Fulden Ufacık

İşte bu sorunun cevabı aşkın gücünü de ekleyerek Siyahın Kelebeği eserinin sayfalarında gizli.  Hayatlarında her şey olması gerektiği gibi ilerleyen Tolga ve Meyra'nın yaşamı, bir yağmur günü başlarına gelen kaza ile tepe taklak olur. Bu kazayı Tolga bedenen hafif atlatırken ruhen bir enkazın ortasında bulacaktır kendisini. Çünkü sevdiği ve hayatının merkezinde yer alan kadın son iki yılı hatırlamamaktadır. Onların tanışması ise bu son iki yılın içerisindedir. Bu yüzden Meyra, Tolga'yı tanımamaktadır. Ancak ruhunun ona karşı bir şeyler hissettiğini onunla karşılaştığı anda anlar. Fakat hatıralar olmadan hissettiklerine güvenebilir mi?

Bu hislerden kaçmaya çalışan Meyra, kendisini Tolga'nın çekiminde bulur. Bu çekim ona ağır gelse de içindeki bazı sesleri de dinlemek ister. Mantık ve duygularının arasında kalmıştır Meyra. Nasıl ilerlemesi gerektiğini bulmak onun için sancılı bir süreçtir. Bu süreçte hatırladığı en son kişinin eski sevgilisi olması Tolga'nın canını yaksa da Meyra'nın kararlarına saygı duyar. İşte bu saygı Tolga'nın Meyra'ya ne kadar değer verdiğinin göstergesi bana göre. Acı çekse de Meyra'nın mutluluğu için acılarını gizler. Yazar bu bölümlerdeki duygu yoğunluğunu okuyucuya da göstermiş. Hem Meyra'nın hem de Tolga'nın gözünden okuduğumuz bu eserde sanki onların yanında gibi hissedeceksiniz kendinizi.

"İnsanlar seni bir kalıba sokmak istiyor diye onların istediği kişi olmak zorunda değilsin. Biliyorum, güzellik çoğu zaman başına dert açıyor. İnan, bunu çok kötü bir şekilde deneyimledim. ... Ancak güçsüz olmak kader değil, seçimdir. Güçsüz olursan insanların seni uçurumun kenarına sürüklemesi çok kolay olur."

Tolga'nın Meyra'ya son iki yılda yaşadıklarını anlatırken biz de onlarla birlikte yolculuk ediyoruz. Yazar bu bölümleri şimdiki zamanın içerisine özenle yerleştirmiştir bana göre. Bu sayede eserin bütünlüğü bozulmadan okumaya devam ediyoruz.

Kitapta ana karakterlerin dışındaki yan karakterlerin de eserin içerisinde yer almasını beğendim ben. 

Aşkın güzel büyüsünü yüreğinizde hissedeceğiniz bir eser Siyahın Kelebeği. Türü seviyorsanız eseri inceleyebilirsiniz.

"İçsel boyut keşfedilmemiş bir arazidir. Bilmediğin bir araziyi keşfederken tabelaların olması daha iyi değil mi? Yolunu belki kendin bulabilirsin ama bu ömürler boyu sürebilir. Bilmediğin bir arazide olduğunda, yol tarifi almak mantıklıdır. Bir anlamda, guru sadece şudur: canlı bir yol haritası."

Kitabın ilk sayfalarında Sadhguru'nun bir gün Chamudi Tepesi'ne çıktığında yaşadığı işsel tecrübeyi anlatıyor. Bu tecrübe onun kendisini olan yolcuğunun başlangıcıdır. Dönüm noktası veya dönüşüm ile hayat kavramını ve olayları farklı bir yönden bakarak bu bakış açısını okuyucuya aktarmak istiyor.

"Bu kitap sonuç olarak iki bölüme ayrıldı. İlki arazinin haritasını çıkarıyor, ikincisi sana orada gezinmek için bir yol sunuyor."

İlk bölümde arazinin haritasını keşfederken birçok bölgede duyulan veya bilinen öyküler de mevcut. Bu öykülerin veya yazıların okuyucuyu düşündüren bir etkisi de var. Bu sayede kişi kendi hayatında yaptığı eylemlerin ve hayat hakkındaki düşüncelerinin farkına varıyor. 

"Şimdi geriye dönüp baktığımda, bu hayatta ne olmak istediğimi hiç düşünmediğimi görüyorum. Sadece hayatımı nasıl yaşamak istediğimi düşündüm. Ve "nasıl"ın sadece benim içimde ve benim tarafımdan belirlenebileceğini biliyordum."

Kişinin içsel olarak yapabileceği yolculuğun adımlarını ikinci bölümde okuyacaksınız. Bir insanın kendi iç dünyasının önemini de bu sayfalarda daha iyi idrak ediyoruz. Özellikle iç dünya ve dış dünya arasındaki farkı ilmek ilmek işlemiş eserinde yazar.

"Dışarıdaki durumların kölesi olduğun sürece, içsel yaşamın istikrarsız olacaktır."

Okuyucu ile konuşuyormuş gibi yazılan bu eserde kendi içsel mühendisliğinizi yeniden kuracaksınız.