Fulden Ufacık

Ana hatları ile dört arkadaşın aşk hikayesinin anlatıldığı serinin üçüncü kitabı Çarpık Nefret. Bu kitapta da ilk kitaptaki Ava’nın abisi Josh ve Jules’in hikayesini okuyoruz.

Ben İngilizcemi geliştirmek için orijinal diliyle okudum. B1-B2 arası, romantik bir tür olduğu için dili biraz daha anlaşılır. Eğer kitabın Türkçesini okumak isterseniz, Martı Yayınları kitabı Çarpık Nefret olarak çevirip yayımladı. Aynı zamanda kitapta +18 bölümler mevcut. Bu durumu bilerek okumanızı isterim.

“It was tike to replace those bad memories with new ones.”

İlk iki kitap için söylediklerimin aynısını bu yoruma da yazmam gerektiğini düşünüyorum. Romantik türde yazılmış eserleri genelde fazla beklentiye girmeden okumayı tercih ederim. Serinin bu kitabı da bana göre sonu belli romantik türde yazılan kitaplardan birisi.

“Being angry at someone is exhausting.”

Josh karakteri Alex ve Rhys’a göre daha ılımlı olmasına rağmen güven problemini yaşayan birisi. Babası ve en yakın arkadaşından yediği darbelerden dolayı birçok kişiye güvenmiyor. Jules ise yıllar önce geçmişinden kaçarak kendisine yeni bir hayat kuruyor. Bu kurduğu hayatta geçmişinden üstünkörü bahsederek geçiştiriyor. Geçmişteki olaylar ve kişiler ortaya çıktığında ise Jules için alarmlar çoktan çalmaya başladı.

“Communication is a two-way street.”

Jules ve Josh’un ilişkisi nefretten aşka doğru bir yolculuk. Birbirlerinden tiksinen ve bunu da birbirlerine karşı dile getiren bu ikili aynı iş yerinde çalışmaya başladıklarında aralarında bir anlaşma yapıyorlar. Anlaşmaya göre iş ortamında birbirleriyle uğraşmayacaklar. Bu ateşkesin sessizliği, kıvılcımların sesini yükselttiğinde iki karakterin bu çekime karşı koyması imkansızlaşıyor.  

“The only reason someone would make an unprompted confession like that is beacause they want a fresh start, and the only reason they’d want a fresh start when the relationship is already going well is because they realized something.”

Josh’un  güven problemi ve Jules’in geçmişinin karanlığı ikilinin ilişkisini birçok yönden etkiliyor. Jules bana göre geçmişine rağmen kendi ayakları üzerinde duran hırslı bir avukat adayı. Şu andaki hayatını etkileyecek geçmişin tehditlerini de bertaraf etmek istiyor. Tabi bunu yaparken Josh’un güven problemi sirenleri her yerden kendisini belli ediyor.

“We’ll never know for sure until we face them.”

Ben Jules karakterini sevdim.  Hatta Josh’a destek olduğu bölümleri okumak hoşuma gitti. Tabiki yapmaması gereken bir şey yapıyor ancak Josh’un bu duruma tepkisi biraz üzücüydü. Josh için de yine benim hoşlandığım erkek karakterlerden olmamasına rağmen Alex ve Rhys’tan daha iyi diyebilirim. Yazar her zamanki gibi güven problemi ve geçmişte zor günler geçirmiş karakterler yazmayı seviyor.

“The monsters in our imagination are often worse than those in reality.”

Bu kitap da genel anlamıyla sonu tahmin edilen romantik bir kitap. Beklentiyi düşürerek ve kafa dağıtmak için okumanız gerektiğini düşünüyorum. Beklentiyi yükseltirseniz kitabı sevemeyebilirsiniz. 

Ana Huang Çarpık Aşk kitap yorumu

Ana Huang Çarpık Oyunlar kitap yorumu

Garip Akımı'nın öncülerinden birisi olan Orhan Veli'nin 36 yıllık yaşamı için de kullanılacak bir kelime "Garip". Şiirleri ile tanıdığım Orhan Veli'yi bu sefer yazdığı mektuplar ile yeniden anlamaya çalıştım. 

Eserde yer alan mektuplardan birisi hariç diğer bütün mektuplar Orhan Veli'nin sevdiği kadına -Nahit Hanım'a- yazdıkları. O tek mektup ise Nahit Hanım'ın Orhan Veli'ye yazdığı ancak şairin ölümünden dolayı gönderilemeyen mektuptur. Bu mektubu okurken, yarının bizlere ne sunacağını bilmeden bugünü yaşadığımızı düşündüm. Belki Orhan Veli gibi Garip olarak belki de daha farklı...

Ama bu beş parasızlık içinde yalnızca onu düşündüğü ve hep aradığı kişi Nahit Hanım'dır.

"Ne etraf, ne havalar, hiçbiri mühim değil. Bana sen kafisin."

