şaşkınlık vericidir.

"Size tavsiyem odanıza dönüp sessizce hakkınızda verilecek kararı beklemenizdir. Boş kaygılarla kendinizi tüketmeyin; gücünüzü toplasanız iyi olur, çünkü buna ihtiyacınız olacak. Bize layık olduğumuz gibi davranmadınız. Kim olursak olalım, en azından şimdi, karşınızda özgür insanlar olarak bulunduğumuzu unuttunuz ve bu hiç de küçümsenecek bir üstünlük değil."

Ne gibi bir suç işlediği veya kanunun hangi maddesine göre tutuklandığı kendisine hiç bir zaman söylenmez. Karşılaştığı herkes onun suçlu olduğunu kabul eder. Fakat günlük işlerini yürütmekte serbesttir. Mahkeme işlemleri, belirli yerlerden uzaklarda, berbat yerlerde yürütülür. Yargılama sırasında, hiç de beklenmedik zamanlarda saray görevlileri mahkamede görülür. Hiç kimse de işin iç yüzünü anlayamaz. Yargılama yıllarca sürmesine rağmen kimse beraat etmez.

"Demek istiyorum ki, diye yineledi. K. bir daha ara vermeksizin, "çok şaşırmış olsam da, otuz yıldır hayattayım ve kendi yolumu tek başıma çizmek zorunda kaldığımdan, beklenmedik şeylere bağışıklık kazanmış sayılırım ve bu tür şeyleri, özellikle bugün olanları artık felaket olarak algılamıyorum."

Bir yıl boyunca temyize gitmek için elinden geleni yapar. Birincisi; yaşadığı binadaki bir daktilograftır. Kıza başına gelenleri anlatır; ama kız ilgilenmez. Ertesi pazar kendisinin mahkemeye gelmesi istenir, ama yargılama düzensiz ve karışıktır.

"Hiç kuşkunuz olmasın beyler, bu yargının ortaya çıkardıklarının ardında, dolayısıyla da benden söz etmek gerekirse tutuklanmamın ve bugün maruz kaldığım sorgulamanın ardında büyük bir örgüt bulunmakta, yalnızca rüşvetçi gözcüleri, polis şeflerimi ve budala sorgu yargıçlarını -ki bunlardan yalnızca alçakgönüllü olmaları beklenir- kullanmakla kalmayıp, ayrıca müstahdemleriyle birlikte çok sayıda uşak, yazman, polis ve diğer ilgililerle, hatta söylemekten çekinmiyorum, belki de işkencecileriyle birlikte yüksek yargıçları da içeren bir örgüt. Şimdi beyler, bu büyük örgütün anlamı ne olabilir ? Bunun anlamı, suçsuzları tutuklayıp haklarında durup dururken ve benim durumumda olduğu gibi, çoğunlukla sonuçsuz kalan davalar açmak. Bu sistemin saçma sapanlığı karşısında, memurların yolsuzluk yapmaları nasıl engellenir? Engellenemez beyler! En büyük yargıç bile bundan kaçınamaz. Gözcülerin sanığın sırtından giysilerini çalmaya kalkışmasının, polis şeflerinin insanların evlerine dalmasının, suçsuz insanların doğru dürüst sorgulanmak yerine kalabalık toplulukların önünde rezil edilmesinin nedeni budur işte! Gözcüler bana yalnızca sanıklara ait malların götürüldüğü depolardan söz ettiler. Bin bir zorlukla elde edilen malların hırsız memurlar tarafından çalınana dek çürümeye bırakıldığı bu depoları görmek isterdim doğrusu!"

Ertesi hafta tekrar mahkeme salonuna geldiğinde salonda kimse yoktur. Bu sırada salondaki hukuk kitaplarını gözden geçirir. Bu kitaplarda ise, çocukların çizdiği bayağı resimler vardır.

Kendini davaya öylesine vermiştir ki, işini aksatır. İşte hayatı davası olmaya başladığında artık hayatı eskisi gibi olmayacaktır.

"Tehlikeden ancak kendim istersem korkarım."

"Ama genel kural olarak, burada sonuca ulaşamayacak davalara bakılmaz."

"Beni duyan da danışmanımızı değerli kılmaya çalıştığımı sanır. Ne isterlerse düşünsünler, ben yalnızca doğruyu söylemeye çalışıyorum. Katı yürekli biri değildir o. Kendini kötü hisseden sanıkları kapıya kadar götürmek zorunda olmadığı halde, bu işi isteyerek yapıyor. Belki de içimizden hiç kimse katı yürekli değil. Belki de hepimizin içinde insanlara yardım etme isteği var, ama mahkeme memuru olduğumuz için, çoğunlukla kimseye yardım etmek istemeyen kötü insanlar izlenimi bırakıyoruz. Bu durum beni gerçekten üzüyor."

"Bizi ihbar ettiğin için cezalandırılıyoruz; etmeseydin, ne yaptığımızı öğrenseler bile başımıza hiçbir şey gelmeyecekti. Adalet bu mu?"

"Mahkemeye karşı gelinemez, itiraf zorunludur. Siz de ilk fırsatta itiraf edin, ancak ve ancak bundan sonra kaçmaya çalışabilirsiniz. Hem o zaman bile, birisi size yardım ederse başarılı olabilirsiniz."

"Bir an gelir, hiçbir şey gizlenemez!"

"Yargılamak için acele etme, Yabancıların fikirlerini düşünmeden benimseme."

"Yorumları çok fazla önemseme. Metin değişmez, yorumlar ise çoğunlukla yorumcuların hissettiği umutsuzluğun ifadesinden ibarettir."

"Mantık istediği kadar sarsılmaz olsun, yaşamak isteyen bir adama direnemez."

"Yargının çekici bir gücü vardır, sizce de öyle değil mi?"

"Edindiğim bilgileri kullanmaktan hoşlanırım."

"Genelde bir görüşme ne kabul edilir ne de geri çevrilir. Ama gereksiz görülebilir ve durum böyle."

"En önemsiz olaylarda bile, ufacık bir kuşku her zaman üzüntü verir ve bu durumda olduğu gibi kolayca engellenmesi mümkünse, bunu hemen yapmak en iyisidir."

Share |

Pages

Fulden Ufacık

Norveç-Oslo

Melinda Nadj Abonji Güvercinler Havalanırken

Cezmi Ersöz Şehirden Bir Çocuk Sevdin Yine

Franz Kafka Dava

Hakkımda

Followers

Labels

Blog Archive

Popular Posts

Total Pageviews

Search This Blog

Translate

İletişim Formu

Like us on Facebook