Fulden Ufacık

Netflix'de en çok seyredilen dizilerden birisi olan Elite'e başka bir gözle bakmaya hazır mısınız? Kitapta dizideki karakterler de mevcut. Ancak onları arka sıralarda olan dört kişi üzerinden yeniden tanıyacaksınız. 

Diziyi izlediyseniz ana karakterlerin kimler olduğunu ve olayların onların hayatları üzerinden ilerlediğini biliyorsunuzdur. Kitapta ise ana karakterler arka sıralarda oturan -daha az popüler olan- dört kişi. Paula, Melena, Janine ve Gorka...

"Bazen kendini anlatmak zordur, o güne dek edinilmiş, alışılagelmiş kusurlar ayak bağı olur insana. Bizden söylememiz beklenen şeyleri söyler, içine düştüğümüz kalıpların dışına çıkamayız. Ama o kalıplar değişir zamanla, değişmelidir."

Las Encinas lisesinde zengin kesimdeki kişilerin çocukları okuyordu. Fakat onlar da kendi içlerinde bir hiyerarşi yaratmış, yazılı olmayan kurallara göre bir düzen oluşturmuştur. Bu düzende dışlanan dört kişinin Marina'nın cinayetinden önce yaşadıklarına tanık olacaksınız.

Okulda işlenen cinayet ile her şey değişmiş, okuldaki herkes sorguya alınmış. Bu sorgular yapılırken müfettişin eline bir günlük geçer. Bu günlüğün kimin yazdığı belli değildir ancak Marina'ya olan nefreti her sayfada kendisini göstermektedir. Müfettiş de bu günlüğün peşinden giderken bazı gerçekler de gün yüzüne çıkacaktır.

Aşk, entrika ve sırların iç içe olduğu bir kitap. Kitapta +18 içerikler mevcut. Dizisini izlediyseniz dizinin sonlarında ters köşe olduğunu bilirsiniz. Kitapta da ters köşe olması benim hoşuma gitti. Kitapta hoşuma giden bir diğer kısım da karakterlerin iç seslerine -düşünecelerine- de yer verilmesi oldu. Bu sayede karakterlerin bazı davranışları neden yaptıklarını daha iyi anladım. Diziyi izlediğim için katilin kim olduğunu biliyordum, bu yüzden kitapta beni ilgilendiren diğerlerine göre sönük olan dört karakterin yaşadıkları oldu.

Kitap genel hatları ile birinci sezon sırasında yaşanılanları anlatıyor. Dizi dört sezon olduğu için bende devam kitabı olacakmış hissi uyandırdı.

Elite dizisini seviyorsanız kitabı da seversiniz. 

"Çözüm insanın gözü önünde durur bazen."

"Bir sürü saçmalıktan ve aptal saptal imalardan ibaret olan sohbetlerdeki boşlukları doldurmak zorunda hissetmiyorum kendimi."

"İnsan bir sorunu ancak kendine özgü becerileriyle çözebilirdi."

"Hayat korkup köşe bucak saklanarak yaşanmayacak kadar kısaydı. Özellikle de haklı ve masum olan sensen."

"Samimiyet ve pişmanlık en açılmaz denen kapıları bile açar."

Şiirleri ile tanıdığım Orhan Veli'nin hikayelerinin de olduğunu fark ettiğim zaman kalemi ile beni nerelere götüreceğini merak ettim. İyi ki merak etmişim. 

Yaşadığı döneme ait hikayeler sizleri bekliyor. Kimi yerinde burjuva ve devlete eleştiri olan bu öykülerde emeğin önemini yeniden hatırlatıyor bizlere. Bazı hikayelerin sonunda bir bilinmezlik mevcut. Bunu hayatın kendisini de bilinmezlik üzerinden değerlenmesine bağladım ben. Sanki okuyucuya seslenerek, "Hayat, gerçek ve hayalin bir yansıması. Önemli olan hayatın içine alın teri ile karışmak." diyor.

"Aşk ,insanı güzelleştirirmiş.Orasını bilmem; ama iş insanı güzelleştiriyor."

Kendi yazdığı altı öyküyü okumak hoşuma gitti. Öykülerdeki içten anlatım ile o döneme doğru bir yolculuk yapıyorsunuz. Kimisinde deniz kenarına, kimisinde köy düğününe, kimisinde de bir meyhaneye doğru seyahat ediyoruz.

"Cemiyete faydalı olabilmek, insanları, söylediklerimize inandırmakla mümkün. Realiste yazarlarla romantique yazarı konu bakımından da ayıramayız. Çünkü yeryüzünde realiste olay yahut romantique olay diye bir şey yoktur. Bir yazarın edebi hüviyetini sadece işçiliği tayin eder."

Orhan Veli'nin dili anlaşılır olduğu için hikayeleri zorlanmadan okuyabileceksiniz. İnsanların dertlerini ve yaşadıklarını okurken o dönemdeki insanlar ile tanışacaksınız.

Orhan Veli'nin yazdığı hikayeler:

"Bütün rahatsızlıklar, insanların kendi dünyalarının dışında kalmalarından geliyor."

"Ölümlerin en kötüsü bir bataklıkta, çırpına çırpına ümidin her an biraz daha azaldığını göre göre ölmekmiş gibi duymuştum."

"Bir yıl denizi görmesem bir hoş olurum. Hele bir de bahar gelmez mi, buram buram yosun kokuları tütmeye başlar burnumda."

"Ilık bir mart güneşi, iliklerine kadar ısınıyor insan. Böyle havalar, kış sonlarında, çok kişileri mesut eder. Saadet nedir? Herkes saadeti tanımış mıdır bu dünyada? Bu meseleler üzerinde uzun uzun konuşmak mümkün. Kim bilir, belki o zaman ben de bu söylediğim sözden vazgeçerim. Ama zaman zaman ben de kendimi mesut sansam ne çıkar?"

Edgar Allan Poe'nun şiirlerinde melankolik bir hava mevcut. Mitolojik öykülerden esinlenilmiş, kasvetli, korku ve hüzün ve ölüm dolu şiirler.. Şiirlerde ruhun ne hissettiğini ve önemine de dikkat çekmiş. 

1829"