Fulden Ufacık

Her şey ormanda bulduğu ceset ile başlıyor onun için.  Polisiyenin derin sularında yüzerken okuyucuyu farklı bir yolculuğa çıkarmayı başarıyor Buğra Gülsoy.

Annesinin ölümü ile hayatı tepetaklak olan Adem için yaşam sıradan. Çünkü hissettiği ve kanıtlayamadığı nedenler kafasının içinde dönüp dolaşıyor. Biricik annesinin zorla yaptırılan aşılardan öldüğünü düşünüyor. Bunu da kanıtlayamadığı için herkes ona hurafe olarak bakmaya başlıyor. Hatta bu durum mesleğini de etkiliyor. Polis olan Adem'in cinayet bürosu yerine trafik polisi olarak görev yapması isteniliyor. Fakat içindeki bir his onu cesedin bulunduğu ormana götürüyor.

Kader veya içindeki hissin peşinden gittiğinde olay yerinde bir günlük buluyor. Cesede ait olan bu günlüğün sayfaları onu içine çektiğinde artık hayatının eskisi gibi olmayacağı su götürmez bir gerçek.

Adem ile cesedin peşinden giderken aslında bambaşka bir yolculuğa çıkacağız. Bu yolculuk ile bilinmeyenlerin sır perdesini de yavaştan kaldıracağız.

"Aslolan gerçek, bildiklerinde değil bilmediklerinde saklı!"

Buğra Gülsoy yarattığı distopya Dünya'da ancak yaşaılan onca olayı okurken kendinimi başka bir gezegende hissettim. Özellikle Adem'in bazı olayların peşinden gittiği anlarda kader ve tercih olgularını derinden düşündüm. Yarattığı evrenin insanın tüylerini ürpertmesi ve insan yaşamını sarsması okuyucuyu roman içerisine daha çok çekerek kendi benliğini sorgulatmaktadır.

Özellikle frekans ve enerji konularını insanın ruhsal ve beden sağlığı açısından etkisini de barındıran bu eser ile Dünya'ya başka bir açıdan bakacaksınız.

"Bazen soruların en dikten en tepeye uzanan birden çok yanıtı olur. Ve salon yanıt o tepede saklıdır."

Adem'in bilmediği gerçeklere doğru yaptığı yolculukta özellikle son kısımlarda kitabı elimden bırakamadım. Yazarın bir noktada okuyucuya ters köşe yapması hoşuma gitti. Bu durum ise bende bazı şeylerin aslında göründüğü gibi olmadığının en büyük kanıtı niteliğinde.

Kitabın sonu bende devam kitabının olacağı izlenimi bıraktı. Yaratılan distopyanın ve Adem'in hayatının farklı bir yol alacağının sinyallerini verdi bana. Sizi şaşırtan kitaplar okumaktan hoşlanıyorsanız bu kitaba bakabilirsiniz.

Felsefenin insan yaşamındaki önemi yadsınamaz. Derin düşünceli bir alan olduğu için hayatın merkezindedir. Zihinsel olarak keşfetme eylemini felsefenin ince hatları ile seçimlerimize serpiştiriz. Bazen bilerek bazen de bilmeyerek yaparız bunu.

"Felsefe çakışmanın bizi doğal olarak götüreceği yer, önce kendimizi yönetebilmek ve kendimize liderlik yapmayı öğrenebilmektir. Kişinin başka birini yönetebilmesi için önce kendisini yönetebilmesine ihtiyacı vardır. Bu, doğrudan bilgelik ile temas etmektir."

İşte hayatımızı etkileyen bu dalı dört filozofun düşünceleri ile yeniden keşfedelim. Kitap bu dala yeni başlayacak kişilerin anlayabileceği yalın bir dil ile yazılmış. Sanki okuyucu ile sohbet havasında geçen öğretiler ile Doğu kültüründe önemli olan dört filozof sizin yanınızda olacak.

"Bugünkü hayatımız dünkü düşüncelerimizin eseridir ve bugünkü düşüncelerimiz yarınki hayatımızı oluşturur." Buddha

Kitap ana hattıyla Buddha, Zen, Lao Tzu ve Konfüçyüs'ün düşüncelerinden oluşuyor. Dört Doğu filozofunun hayata bakış açılarını okurken kendi yaşamınızı da sorgulayacaksınız. 

"Eğer en küçük eylem dahi mükemmel bir şekilde, tam bir ruhla yapılırsa onun içinde bir aydınlanma fırsatı yatar."

Hayattaki seçimler, hayatın getirdikleri ve yaşamın akışına gösterilen tepkileri dört filozofun bakış açısıyla kendi düşüncelerinizi karşılaştırabileceksiniz. Aynı zamanda onların felsefesi sizin yaşamınız için bir öğreti olacak. Çünkü zor durumlarda veya düşünülen her soruda onların yanıtı hayatınıza ışık katacaktır.

Kitapta hoşuma giden durumlardan birisi de felsefik öğretilerin görsel ile gösterilmesi oldu. Bu sayede okuyucunun konuyu daha iyi anlayacağını düşünüyorum. Aynı zamanda her filozoftan önce yer alan QR kodu ile filozofların düşüncelerini de dinleyebileceksiniz.

"Bilgi insanı şüpheden, iyilik acı çekmekten, karalı olmak korkudan kurtarır."

Hayatınızdaki bazı şeyleri yoluna koyamadığınızı düşünüyorsanız ve felsefe dalına başlangıç yapmak istiyorsanız bu kitabı inceleyebilirsiniz.

Bu kitap için söyleyebileceğim en önemli şey imgelerin dünya üzerindeki olaylarla birlikte ahenkle dans etmesi olurdu. Sayfaları çevirirken şiirle yazılmış anılar okuyorum izlenimi yarattı bende. Bunun nedeni ise yazar (şairin) duyguları anlatırken imgelere danışmasıdır. Bende tadı damağımda kalan bir eser okudum.

Bir Hikaye için yazarın Doktor Jivago eserinin habercisi olarak bakılıyor. Eseri henüz okumadığım için yorum yapamıyorum ancak yazarın dili beni mest etti. Özellikle bir olayı imgeler ile anlatma sanatını okurken kendimi edebiyat şöleninde hissettim.

