Fulden Ufacık: May 2017

Bu günlerde Japon filmlerini daha fazla izlediğimi fark ettim bu da o filmlerden sadece biri. Bir çocuğun hayali ve bu hayalini gerçekleştirmek için yapmayacağı hiçbir şey yoktur.

Şunu da fark ettim küçükken daha fazla hayal kuruyoruz ama büyüdüğümüzde bu hayallerimizi hatırlamıyoruz bile.

12 yaşındaki Koichi ve küçük kardeşi Ryunosuke, anne ve babaları boşanmış olan iki çocuktur. Bu yüzden ayrı düşen iki kardeş, ailelerinin tekrar bir araya gelmesi için hayaller kurmaya başlar. Bunun için farklı şehirlerden ve zıt yönden gelen iki trenin kesiştiği anda, ikisi de aynı dileği tutmaya çalışacaklardır.

Yönetmeni Hirokazu Koreeda olan filmin, Koki Maeda,

Ohshirô Maeda, Ryôga Hayashi başrolleri paylaşmıştır.

Yönetmen anlatmak istediği mesajını bir çocuk üzerinden aktarıyor. Koichi'nin bir dilek için kardeşini ve en yakın arkadaşlarını örgütleme çalışırken ki hali aslında hayatımızın bizim elimizde olduğunun en büyük kanıtı.

Japon filmlerinde gördüğüm bir nokta ise Fransız filmlerindeki gibi olayların yavaş akması. Bu yüzden çoğu kişi filmleri yarım bırakıyor. Daha önce bu yönetmenden izlediğim bir film olan Benim Babam Benim oğlum filminde de bu duruma rastladım.

Yönetmen anlatmak istediği konuyu çocuklar üzerinden aktarıyor. Ve bu aktardığı konuyu ise aile bağı ile birleştiriyor. Japonlar da Türkler gibi ailelerine düşkün bir millet. Belki de bu yönden düşünmemi sağlayan etken kültür olmuştur.

Review: 'I Wish' The Rare Example Of A Great Kids Film That Actua...

Fakat bir dilek tutarken veya bir şeyi hayal ederken aslında başkaları düşünmüyoruz. Bu da insanların bencilliğinin en büyük kanıtı. Yönetmen de işte bu konudan bahsetmiş filmin sonunda. Sadece Koichi istiyor diye ailesinin birleşmesi mi yoksa ailesinin (anne ve babasının) ayrıyken daha mutlu olması mı ?

Filmi bu düşünce ile izlerseniz sizin hayatınızda etki yaratacaktır.

IMDbden 7.4 puan almıştır.

Benim puanım 8.7

Keyifli seyirler. :)

Share |

Stefan Zweig Bir Çöküşün Öyküsü

Kitap Yorumları 10:56:00 AM

Stefan Zweig, psikolojik analiz yöntemini kullanarak karakterlerine hayat verir. Çoğu yazardan ayrılan yönü hem erkek hem de kadın karakterlerin psikolojisini okuyucularına kendi üslubuyla aktarmasıdır.

Bu sefer de rotamızı VX. Louis dönemdeki Fransa'ya çeviriyoruz. Karakterimiz yani Madem de Prie bu dünyada yaşamış gerçek bir kişidir. Yani okuduğumuz eser bir biyografi niteliğindedir. Bu eseri bu kadar önemli ve yaklaşık 50 sayfa olmasına rağmen su gibi akıp gitmesini sağlayan ise Zweig'in üslubudur.

Kralın gözünden düştüğü için Paris'ten Normandiya'ya sürülen Madame de Prie'nin ilgiden yoksun bir halde, yapayalnız geçirdiği günleri anlatıyor eser. İlgiyle beslenen bu kadın bir anda kendini koca malikanede sadece kendisinin olduğunu anlar. Artık onu sarayda isteyen yoktur ve bu bile kadının ruhsal ölümüne hazırlanmasını sağlar. İçsel yalnızlık temasıyla ilerleyen eser umudun bitiş ya da son nokta denilen yolculuğa hazırlar onu.

Bir umut Paris'ten haber bekleyen kadın, umutsuzluğun yalnızlığı ile boğulur. O boğulurken kimsenin umurunda olmaz. İşte bu onun kendisini öldürmesi için bir nedendir. Fakat o Mademe De Prie'dir ve ölümü herkesinki gibi olmayacaktır.

Ölüm komedisi onun için ölümünden sonra da hatırlatmalıydı. Çünkü o ilgisiz ve onun hakkında konuşulmayan bir dünyada asla olamaz. O herkes değildir.