Mizahın güzelce serpiştirilip romanın içerisine aktarılmasını çok beğendim. Yazarın kalemiyle tanışma kitabım oldu ve kullandığı dil ile gönlümü fethetti. Özellikle güldürüp düşündüren eserleri okurken dikkat ettiğim bir durum ise okuyucuyu konudan uzaklaştırıp uzaklaşmaması. Bir Yeni Evlilik İsteğiniz Var kitabında yazar, okuyucuyla konuşurken aynı zamanda karakterlerin yaşadığı olayları kendine has üslubuyla aktarıyor. 

Defne hepimizin yolda karşılaşabileceği bir karakter. Uzun yıllardır birlikte olduğu sevgilisi Selim ile artık evlenmek istiyor. Evliliğin o başarısını hissetmek belki de en önemlisi artık bekar olmak istemiyor. Yıllarını Selim ile harcadığı için de en uygun aday o. Tabi Selim'in evlilikten kaçtığını da hesaba katmak lazım. Selim'in babasının evlilik düşmanı olduğu gerçeği kırılmayan bir taş gibi durup oğlunun aklını çelse de Defne için evlilik şart. Artık evlilik yaşı geldi çattı. Herkes evlendi bir tek o kaldı.

Kitap, Defne ve Selim'in bir düğüne katılmasıyla başlıyor. Defne hayallerini düşünürken gerçek ise ayrılık sirenlerini çoktan çalmış. Defne bu ayrılığın intikamını almak için sahte bir hesap açmaya karar veriyor. Defne aslında yazar olmak isterken hayatın şartları onu bir ajansta çalışmaya itiyor. Sosyal medyanın ondan sorulduğu hesaba katılırsa bu fake hesap için Portekizli ünsüz bir mankenin fotograflarını fotoşop ile tasarlayıp yeni bir kişi yaratıyor: Taylan Egemen. Bu hesapta hem yazılarını yayımlıyor hem de Selim'den intikamını almayı planlarken hesap çarşıya asla uymuyor.

"Hani insan hayatında kritik kavşaklar vardır ya, geçmişe dönüp baktığınızda daha rahat görebileceğiniz, bugünü oluşturan mihenk taşları. Doğarız, büyürüz, yürürüz... Yürürken yol ayrımları ve karar anları çıkar karşımıza. İşte her yol ayrımı, bizim kritik kavşağımızdır çünkü seçimimizle yeni bir güzergah belirlenir ve "rota yeniden oluşturulur". Yeni rotalar, yeni hayatlar, yeni başlangıçlar, yeni sonlar... "

İşte biz bu çarşının karışmasını keyifle okurken buluyoruz kendimizi. Defne'nin intikam uğruna açtığı bu sahte hesap popülerleşince işler değişmeye, Defne ise kendi hayallerini düşünmeye başlıyor.

"Yazarlar acayip insanlar... Hiç gitmediğimiz ülkelerden tanımadığımız yazarlar, bilmediğimiz dillerde hayatlarımızı, özlemlerimizi, aşklarımızı anlatmıyorlar mı? Başkalarının yazılarında kendimizi buluyor olmamız aslında yaşadığımız şeylerin çok da özel olmadığını göstermez mi? Şairler senin hikayeni senden dinlemediler ama senden daha iyi biliyorlar. Özel hissetmiyorsun ama arkadaş ediniyorsun. Ortak duyguları paylaştığın bir dost edinmişsin gibi geliyor."

Özellikle son sayfalarda yaşanan karmaşayı okurken bazen ne dilediğimize dikkat etmemiz gerektiğini bir kere daha anladım.

Eğer romantik komedi türünde eserler okumaktan hoşlanıyorsanız bu kitap size iyi gelecek.

Aslında bu seriye ikinci kitaptan yani Torani'den başlayarak ilerledim. Bu yüzden kitabın sonunda ne olacağını bilerek sayfaları çevirdim diyebilirim. Fakat bilmediğim ve sırların serpiştirildiği sayfaları okurken yazarın kurguyu ve her bir karakteri ince işçilik ile işleyerek okuyucuya sunduğunu fark ettim.

"Sürekli değişim ve dönüşüm halinde olan tabiat, her mevsim kendi içinde farklı güzellikleri barındırır, farklı duygu halleri yaşatır. Yaz kışı özletir, kış yazı. Yazın dirisini sonbahar öldürür, kışın ölüsünü ilkbahar diriltir. İnsanın duyguları da tıpkı mevsimler gibi değişim ve dönüşüm halindedir. Ölüm, doğumun sevincini alır; doğum, ölümün acısını."

Her birey için çocukluğun engin denizi büyük önem taşıyor. Bu denizin biriktirdikleri ile değişim ve dönüşümler sağlanıyor. Hayatın en büyük izlerini irdelerken her zaman çocukluğun derin kuyusuna bir ziyaret yapılıyor. Mori'nin kuyusu ise onun çocukluk hayalleriyle doludur. Annesi Zare ise o kuyuya bakarken oğlunun kuyunun içine düşeceği ve geçmişteki anılarından dolayı kuyunun beton ile kapatılmasını düşünmektedir. Peki bu düşünceyi bütün aile Mori'ye nasıl kabul ettirecektir? 

"Bir çocuğun kıyameti sevinçlerinin öldüğü andır."