Eser, Seryoja'nın kız kardeşi ziyaret etmesiyle başlıyor. Yıl 1916. Birinci Dünya Savaşı zamanındaki insanların ruh halini de gözlemliyorsunuz sayfaların arasından. Bu ziyaret ile Seryoja için geçmişin perdeleri de yavaştan aralanıyor. Bu perdenin içerisinden biz de giriyoruz.

Bu anlar ise Birinci Dünya Savaşı'nın başlamadan önceki son yazıdır. Barış dolu geçen günlerde bir ailenin evinde öğretmenlik yapan Seryoja'nın yaşadığı olayları imgeler denizde izleyeceksiniz.

"Gerçekten de imgeler, akarsuya takılıp giden kütükler gibi sürüklenerek uzaklaşıyordu."

Bu kitabı bana göre bir anda okumak için değil, imgeleri anlayarak okumanızı isterim. Yazar metafor yolculuğunda bir konudan başka konuya geçişler yapıyor ancak son sayfalarda her şey bir düzene oturmuş oluyor.

Yazar ile ilgili dikkatimi çeken bir konu ise uzun yıllar boyunca ülkesindeki yasaklı olan yazarlardan birisi. Yasaklı yazarlar ve şairler benim dikkatimi hep çekmiştir. SSCB Dönemi'ndeki kültür politikası ile ters düşmesinden dolayı eserleri uzun yıllar boyunca ülkesinde yasaklanmış.

Bu kitap yazarın erken dönem eserlerinden en özgün olanı olarak da bilinmektedir. Ben keyifle ve imgelerin ritmini hissederek okudum. Yazarın diğer eserlerini de inceleyeceğim.

Çin kültürünün derin izleri mevcut bu kitapta. Bu kitaptaki şiirler Ernest Fenollosa'nın notlarından ve Profesör Mori ile Profesör Arıga'nın çözdüğü yazılardan oluşmaktadır. Ezra Pound bu yazıların üzerine kendi kaleminin gücünü göstererek bu şiirleri yayımlıyor.

Cathay ise Avrupalıların eskiden Çin'e verdikleri addır. Kitabın ismi bile kendisini belli ediyor. 

Savaş zamanında yazılan türküler, mektuplar, şarkılar ve ağıtlar mevcut bu kitapta. Bir mısra ile bütün duyguların altıldığı imgeler karşılıyor sizleri.

"Hangi çiçekler tomurcuklanır şimdi?"

Bu mısra, savaşın etkisini gösteren ve okuyucuyu derinden sarsan bir anlatım ile kaleme alınmış. 

Ezra Pound'un hayatını araştırdığımda İmgeciliğin onun eserlerindeki önemini fark ettim. Sade ancak anlam olarak derin olan şiirlerin nedenini anladım. Ona göre sunuşa katkısı olmayan tek bir sözcük bile kullanılmamalı. Şiirdeki ahenk her bir sözcüğü içerisine çekmeli.

Kitapta anlatılan her olayın birilerinin yaşadığını bilerek okumak beni çok etkiledi. Zorlu hayat mücadelesinde ayakta kalmaya çalışan kişiler ile yapılan röportajları okurken sanki ben de o anda onların yanındaydım.

Bu kitaptaki gerçek karakterler toplumun görmek istemediği ve dışladığı kişiler. Ancak bu dışlanma onların varlığını engelleyemiyor. Yolda yürürken, markete giderken veya toplu taşıma kullanırken bu kişilere rastlamanız mümkün. Sarsıcı hikayeleri okurken yaşananlar film şeridi gibi akıp gidecek ve sizde derin bir iz bıracak. Çünkü toplumun kanayan yaralarına şahit olan bu insanlar için umut sadece bir kelime.

Meltem Yılmaz'ın usta bir gazeteci de olması kişilere sorduğu sorularda da kendisini gösteriyor. Bir sorunun cevabı bile boğazda düğüm oluşmasına neden olurken bunların yaşandığını bilmek belki de en zoru. 

Kitabı okurken aile kavramının önemi bir kere daha karşıma çıktı. Sokağa düşen veya evinden kaçmak zorunda olan kişilerin aile yaşantısı incelendiğinde kırılma ve enkazı göreceksiniz. 

"Bir çocuğun her şeyi anne babasıdır bana göre, doktoru da, öğretmeni de... Aile, çocuğuna arada bir, sıkıntın var mı, bir şeye ihtiyacın var mı diye sormalı."

Çocuk yaşta uyuşturucu bağımlısı olan çocuklar, evsiz kalanlar, Trans bireyler, yoksul aileler, ünlü kişilerin yaşamı ve daha nicesinin barındığı 13 gerçek hayat ve röportaj...

Kısa ama derin anlamlar yüklü bir eser. Hayatın güzelliklerine sahip olamayanların hikayesi. Her birisinin hikayesi sizi etkileyecek. Özellikle bu hikayeleri onların vermiş olduğu cevaplar ile öğrenmek belki de sözlerin bittiği anın habercisi.

Yaşam hikayelerinde dikkatimi çeken bir diğer unsur ise toplum yapısı oldu. Hiç kimsenin yaşamak dahi istemeyeceği bu hayatlar için toplumun düşüncesini de kişilerin vermiş olduğu yanıtlarda göreceksiniz.

Sizi etkileyecek derin bir eser. Gerçek yaşam hikayeleri okumak isterseniz bu kitaba bakabilirsiniz.

Küçük yuvarlak taşlar bir araya geldiğinde birbirlerine sımsıkı tutunabilirler mi? Her taşın kendine göre şekli ve boyutu mevcut. Taşlar bir araya geldiğinde muntazam bir manzara karşılar mı bizi? Taşlar da tıpkı insanlar gibi, hayatta yuvarlanıp kendi yollarını bulmaya çalıyorlar. Kimisi başarılı bir şekilde bir araya gelirken kimisi de parçalara ayrılıyor. Parçaya ayrıldıktan sonra eski halinden eser kalmıyor. Yaşanmışlıklar ile yeniden yollara düşüyorlar.