''Ölüm denen şey kolay geldi ona, hatta ölürken gülümseyebiliyordu insan, gerçekten, denedi, hem de pek güzel gülümseyebiliyordu ve ölüm geldiğinde güzel ve huzurlu, doğaüstü mutlulukla ışıldayan bir yüze sahip olmak hiç de güç değildi. Gerçekten, öldükten sonra bile mutluluk komedisi oynanabilirdi, bunu daha önce bilmiyordu. Her şey, insanlar, dünya, ölüm ve yaşam ona bir anda müthiş eğlenceli geldi, öyle ki hoppa dudaklarındaki yapay gülümsemesi bir anda bilinçsizce gerçek oluverdi. Karşısında bir ayna varmış gibi doğruldu, ölümü bekledi ve gülümsedi, gülümsedi, gülümsedi.''

Fakat bilmediği bir şey varsa o da ölümün ya da ölüm komedisinin onu herkes gibi yapmasıdır. O da bir kişi gibi intihar etmiştir ve bir dedikodu gibi bu da sonlanmıştır.

"Tek bir insanın diğeri için neler ifade edeceğini hiç bilmemişti, çünkü hiç yalnız kalmamıştı.İnsanları her zaman duyumsanmayan hava gibi değerlendirmişti yalnızca, ama şimdi boğazı yalnızlıktan düğümlendiği için yalan söyleyip aldatsalar da insanların ne kadar önemli olduğunu, salt varlıklarından neler aldığını, onların rahatlığını, güvenini ve neşesini özümsediğini fark ediyordu."

"Çünkü insanlık tarihi davetsiz misafirleri sevmezdi; kahramanlarını kendi seçer, ne kadar usandırıcı bir çabaya girerlerse girsinler hakkı olmayanları acımasızca geri çevirirdi; talihin ilerlemekte olan arabasından bir kez düşen kişi, arabaya bir daha yetişemezdi."

"Saatler, sanki insanlar gibi temkinli adımlarla ilerliyordu ve madam onları hızlandıracak hiçbir yol bilmiyordu."

Share |

Alexandr Puşkin Öyküler

Kitap Yorumları 8:52:00 PM

Rus edebiyatı, özellikle de Çar dönemindeki Rusya'da, realizm akımıyla yazılmış bir çok eser bulunmaktadır. Puşkin'in eserlerinde de realizm akımları bulunur. Aslında şiirleriyle ünlemiş olan Puşkin'in öykülerinden bahsedeceğim bu yazımda.

Okuduğum kitapta altı tane öyküsü yer almaktadır. Eğer Rus Edebiyatından eser okumak istiyorum ama ne ile başlayacağınızı bilmiyorsanız bu eserle başlayabilirsiniz.

İlk öykünün adı Maça Kızı. Bu öykü 19.yüzyılda şehirde yaşayan insanların hayatlarından bir kesit sunuyor bize Puşkin. Hırsın, açgözlülüğün, ünün, kinin sizi esir aldığında gözünüze inen perde ile hırsınız gücü ile önünüzde bulunan her engel ile ne yapılması gerekirse onu yapmaya hazırsınızdır. Bu engellerden kurtulmak için yapılması gerekenler sizin hayatınızı etkilese bile hiç önemli olmaz. Tıpkı bu öyküdeki asker olan Hermann!ın gözünü büyülemiş olan para hırsıyla yapamayacağı hiçbir şey olmaması gibi.. Şehirdeki hayatta iskambil oynayan nazik subaylar, maskeli balolar, güzel kontesler ile yaşamlarını sürdürürken, Hermann ise zengin olmanın peşinden gider. Zengin olmak için yaşlı Kontes'in evine gizlice girer. Briçten nasıl zengin olması gerektiğini öğrenmeye çalışırken Kontes korkudan ölür. O önemli üç kartın ne olduğunu öğrendiğinde gidip oyun oynar. Kazanmaya başlarken bir anda daha fazla daha fazla diye kendini tekrarlarken kazandığı paraları da kaybeder. Tabi bu hırs onun akıl hastanesine yatmasıyla son bulur. Orada bile hala "Üçlü, Yedili, as!" diye bağırırken orada ölmeye mahkumdur.

"Yabancının ekmeği acıdır ve merdiveninden çıkmak güçtür."