Kitap ana hatları ile üç bölümden oluşuyor. Mori'nin çocukluğuna daldığımız, ailesi ve yaşadığı coğrafyayı tanıdıktan sonra ikinci bölümde bizleri bir yurt odası karşılıyor. Burada Dicle ve arkadaşlarının yaşadıklarını ve ilişkilerini okuyoruz. Üçüncü bölüm olan son bölümde ise bazı sırların keskin hatları ile ortaya çıkışına şahit oluyoruz.

Yazarın ustalıkla kullandığı betimlemeler sayesinde karakterlerin nasıl bir ortamda yaşadığını, anlatılan bölgenin özelliklerini sanki izler gibi okumaya devam ediyoruz. Özellikle o coğrafyadaki örf ve adetlere, toplumsal olayların karakterler üzerindeki etkisini incelikle kaleme almış. 

"Coğrafyanın kendisi sahipsiz olunca her şey, herkes gibi sahibini arar."

Toplum ve birey eleştirilerinin yoğun olduğu bu eserde, anıların ve zamanın ufkunu karakterler üzerinden yeniden sorgulamanıza olanak sağlıyor yazar. Aynı zamanda yazar bir kişinin kendi yolculuğunu bulması ve kendisini keşfetmesi için çocukluğuna inmesi, yolların dilini zamanı da düşünerek idrak etmesi gerektiğine vurgu yapıyor.

"İmkanın varsa gittiğin yolun dönüşü hep farklı olsun. Her yol farklı bir hikaye ile deneyimlerine zenginlik katar. Neyin insana ne kattığını veya ne koparıp aldığını asla kestiremezsin. Sen, zaman sana kollarını açtığı kadarsın, ne fazla ne eksik."

Eğer bu türde sizi düşündüren eserler okumaktan hoşlanıyorsanız bu seriye bir şans verebilirsiniz.

Torani kitabının yorumu

Bay Y, yolda karşılaşabileceğiniz, belki de sıkıcı veya önemsiz biri olarak görebileceğiniz karakterlerden. Ancak onun yaşamını kurcalamak için kitabın sayfalarını çevirdiğimizde kendimizi hem onu yargılarken hem de tanık koltuğundan yaşananları izlerken buluyoruz. Tanık koltuğuna yerleştiğimizde artık Bay Y bizim için didik didik incelenmesi gereken birisi. Her olay hakkında yorum yapmalıyız ki onun hayatını mercek altına alıp daha da keşfedelim. Sonucu ne olursa olsun...

Çocukluğu, gençliği, annesi ve ailesi ile olan ilişkisi, ikili ilişkileri, arkadaşıyla olan buluşmaları ve iş hayatında biz hep yanındayız. Bay Y'yi röntgenlerken de eleştirmekten geri durmuyoruz. Bu eleştiri durumunu yazar romanın içerisine o kadar güzel işlemiş ki sanki romanın bir bütünü izlenimi sağladı bende. Bu yüzden yazarı tebrik etmek istiyorum. Genelde bir olay örgüsü sırasında yazarın kendi fikrini söylemesi veya durumu eleştirmesi olayın akışını bozabilir ancak bu eserde o yorumlar olmadan eserin bütünlüğü bozulacaktı. Yapılması gereken her şey bu ince ve edebi romanda tamamlanmış.

"Usta, yetenekli, ilhamı güçlü bir yazar, en sıkıcı karakterin hikayesini veya romanını bile büyük bir ustalıkla sonsuz bir okuma hazzı verecek biçimde kaleme almaz mı öyle fazla da zorlanmadan?"

Korkut Kabapalamut, çoğu kişinin sıkıcı bulabileceği Bay Y karakterini usta dilini konuşturarak kaleme almış. Özellikle insan ilişkisi hakkında yapmış olduğu eleştiriler ve bu eleştirileri Bay Y karakteri üzerinden okuyucuya göstermesi hoşuma gitti.

Aynı zamanda Bay Y'nin iş hayatına da değinerek patron ve çalışan ilişkisi, çalışma saatleri, yaşamak için para kazanmanın gerekliliğine de karakterlerin davranışları üzerinden okuyucuya aktarıyor. İşte burada yaşamak için çalışmak gerekli ancak çalışma dışında mutlu bir şeyler yapmaya zaman kalacak mı, düşüncesini Bay Y karakterine empoze ederek okuyucuyu sorgulatıyor.

Severek okuduğum düşündürücü bir eserdi benim için.

Halil Cibran sözcükleri ustalıkla kullanıp öğütlerini ve düşüncelerini okuyucuya çarpıcı bir şekilde gösterdiği bu eser, aforizmalardan oluşmaktadır. Arka kapak yazısında kitaptaki aforizmaların küçük kağıt parçalarına ve defterlerine karaladığı düşünceleri olduğundan bahsedilmiştir.

"Aramızdan birileri mürekkep, birileri de kağıt gibidir. Birilerinin siyahlığı olmasa, öbürleri dilsiz olurdu. Birilerinin de beyazlığı olmasa, öbürleri kör olurdu."