"İnsanla insanı bağlayan yegane şey sevmekten başkası değildi; ne olursa olsun, bir insanı eskimeyen, durduğu yerde kıymetlenen, olanı biteni unutturan bir sevgiyle sevebilmek varabileceğin en üst mertebesiydi bu işlerin."

Nergis, Elif ve Mehmet...

Herkesin kendince bir sebebi var. Aile olmak, büyümek, annelik duygusu, ölümler ve ayrılıklar... Hayatın getirdikleri ve götürdükleri içerisinde kalma mücadelesi. Üç hikayeden oluşuyor eser, ancak her bir hikayede resmin parçaları bir araya getirerek okuyucuya sunuyor yazar. "Ben yazdım, sen yaşamın birçok boyutunu düşünerek oku bu kitabı." diyor. İşte bu sesleniş ve yargılama yapmadan okumanızı isterim bu kitabı.

Bazı karakterlere sinir olabilir veya kızabilirsiniz, yazarın istediği ise yaşananları o karakterin çerçevesinden görmeniz. Ona kızsanız bile onu anlamanız. Ben üç hikayeyi okurken de her birinin yaşadıklarını düşündüm. 

Kitaptaki her duygu ilmek ilmek düşünülerek kaleme alınmış. Geçmişin hatıraları, hikayedeki anın düzeni etkiliyor. İşte yazar da geçmiş ve o anı iç içe kaleme almış eserinde. Tıpkı yaşarken geçmişteki anılarımızı düşündüğümüz gibi..

"Çocuklar sağlam bir zemin arıyordu büyümek için. Dünyanın tekinsiz halleri karşısında yanlarında durunca kendilerini emin ellerde hissettikleri birini. Onları bırakmayacak, onlara "Merak etme, ben buradayım" diyecek biri. Gönülsüz ebeveynlik bir çocuğun başına gelebilecek en fena şeydi."

Yazarın kalemi ile tanışma kitabım oldum. Kitapta neler olduğunu merak ederek sayfaları çevirdim. Derin bir anlatım, okuyucuyu etkileyecek üç hikaye.. Üç hikaye de birbirleri ile bağlantılı bu sayede üç ana karakterin düşüncelerini okuyabileceksiniz.

İnsanı anlayabilmek için bu kitabı okumanızı tavsiye ederim.

Yaşadığı dönemin Rusyasına ışık tutan bir yazar Anton Çehov. Tiyatro oyunlarında her bir karakterin davranışlarını ilmek ilmek işleyerek kaleme aldığını düşünüyorum. Üç Kız Kardeş de bu eserlerden birisi.

Uzun yıllardır bir taşra kasabasında yaşayan ve Moskova'ya gitme hayali kuran üç kız kardeşin etrafında gelişen olaylara takın oluyoruz. Dört perdelik olan oyunda, hüzün ve acı her sayfada kendisini belli ediyor. Bu acının kaynağı ise yaşamın gerçek anlamını düşünen karakterlerdir. 

"Bize ciddi, önemli, hem de çok önemli görünen şeyler, gün gelecek unutulacak ya da önemsiz görünecek. İşin ilginç yanı, gelecekte neyin önemli ve yüksek değerde, neyin zavallı ve gülünç sayılacağını bugünden hiç bilemeyişimiz."

Her bir perde üç kız kardeşin çevresinde gelişen farklı bir olayı anlatıyor. Özellikle ilk perde ile son perde arasında üç kız kardeşin de umutlarının yavaş yavaş söndüğünü fark edeceksiniz. Bu sönüş ile mutlu bir yaşama olan inançları da acı bir şekilde azalıyor.

Olga, Maşa ve İrina kendileri için en uygun hayatın Moskova'da geçtiğine kendilerine inandırmak isterler. Fakat hayatın ilerleyişi onların umutları ile zıtlık içindedir. Özellikle erkek kardeşleri Andrey'in zaman ilerledikçe yaşama karşı umutsuzluğu ve kendini kandırma çabasını okurken kendi hayatınızı ve hayallerinizi de düşünmenizi isterim. Bu kitapta üç kız kardeş için de biricik olan Andrey'in karamsarlığı okuyucuyu sarsacak şekilde ilerliyor. Bir seçimin uçurumun en tepesinden en aşağıya düşmek gibi bir kişiyi etkilediğini fark edeceksiniz.

Eserde hoşuma giden bir diğer konuysa üç kız kardeşin etrafındaki karakterler oldu. Her karakterin hayata bakış açısını yazarın yalın ancak derin anlamlı diliyle okurken sanki ben de onlarla birlikteydim.

Çehov'un karamsarlığı ve umudu iç içe geçirerek yazdığı bu tiyatro oyunu tıpkı yaşam gibi.. Zıtlıkların bütününü oluşturarak aslında her bir duygunun var olabileceğini kanıtlıyor. 

Mektuplardaki derin duyguları buram buram hissedeceğiniz bu eserde, Osmanlı Dönemi'nde yaşayan kadınların seslerini dinleyeceksiniz. Dinlediğiniz bu seslerde her kadının ekonomik olarak özgür olması gerektiğini en ince ayrıntısına kadar göstermek istiyor yazar. 

Eğer servetiniz ve eğitiminiz varsa evlilik mutlu olmak için yapılan, hayatın güzelliklerini eşiniz ve çocuklarınız ile tadabileceğiniz bir deneyimken, servetiniz olmadığında ise sizin sunulduğunuz, eğer beğenilirseniz evlenebileceğiniz ve size değer vermeyen eş ile yaşamak zorunda kalacağınız bir zindana dönüşüyor. Bu ikilemi Fehame ve Mehabe'nin yazdığı mektuplarda yazar kelimeleri işleyerek ortaya koymuş. 

Çocukluk yılları birlikte geçmiş iki kuzenin farklı özelliklere sahip iki erkek ile yaptığı evlilikler onların bakış açılarını bile etkilemeye yetmiştir. 