İkinci öykünün ismi Acemi Bir Köylü Kızıdır. Bu hikaye Rusya'nın uzak eyaletlerinden birinde geçmektedir. İki komşu birbirine düşman bir şekilde günlerini geçirir. Biri İngilizlere özenirken diğeri de bu duruma sinirlenir ve birbirleri ile konuşamamayı tercih ederek yaşamlarını devam ettirirler. Bu durum böyle devam ederken Berestoff'un oğlu gelmiştir ve komşusunun kızı ise onu çok merak etmiştir. Fakat kimliğinin bilinmesini istemeyerek onunla tanışmaya karar verir. Tabi tanıştıktan sonra hem kız hem de oğlan birbirine aşık olmuştur. Bundan sonraki yaşanan olaylar anlatılmaktadır.

"Ama gençlik kaçamaklarımıza eşlik eden o korku onların en hoş yani değil midir?"

"İrade özgürdür ve yol herkese açıktır."

Üçüncü öykümüzün ismi Atış'tır. N.. kasabasında asker olan bir subayın anılarını okuyoruz. Tabi bu anıların en çarpıcı yani Silvio'nun geçmişte yaşadığı düello ve bunun intikamı ile yanıp tutuşmasıdır. Mektup geldiğinde düşmanın evlendiğini öğrenir ve onu öldürmeye gider.

"Gençlerin bağışlayacakları en son şey cesaretsizliktir. Gençler cesareti bütün insan erdemlerinin en başta geleni ve her kusurun mazereti olarak görürler."

Dördüncü öykü Kar Fırtınasıdır. Kar Fırtınası yüzünden bir araya gelemeyen iki kişinin hayatını anlatmaktadır. Marya Gavriovna çok zengindir ancak sevdiği adamı ailesi onaylamadığı için kaçarak evlenmeye karar verirler. Ancak Kar Fırtınası yüzünden Vlandir kiliseye gelemez. Ve kız bir anda kendini başkası ile evlenirken bulur. Bu olaylardan sonra kız hastalanır. Kendine gelemez.

Beşinci öykünün ismi Menzil Müdürü'dür. Menzil Müdürü yaptığı bir hatadan dolayı çok sevdiği kızını kaybeder ve bu hüsran ile hayatına veda eder.

"Ama yine de adil olalım; kendimizi onların yerine koyalım. Belki o zaman onları daha bir hoşgörüyle yargılayabiliriz."

Son öykünün adı Tabutçu. Adrian sadece işini yapan bir tabutçudur ve kızlarına bile kötü davranır. Alman komşuları onları yemeğe çağırmasıyla hikaye başlar.

Share |

Hair

Film Yorumları 3:01:00 PM

1965 yılında başlayan Vietnam Savaş'ının insanlar üzerindekini etkisini en iyi şekilde anlatıldığı filmlerden birisidir Hair. Film diyorum aslında bir müzikal. Olayları şarkılarla anlatıldığı en iyi müzikallerden birisidir benim için.

Vietnam Savaşı'na karşı çıkan hippiler ile askere gidecek olan Claude Bukowski'nin ilişkilerini ve hayatın onları nasıl bir yolculuğa sürüklediğini anlatıyor film.

İlk başta hippilerden bahsetmem lazım. Yani çiçek çocuklardan. 60'lı yılların başlarında ortaya çıkmış. Savaşmak yerine sevişmeyi tercih eden bir topluluktur. Sürü psikolojisinde yaşayan beyaz koyunlar olmaktansa, sürünün dışında yaşayan kara koyunlar olmayı tercih eden, kendilerine danışılmadan oluşturulan toplumsal kurallara uymayı ve kendileri başlatmadıkları savaşlara katılmayı reddeden insanlar topluluğu.

with the help of which you will be able to understand the meaning of the wo...

Love and Peace (Sevgi ve Barış) parolası ile Dünya'daki savaşı reddeden bir topluluk. Giyim tarzları uyumsuzluk modası olan bu topluluk 60 ve 70'lı yıllarda Amerika'da başlayıp tüm dünyaya ünleri yayılmıştır.

Hair, 1979 yapımı Alman - Amerikan ortak sinema filmi.

Let The Sunshine şarkısını biliyordum ama bu filmden geldiğini bilmeden dinliyordum. Tüylerimi diken diken eden bu şarkıyı kimlerinin söylediğini araştırırken bu müzikali gördüm ve başladım izlemeye.

From Wikipedia: "Hair is a 1979 American film adaptation of the 1968 B...

2 saatlik müzikalin etkisi haftalarca sürecek cinsten. Özellikle sonunu izlerken gözlerimde yaşlarla bitirdim filmi. Milyon defa da izlesem etkisi ilk izlediğim zamanki gibi beni esir alacak bir film.