Bir kadının ev ve toplumda nasıl davranması gerektiği bile evlendiği kişiye göre şekilleniyor. Eşine değer veren bir erkek ile kadın mutluluk yemini ederken, eşini sevmeyen bir erkek ile kadın yalnızca maddi sözleşme imzalamış oluyor. Ne sevgi ne saygı olan bir evlilik, mutsuz insanların yetişmesine de zemin oluşturuyor.

Yazar aynı zamanda evlilik çağında olan Nebahat ve İtimat'ın da birbirlerine yazdığı mektuplarda ileriki dönemdeki eşlerinin kendilerine değer vermesini istediklerini ancak etraflarındaki birçok evliliğe baktıklarında bu durumun belirsizliğinden korktukları da satırların arasında kendisini belli ediyor.

Farklı evliliklerin ve farklı yaşantıların kadınlardaki ruhsal etkisini kısa ama derin anlamlar içeren bu mektup romanda okurken kendi etrafınızdaki kadınları da düşünmenizi isterim.

Aynı zamanda, Fatma Aliye'nin yaşadığı dönemi düşünerek bu eseri okuduğunuzda düşüncelerini cesurca yazdığını fark edeceksiniz. Her mektup farklı bir yaşam gibi gözükse de çevrenize baktığınızda ataerkil toplumdaki birçok kadının her gün tanık olduğu bir hayat. İşte bu durumu bilmek ve değiştirmek bizlerin elinde.

"İnsan denilen şey sıradan makineler gibi yalnız maddi vasıtalarla idare olunur bir şey değildir. Bunun bir de manevi yönü vardır."

Yazarın evlilik kurumunu iyi yönüyle ele alarak okuyucuya sunmasını çok beğendim. Bu sayede birçok bakış açısını mektupların içerisinde görmüş oluyoruz. Tıpkı kitabın ismi olan Hayattan Sahneler gibi..

Bana göre bütün kadınların kendi yaşamlarını düşünerek okuması gereken bir eser.

Ailesi ve kendi kimliği arasında savurup giden Yağız'ın hikayesi... Bir nevi kendini yeniden keşfetme ve hayattaki önceliklerini belirlemesine tanık olacağız bu kitapta. 

Özgürlük kelimesini her duyduğumuzda bunu herkes için isteriz, ancak konu kendi ailemiz veya sevdiklerimiz olunca bu kelime anlamını biraz yitirip başka düşünceleri çağrıştıyor. Bir kişiyi olduğu gibi kabul etme veya toplum normlarına göre davranması gerektiği düşüncesini Yağız'ın üzerinden derinlemesine anlatılması benim hoşuma gitti.

Yağız herkesin takdir ettiği, başarılı, saygılı ve ailesine çok değer veren birisi. Fakat toplumda yaşayabilmesi için bazı durumları saklaması gerektiğinin farkında. Özellikle de ailesinin ne düşüneceğinden, kendisine nasıl yaklaşacağından korkuyor. İşte bu yüzden benliğini gizleyerek kendince bir yaşam oluşturmuş. Bu yaşam ise onu derinlikleri içerisinde boğuyor. Çünkü sevdiği kişilere yalan söylemek bir süre sonra onun için zorlaşmaya başlıyor.

"Yapamadıklarından daha çok pişman olmaz mı insan? Aynı anda hep gitmek hem de kalmak isteyebilir mi?"

Yağız'ın hayatı bu ikilem ile devam ederken onun ruh halini çevresini geçmiş günlere giderek de daha iyi anlıyoruz. Özellikle kendini ispat etme çabasını okurken bir kişinin olduğu gibi davranamaması beni derinden etkiledi. Kendisinin olduğu gibi kabul edilmeyeceğine bilmek de onu bazı şeyleri saklamaya inandırıyor. Peki kendi benliğinizden bir parça saklamak sizi mutlu eder mi?

İşte bu sorunun yankısı Yağız'ın hayatını büyük bir ölçüde etkiliyor. Kendini olduğu gibi kabul edenlerin yaşadığı bir yer arıyor. Bir nevi kendini topluma ait hissetmek, farklı biri olmak istemiyor. Bu duygu yoğunlukları yazarın akıcı kalemiyle birleştiğinde ortaya Hemhal çıkıyor. Kendini bulmanın ve yaşanacak onca olayın ince sesi.

Yağız kendi sessiz çığlıklarının ailesi tarafından duyulmadığı için biraz kırgın. Fakat kendi sessiz çığlığını ailesine gösterdiğinde de yaşanacakları tahmin edemiyor. "Vazgeçmek mi yoksa yeniden var olmak mı?" sorusu kafasında dönüp dolaşıyor.

Yaşanılan onca derin acıları Duygu Sancar'ın eşsiz kalemi ile okurken kendinizi Yağız'ın yanında hissedecek ve onu anlamaya çalışacaksınız.

Farklı bir anlatım karşıladı beni.  Bu eser roman olarak belirtilse de bu türün içine girmiyor bence. Düşüncelerin dallanıp budaklanması gibi serpiştirilmiş bir anlatım. Sanki bir konu hakkında düşünürken bir anda başka bir konu hakkındaki fikirlerin yazılması gerektiği hissedilen bir anlatım.

70 sayfalık gözüken ancak derin bir anlatımı olan bir eser. Yazar'ın kendi hayatını yazması için tuttuğu gölge yazar ile asıl yazarın kalemi bir arada bu kitapta. Tepetaklaklığın bir bütünlüğü gibi. Kitabı okurken baş kahraman gölge yazar derken bir anda baş kahraman yazar oluyor. Hayatın kurmacası.

Roman yazmak isteyen karakterin Orhan Pamuk'a yazdığı mektuplar yer alıyor sayfaların içerisinde. Bu mektuplarda bir devamlılık aramayın çünkü bu kitap karmaşanın postmodern hali.

Ecce Novel, Ecce Home ve Ecco Vivet olmak üzere üç bölümden oluşuyor kitap. Giriş-gelişme ve sonuç gibi, ancak bu kitabın sonu derin düşünceli uçurum bana göre. Bazı şeyleri kafanızda oturttum, derken aslında hiçbir şeyin oturmadığı o his ile kitabın sonuna geldim.