Oklahoma'dan New York şehrine gelen Claude bir grup hippiyle arkadaşlık kurar ve zengin aile kızı Sheila'ya aşık olur. Claude'un Vietnam'a gönderilmek üzere askere çağrılmasıyla mutlu günler çabuk biter.

Filminden sevdiğim şarkıların adlarını buraya bırakıyorum belki dinlemek isterseniz. Ama benim tavsiyem filmi en baştan izleyip sonra da şarkıları dinlemeniz.

-Let The Sunshine

-Aquarius

-Hair

-I Got Life

-Easy To Be Hard

-Good Morning Starshine

Film 1979 yılında çekilmiştir. Milos Forman'nın yönetmenliğini yaptığı filmde,Nicholas Ray , Treat Williams , John Savage , Richard Bright , Charlotte Rae başrolleri paylaşmıştır.

Düşündüren şarkı sözleriyle,bazen eğlenceli komik sahneleriyle bazen de hüzünlendiren dramatik sahnelerden oluşan bu filmi kesinlikle izlemelisiniz.

IMBd'den 7.6 puan almıştır.

Benim puanım 10.

İyi seyirler. :)

Share |

Hasan Ali Toptaş Ben Bir Gürgen Dalıyım

Kitap Yorumları 11:25:00 PM

Bazı çocuk kitapları vardır ama her yaştan okunması gereken. İşte bu kitap da öyle bir kitap. Çocuk kitabı olarak değil de hayattan ders çıkarılacak kitaplardan birisi Ben Bir Gürgen Dalıyım.

Hasan Ali Toptaş ile tanışmak istiyorum ama hangi kitabından başlasam diye düşünüyorsanız bu kitabıyla başlayabilirsiniz.

Genç bir Gürgen Ağacının ağzıyla yazılmış kitap. Doğayı anlamadığımızın sadece kendimizi düşündüğümüz bir dünya. Aslında hayat çok kısa Cemal Süreya'nın dediği gibi ama belki de anlamak istemiyoruz. Ya da anlıyoruz ama bencilce bir hırsla yaşıyoruz. Bu hırsla da ölüp gidiyoruz arkamızda sadece fırtınalar bırakarak.

Gürgen ağacı ile insanları anlamaya çalıştım ama kitabı bitirdiğimde insanları anlamak istemedim. Sadece kendini düşünerek yaşayan o insanları anlamak hiç istemedim. Gözlerindeki kin, hırs ve nefretleriyle kendi çukurlarında boğulan o insanları anlamak hiç istemedim.

Gözümüzü boyayan o para hırsı ve ilerde zengin olacağım gözüyle bakmak hiç istemedim hayata.

Beşparmak Dağları’nda yaşayan bir gürgenin yaşadıklarını onun anlatımıyla okuyoruz.
Ağaçlar düşünürler mi ya da canları acır mı? Bir gürgenin ümitleri, kaygıları nelerdir biliyor musunuz? Hangi hayalleri kurarlar? Gün gelip de büyüdüğünde bir oyuncak mı olmayı ister, bir gitar mı olmak ister ya da güzel sofralarda oturacak ailelere neşe kaynağı mı?

Gürgen ağacı kendini böyle mutlu anlara hazırlayıp sere serpe büyür. Amacı mutluluk katmak olan bu ağaç büyüyüp para ile satıldığında bir marangozun evine gelir.

Marangozun ölmesiyle kendini başka yerde bulur Gürgen ağacı. Ve o yere geldiğinde kendini çürüterek yok etmek ister. İnsanları mutlu edecek bir şey olmak isterken insanların ölümüne sebep olacak bir darağacına dönüşmek yok olmak için tek nedeni olur. Acımasız insanların başkalarını bir hiç uğruna öldürmesine şahit olmak istemez.

Kitabın sonunda gözlerimde yaş sadece duvara baktım. Nereye doğru gidiyoruz? Sevgimize ne oldu? Bu nefret ile nasıl yaşıyoruz ?

"Ey ağaçlar! diye bağırdım. Ey gürgenler, çamlar, köknarlar ve meşeler! Ey uzun kuyruklu tilkiler, ey ürkek adımlı tavşanlar! Duyun beni ey dağlar taşlar! Duy beni dağ sümbülü! Duy beni ey ormanın kuytusunda gezinen yalnız böcek! Duyun beni ey gökyüzünü derinleştiren kuşlar! Duyun ve bundan böyle bir darağacı olarak bilmeyin beni! Eğer Başparmak Dağları’nın ardındaki düzlükte kuru bir dalım kalmışsa, artık ben bir gürgen dalıyım!"

Gözlerimdeki yaşların yüzüme akması ise bu cümleleri okuduktan sonra oldu. İnsanlık nereye gidiyor?

"Dünya böyle daha neşeli ve daha güzel döndükçe, sihirli bir değnekle dokunulmuşçasına,ormandaki her şey değişiyordu sanki. Yeşiller daha da yeşile kesiyordu sözgelimi, havada kanat çırpan kuşlar görülmemiş bir hızla uçuşlarından, ağaçlar boylarından, böcekler kıpırtılarından, çiçekler de kokularından yavaş yavaş taşmaya başlıyordu.

Bir çiçek kokusundan nasıl taşar, diyeceksiniz belki. Taşmaz olur mu, taşıyordu işte; görüp kokladığınız çiçeğin ötesinde düşsel bir çiçek daha gördünüz mü, taşıyordu..."

"Keşke insanlar dünyayı sevmeyi öğrense;yaşadıkları topraklarda birer misafir olduklarını anlayıncaya ve çocuklarına daha yeşil bir gelecek hazırlamanın bilincine erişinceye kadar, ne yazık ki bu katliam böylece sürüp gidecek!"

"Boş yere hayallere kapılıp şu insan denen yaratığa bel bağlamamalıydım. Çünkü, yüzyıllardır çözülemeyen acayip bir bilmeceydi insan. Derinlerden daha derin bir sırdı ya da, ucu bucağı olmayan, içi pisliklerle, içi eşsiz güzelliklerle dolu, alabildiğine karanlık ve karmakarışık bir evrendi.

Öyle ki, onca kafa patlatmasına rağmen, binlerce yıldan bu yana kendisi bile çözemiyordu kendini...Bu yüzden, onun ne zaman ne yapacağı hiç belli olmazdı."

"Çünkü, insanların büyük bölümü, birçok güzelliği göremezdi. Büyük bölümü, birçok güzelliğe dokunamazdı.Onlar, birer uyurgezer gibi, geçip giderlerdi güzelliklerin yanından. Ya da, kafalarına taktıkları başka bir güzelliğin peşinden koşarken, onun uğruna, birçok güzelliği de ayaklarının altına alıp hiç farkına varmadan acımasızca ezerlerdi."

"Ak sakallı meşenin dediği gibi, insanın zalimliğine ağaçlarla kuşlar, böceklerle otlar, hayvanlarla taşlar değil, ancak insan karşı koyabilirdi. Dönüp dolaşıp insanda başlıyordu her şey, dönüp dolaşıp insanda bitiyordu. Gerisi boştu... Yani, insanın karışmadığı her şey bir masaldı."

''Rüzgar denen şey sadece rüzgar değildi.. Okumasını bilmek gerekirdi onu. Bunu bilenler, rüzgarın içinde hayata dair hemen hemen her şeyi bulabilirlerdi. Çünkü binlerce bitkinin kokusu vardı rüzgarda, binlerce bitkinin şekli, rengi ve fısıltısı vardı. İnsan sesleri vardı sonra çeşit çeşit, hayvan sesleri, tepelerin yüksekliği, denizlerin genişliği, nehirlerin uzunluğu vardı. Rüzgarı okumasını bilenler, canları isterse, hiç görmedikleri bir denizin tuzunu bile tadabilirlerdi söz gelimi. Ya da yıllar önce ölen bir ihtiyarın, gençliğinde attığı gevrek kahkahaları bile duyabilirlerdi.''

"Kilit, insanın utancı demektir her şeyden önce… İnsanoğlunun nereye ulaştığının göstergesi demektir. İnsanların birbirlerine duydukları güvensizliğin elle tutulur halidir kilit. Birbirlerine duydukları saygının derecesidir. Bu yüzden, bir çeşit utanç belgesidir her kapıda. Hatta, her dolapta, her çekmecede, her çantada, her kasada, her kutuda… Gene de insanların yüzleri kızarmaz onu görünce. "

Share |

Pages

Fulden Ufacık

50 First Dates

I Wish

Stefan Zweig Bir Çöküşün Öyküsü

Alexandr Puşkin Öyküler

Hair

Hasan Ali Toptaş Ben Bir Gürgen Dalıyım

Hakkımda

Followers

Labels

Blog Archive

Popular Posts

Total Pageviews

Search This Blog

Translate

İletişim Formu

Like us on Facebook