"O hep iftihar ettikleri, arınmış mantıklarının kullanılmasına izin vermeli insanlar, dedim kendi kendime; herhangi bir şeyin içindeki sonsuzluğu anlayabilmek için cesaretlendirsinler kendilerini ve işte ancak, o vakit bir şeylerden sonuç elde edebilirler!"

Farklı bir son, sıra dışı bir anlatım ve benzersiz bir postmodern sunuluyor bizlere. Yazarın kalemi anlaşılır ancak cümlelerin içerisinde sonsuz derinlikler var. Bu derinliği yakalamak isteyene seslenilenilmek istenilmiş.

"Neticede insan, kim olduğunu ve aslında nasıl olması gerektiğini öğrenmek niyetinde ise, göz önünde bulundurması gerektiği şeylere önem verebilmelidir."

Yazarın kalemi ile tanışma kitabı oldum. Bana göre kitabı sakin bir zamanda okumalısınız. Çünkü birçok konunun iç içe olduğu bu kitabı bir anda okursanız bazı ayrıntıların havada kalacağını düşünüyorum.

Yazarın kendi zekasını konuşturduğu bu kitap ile postmodern dünyanın kapılarını sonsuza kadar açabilirsiniz.

Bir kişinin sessizliğinden onu anlayabilir misiniz? Sessizlik aslında kısık bir sestir. Bunu duymak isteyen duyar, duymak istemeyen ise duymazdı. İşte Liss ve Sally birbirlerinin sessizliğini duydular. Dinlediler ve çoğu kişinin yapmaktan kaçındığı durumu yapıp birbirlerini anladılar.

"Çoğu insan beraber susulabileceğini ve bunun aslında her şeyden daha değerli olduğunu anlayamıyordu."

Sally, her şeye öfkeli, bu öfke onu kızgın dağlardaki volkanlar gibi patlatıyor. Bu yüzden onu tıktıkları rehabilitasyon merkezinden kaçıyor. Başkaları gibi olmadığı için onu kimse anlamıyor. Farklı olduğuna dair yansıtılan her söz ve bakıştan nefret ediyor. Onun iyiliğini düşündüğünü söyleyen ailesine sitemli ve kimsenin ona ulaşmasını istemiyor.  

Bu kaçışın aslında onun hayatına etkisini bilmeden tarlaların enginliklerine doğru yürürken yardıma ihtiyacı olan Liss ile karşılaşıyor. Tek başına koca bir çiftliği işleten Liss, ondan yardım istedikten sonra onun kalacak yeri olmadığını anlıyor ve çiftlikte kalmasını teklif ediyor.

Her şey bu teklif ile başlıyor. İkisinin hayatlarının akışı bu teklif ile değişiyor. Yalnız başına yaşayan Liss, diğer yetişkinler gibi değil. Daha iyi karşılaşmalarında Sally bunu anlıyor. Bazı hislerin tarif edilmez kokusu, tarlanın baharatlı havası ile karışıp Sally ve Liss'in ruhuna işliyor.

"Onlarınki de hayattı işte, kendi bakış açılarından anlamsız görünüyor diye, bunun değersiz bir hayat olduğunu kim söyleyebilirdi?"

Sally'ın çiftlikte günlerce değil, haftalarca kalmaya devam ediyor. İçindeki yeşermemiş dal, tarlarlardaki toprağın nemi ile yeşermek istiyor. Belki acıyacak ancak yeşermek için ihtiyacı olan güce bu çiftlikte bulduğunu biliyor. 

Başlarda birbirleri ile az konuşan bu iki insan sessizliğin yoğun gücü ile yaşamın ne demek olduğunu anlamaya başlıyorlar. Birlikte tarlada çalışırken, armut bahçesinde takılırken veya arıcılık yaparken hayatın bütünlüğü ve kendilerinin diğer insanlardan ne kadar farklı olduğunu keşfediyorlar.

Kitapta beni etkileyen en önemli etken Liss'in geçmişi oldu. Yalnızlığının ana nedenini oluşturan bu geçmiş ile kabuğuna çekilen Liss, Sally'in gelişi ile hayatındaki bazı parçaların yavaşça değiştiğini anlayacaktır.

"Bazı insanların yaraları içindeydi, bazılarının ise dışında."

Birbirini yeni tanıyan bu iki insanın, birbirini ve kendi benliklerini anlama ve keşfetme yolculuğu ile kendi hayatınızı yeniden keşfeceksiniz. Bir kişiyi olduğu gibi kabul etmenin erdemliğini okurken kendi serüveninizin ve hayatınız akışını yeniden elinize alma vaktinin geldiğini anlayacaksınız.

"Bazen, sadece ne olduğuna bakmanın bile zor geldiği günler vardır. Geçmişe değil, geleceğe değil. Şu an ne olduğuna. Çünkü şu anda var olan hiçbir şey, hiçlikten gelmemişti ve yine o hiçliğe doğru gitmiyordu. Her şeyin bir hikayesi vardı. Hareket etmeyen şeylerin bile bir hikayesi vardı."

Beni etkileyen bu hikayeye tanık olmak ister misiniz? Sally ve Liss'in sessizlikten çıkardıkları özgürlüğe şahit olmanızı isterim. Yazarın kalemi ile bütünleşen bu hikayeyi herkese öneririm.

Her bir planın ustaca düşünülerek kaleme alındığı polisiye-gerilim türünde yazılmış bir roman ile karşınızdayım. Hayatındaki her şeyi kaydeden bir kişinin yaptıklarına şahit olacağınız bu romanda, iyi ve kötü kavramı ortadan kalkacak.

İyiliği ve kötülüğü belirleyen çizginin bu romanda silik bir gösterge olduğunu kitabın sonlarında daha net bir biçimde anlayacaksınız. Romanda beni etkileyen kısım ise bir kişinin her şeyini kaybedince neler yapabileceğinin en ayrıntılı şekilde göstermesi oldu. Özellikle o bölümlerde enine boyuna düşünülmüş planların uygunlanışını okurken sanki polisiye-gerilim türünde bir film izliyormuşum gibi sayfaları çevirdim. Burada yazarın zekası ve olay örgüsünü ustaca kaleme almasının de etkisi mevcut.

Bu hikayeyi komiser Ali'nin gözünden okuyacaksınız. Başarısız sonuçlanan bir olayın peşindeki izleri takip ederken yaşadığı üzücü bir olay ile hayatı mahvolan Ali'nin yaşadıklarına şahit olacaksınız.

"Çınar içten çürür bilirsin. Çektiğimiz acıyı sadece bizi iyi tanıyanlar ve içimizdekileri görmeye cesaret edenler bilirdi azizim."

Ali ve eşi Aylin'in yaşadığı üzücü olayın onların hayatına etkisini ve görünen ile aslında olan arasındaki o farkı kitabın sonunda fark edeceksiniz.

Kitabı okurken insan ve insanlığın ne olduğunu yeniden sorgulayacaksınız. Bir kişinin kendi çıkarı için nelere yapabildiğini ve bunu yaparken sadece kendisini düşündüğünü gördüğünüzde iğrenecek, suçlu ve suçsuz arasındaki uçurum yavaş yavaş ortadan kalkacak.

"İnsanlar ruhlarıyla yaşayıp karakterleriyle anılırmış."

Paranın egemen olduğu bir dünyada masum olmak zor mudur? 

Sessiz ve sakin yaşamından her şeyini alanlardan intikam almaya yemin etmiş ve bunun için birçok kan dökmüş kişinin buruk hikayesi...

Türü seviyorsanız kitabı inceleyebilirsiniz.

Mektupların ayrı bir tınısı olduğuna inanmışımdır her zaman. Bu eserde de ilmek ilmek kaleme alınmış duygular. Kimisinde itiraf, kimisinde özlem, kimisinde sesleniş... Özellikle duyulmasını istediği ancak yanındayken anlatamadığı bütün hisleri bu mektuplara sığdırılmak istenmiş.

"Bazı şeyler göze değil yüreğe görünür."

Kafa Dergisi'nde yayımlanmış olan mektupların derlemesi bu kitap. Mektupların her birisinde ayrı bir duygu yoğunluğu var. Yaşanmışlık kokan ve yüreği sarsan anılar...

Bazı düşünceler kişiye söylenmek istediği anda onun yüzüne baktığında yok olur. Arkaya saklanır. İşte bu düşünceler yazıldığında her şey dile gelmek ister. Dile geldikçe duygular aşılanır.

Mektupların içerisinde bireye yapılan eleştireler de mevcut. Okuduğum bazı cümleler kendi hayatımı gözümün önüne getirdi.

"Şimdi buz kesince sahiller, bir yaşama telaşı alır hepimizi. Ölümün kokusu tüter mezarlıklardan. En kazınmış hafızasıdır bu insanın, alın yazısının en gücenik paragrafıdır. Hatırladıkça, adımları hayatın ortasına doğru hızlanır. İçini doldurmaksızın, heba edercesine, sevmeden, sadece ölümü üzerimize yakıştıramadığımızdan yaşamak... İşte bu da insanın ruhuna yetmez."

Her bir kelimeyi hissederek okuyacağınız aşk mektupları. Yazarın dili şiir gibi hissettirdi bana. Duyguların yoğunluğu ile harmanlanmış anılar ve bu anıların birey üzerindeki hassas etkisi. İşte mektupların melodisi okuyucuya sesleniyor.

Hayatta ne yaşarsa yaşasın aşkın ve sevginin gücünü derinliklerine hissedip her bir sayfa da buram buram aktarmış yazar. Kaleminin ince ucu, kaybetmekten korkmayan aşkı ve sevgiyi iliklerinde yaşanan insanların düşüncelerine derman olmuş.

Mektup okumaktan hoşlanan özellikle duygu yüklü yazıların kendine has tınısını hissetmeyi seven kişilerin bu eseri seveceğini düşünüyorum.

Yazar ile tanışma kitabım oldu. Dili gayet akıcı ve merak unsurunu kitabın içerisine iyi bir şekilde harmanlayarak okuyucuyu sayfaların derinliklerine götürüyor.

Kitapta +18 unsurlar mevcut. Bu durumu bilerek okumanızı isterim. Ben İngilizcesi'ni okudum. Yabancı Yayınları kitabı Türkçesini çevirmiş. Eğer isterseniz Türkçesini okuyabilirsiniz. İngilizce olarak okuyacaksınız dil seviyesi B1 düzeyinde.

Emerie ve Drew hem yaptıkları iş anlamında hem de hayat felsefeleri olarak birbirine zıt iki insan. Tanışma hikayeleri de ayrıca enteresandır. Emerie kendi ofisinde işlerini yaparken  bir anda Drew içeriye giriyor. O da izinsiz giren Drew'i dövüş sporuları ve polisi arayarak tehdit ediyor. Buraya kadar her şey normal ancak asıl durum bu ofisin Drew'in ofisi ve Emerie de dolandırıldığını bu tanışma ile anlıyor.

"Sometimes what you're looking for comes when you're not looking at all." Unknown

Drew boşanma avukatı ve işi insanların evliliklerini bitirmek. Güven duygusu yok olmuş, yaşadıkları ona insanlara güvenince neler olacağını göstermiş ve kendine tuğlalardan duvar örmüş. Aynı zamanda kendini beğenmiş ve ağzı bozuk birisi. Küfürlü konuşmak onun hobisi gibi...

Emerie ise ilişki terapistliği yapan ilişkilerin ana sorunlarını görüp ona gelen kişileri bu duruma göre yönlendirmeye çalışan bir psikiyatrist. Meslekleri bile zıtlıklarının bir göstergesi.

Kitapta hoşlandığım durumlardan birisi bazı şeylerin dürüstçe ortaya yatırılması oldu. Beklentiye girilmeyen, her şeyin bildiği ve şeffaflıkla haraket edilen güzel bir ilişki. 

Emerie yeni bir ofis buluna kadar, Drew bu ofiste kalabileceğini ona teklif ettiğinde yavaştan etkilenme başlamıştı. Ancak kıvılcım ilerleyen bölümlerde kendini net bir şekilde belli ediyordu. Beni etkileyen en önemli şey Drew'ın oğlu için yaptıkları oldu. O bölümler Drew'in ne kadar iyi bir baba olduğunun ve oğlu için her şeyi yapabileceğinin kanıtıydı. Drew'in geçmişini okurken günümüzdeki haline gelmesinin nedeni de anlaşıyor. Peki Emerie, Drew'in bu duvarını nasıl yıkacaktır?

"Sometimes a spark turns into a fire."

Kitabı severek okudum. Bazı bölümlerde güldüm, -özellikle Drew ve Emerie'nin atışmalarında- bazı bölümlerde üzüldüm ve bir bölümde de şaşırdım. Bana birçok duyguyu yaşatan kitapları okumaktan hoşlanıyorum. Bence kitabı orta beklenti ile okumanızı öneririm. Çünkü genellikle bu türdeki kitaplarda son bellidir. Ancak bu kitapta hoşuma giden Drew karakteri yazar tarafından iyi bir şekilde incelenerek okuyucuya sunulması oldu.

"Blowing out someone else's candle doesn't make you shine brighter."

Kitabın arka kapağında, bu kitabın yazarın bir rüyasından ortaya çıktığı yazınca merak ederek okumaya başladım. Rüyalar nedense ilgimi çektiği için beklentiyi yüksek tutarak okumaya başlamıştım ancak beklentiyi düşürerek okumanızı tavsiye ederim.

Kitabın sonu sanki devamı varmış ya da tamamlanmamış izlenimi bıraktı bende. Nedense bu durum bu kitapta hoşuma gitmedi. Bazı kitaplarda sonu okuyucuya bırakılması severim ancak bu kitapta sevemedim. Belki kısa bir eser olmasından ya da yazarın düşünden ortaya çıkmasından kaynaklanıyor. Nedeni de bulamadım.

1808- 1814 yıllarında arasında süren Yarımada Savaşı'nda İspanyol ordusu ile savaşan bir İskoç subayı hastanede tedavi görürken doktorun hava değişimi için ona ıssız bir konakta bir oda kiralaması ile hikayenin ana hattı oluşuyor.

Bu konakta eskiden çok zengin olan soylu bir İspanyol aile yaşıyor. Fakat lanetlenmiş soy fakirliğin çukuruna bulandığından dolayı istemeseler de bu subaya konakta bir oda veriyorlar. 

Subayın bu konakta yaşadığı ilginç olayları ve daha sonrasında hayatına etkisini okuyoruz. Mekan ve duygu betimlemelerini beğendim ancak dediğim gibi sonu beni etkilemedi. Soyun devamlılığı ve ıssız bir yerde konağın olması Gotik Edebiyat özelliği taşısa da tam anlamıyla o havayı hissedemedim. Belki kitap daha uzun olabilirdi.

Aynı zamanda Olalla karakterine daha çok yer verilmeydi bana göre. Dünya'dan elini eteğini çeken güzel bir kadın olan Olalla, soyunun bütün günahlarını üzerine alarak bir nevi borcunu ödemek istiyor.  Yazarın soy durumunu kitabın içerisinde serpiştirmesi subaya verilen odadaki tablodan da anlaşılıyor. Soyun devamı, kişilerin birbirine benzerliği gibi... Bu benzerliği Olalla karakterinin zihninin en derin köşelerine bile yerleştirmiş.

"...çok bilenler bilginin kaymağını yerler; yasaları kavrarlar, düşüncenin yüceliğine akıl erdirirler."

Yazarın kalemi ile tanışma kitabım oldu. Aslında dili güzel ancak hikayenin sonu beni tatmin etmedi. Bu yüzden beklentiyi biraz düşürerek kitabı incelemelisiniz.

Barış İnce'nin büyülü kalemi ile İzmir sokaklarının hem altına hem de üstüne yapılacak bir gezi bu. Ancak bu gezide bazı gerçekler okuyucunun gözüne sokulmak isteniyor. Bazı farkındalıklar ortaya olduğu gibi çıkmalı ve bunu okuyucuyu en kuvvetli şekilde gösterilmesi gerekiyordu. İşte Barış İnce kısa ama etkileyici romanı ile bunu sağlıyor.

Almanya'nın güvenilir limanına göçmüş Nihan, kendisini arayan bir telefonun peşinden İzmir'e çocukluğunu geçirdiği eski evinin işlerini gelir. Fakat onun bildiği İzmir, şu anda gördüğü İzmir ile hiç alakası yoktur. Kendi evinin konumunu bulamayınca oradaki kırtasiyeciye konum ile ilgili bilgi almak için girdiğinde kırtasiyeci yaşlı adam maskeli kişiler tarafından saldırıya uğrar. 

O anın şoku ile valizini oradan bırakan Nihan, bu unutmanın hayatının akışını değiştireceğini nereden bilebilir?

Sinan, Vedat ve Hakan İzmir'in kenar mahallerinden birisinde yaşayan define arayarak para kazanmaya ve tutunamayan hayallerini kökleştirmeye çalışan üç kardeş. Saldırı sırasında unutulan valizde Nihan'ın numarasını görüp onu telefondan aramaları ile bazı boşluklar açığa çıkmaya başlar.

"İnsanın hayal kurduğu anla, hayal kırıklığı yaşadığı an arasındaki süre kısaldıkça hayattan beklentisi de azalır."

Topraktan çıkarılan definelerin geçmişi ve günümüz arasındaki o ince çizgisi romanının en önemli yapı taşlarından birisi. Bir gün geri gelirim umudu ve bir gün bulduğum define ile zengin olacağım umudu...

Yazar, birey ve toplum eleştirisini olay örgüsü ile birleştirerek okuyucuya açıkça göstermek istiyor. Özellikle zengin kesim ve fakir kesim arasında o derin uçurumu...

Kendi kökünü aramak için uğraşan insanların bir umuda tutunma çabasının derin hikayesi bu. İzmir'in gecekondu mahallesinde kendileri için sadece kendilerinin savaşacağını daha küçükken öğrenen köksüzlerin, toprağın içine kendi kökünü kazmak istemesini ve hayata bu kazacağı kök ile tutunacağını düşünen kişilerin mücadelesi...

"Sevinçleri de hüzünleri de telaşlı insanların çağında her şey keskin, parlak ve hızlıydı."

Yazar ile tanışmam kitabım oldu. Özellikle bölüm sonlarındaki "O esnada aynı şehirde.." kısımları ile hayatın her kesim ve her birey için ne anlam ifade ettiğini anlıyorsunuz.

Kitabı mutlaka okumanızı öneririm.

Suicide Squad filmini izledikten sonra çizgi romanı satın almıştım. Okumak bugüne kısmetmiş. 

Çizgi romanın başında Harley Quinn kendisini çizecek kişiyi seçiyor. Bu sayede ben de birçok farklı Harley Quinn çizimi görmüş oldum. Açıkçası bu benim hoşuma gitti. Böylelikle onun deli dolu haline de ısınmış olduk.

Asıl hikaye çizecek kişiyi seçtikten sonra başlıyor. Genel olarak Harley Quinn ve Joker olarak düşünüldüğü için kitapta sadece Harley Quinn'e yer verilmesini ben sevdim. Harley Quinn, Gotham şehrinde adı çıkmış bir sosyopat. Eskiden psikolog olan ancak Joker ile tanışınca bütün hayatı değişen biri. Bu kitapta Joker olmadığı için onunla tanıştıktan sonraki hayatında yaşadıkları çizime aktarılmış.

Harley Quinn'e ölen bir hastasından Coney Adası'nda yer alan bir bina miras olarak bırakılmış. O da bu fırsatı kaçırmamak için Coney Adası'na doğru yol alır. Fakat sadece o değil onu öldürmek isteyen kiralık katiller de onu takip etmektedir. Çünkü Harley'i öldürürlerse büyük ödüle sahip olacaklardır.

Apartmanın giderlerini ödeyebilmesi için işte çalışması gerekiyor. İki tane iş buluyor, birisinde eski mesleği psikologluk, diğeri de vurdulu kırdılı paten yarışmacısı. İki işinde de başına gelenleri okumak hoşuma gitti. Özellikle Syborg ile olan macerasını keyifle okudum.

Deli dolu bir karekter kendisi. Hayvanlar için her şeyi yapan birisi. Bazen insanlara acıyor ancak bazı insanları da öldürmek hoşuna gidiyor. Bana göre bu kitabı yetişkin kişilerin okuması gerekiyor. İçerisinde şiddet ve ölüm durumları olduğu için çocukların olumsuz yönde etkileneceğini düşünüyorum. 

Çizimleri çok beğendim. Sanki ben de Harley Quinn'in yanında bazı maceralara katılıyormuşum hissi uyandırdı. Aynı zamanda onu tanımak hoşuma gitti. Bence Jokersiz de gayet güçlü ve emin adımlarla yürüyor.

Eğer çizgi roman okumaktan hoşlanıyorsanız bu kitaba bakabilirsiniz. Ben ikinci cildini de almayı düşünüyorum.

Romanı okumak istememdeki en büyük etken, yazarın bu kitabı Neslican Tay'dan ilham alarak yazmış olmasıdır. Aynı zamanda kitabı Neslican Tay'a ve tüm kanser hastalarına ithaf etmiştir.

Çok güzel bir çocukluk geçirmiş Efsun'un hikayesi karşılıyor sizleri. Bu çocukluk anlarını okurken Efsun'un saf ve temiz yüreğini bu sayfalarda hisseceksiniz. Efsun'un kansere yakalanmasına -veya kanser olduğunu öğrendiği zamana- kadar bu güzel mutluluk sürüyor. Daha sonra ise hastane odalarının sert yüzü ve Efsun'un mücadelesine tanık oluyoruz.

Ailesi ve kendisi için zorlu bir süreç başlıyor. Yapılmak istenen onca şey hastane odalarının duvarına gizleniyor. Üstelik sol bacağını kaybettiğinde yaşadığı hüzün ve hayata tutunma çabalarını okurken hayatın gerçekliğini sorgulayacaksınız. 

"Ben hep mucizelerin en önemli yapı taşı olan sevgiye ve onu kullanarak herkesin kendi mucizesinin mimarı olduğuna inandım."

İşte yazar da bu cümleden yola çıkarak Efsun'un büyülü mucizesini kaleme almış. Sevgi ve inancın harmanlanarak sunulduğu bu kitap ile size etkileyen bir yolculuğa adım atacaksınız. Yazarın hayal gücünü konuşturduğu bazı bölümlerde gerçeklik ve hayal bir anda yok olup ikisinin karmaşası ile karşılaşacağınız sayfalar mevcut.

Kitapta Efsun'un hikayesinin dışında beni etkileyen olaysa kiralanan arabanın içerisinde bulunan defter ve içinde yazanlar oldu. Defterde yazılanlar Efsun'u da geçmişini düşünmesini sağladığı için kendisini bilinmezliğe doğru sürüklemesi ve emin adımlarla ilerlemesini okumak hoşuma gitti.

"Benim için biriyle tanışmak, bir şeyi tanımlamak onun ruhunu görmekten geçerdi. çünkü ruh, her şeyin en derininde saklıydı, kendimden biliyordum."

Kitabın sonu bende devam kitabının olacağı hissi uyandırdı. Yaşınılacak başka şeylerin olduğunu ve hayatın asıl şimdi kendisini gösterdiği anlatılmak istenmiş. 

Yazarın kalemini sevdim. Herkesi derinden etkileyen bir konuyu hayal gücü ile birleştirerek yazmak ve bunu akıcı bir dile anlatmak bana göre kolay değil.

Eğer bu türdeki kitaplardan hoşlanıyorsanız kitabı inceleyebilirsiniz.

İsmini bilmediğimiz ancak bir gün boyunca onunla birlikte olduğumuz ergenliğe yeni adım atan bir genç kızın düşüncelerini okuyacağız bu kitapta.

Uyanma ile başlayan bir gün. Diğerlerinden farklı veya aynı olacağının bilinmediği sisli bir keşife çıkar gibi... Anlatıcı genç kız sabahlardan hoşlanmayan hatta sabahın gri olduğunu düşünen birisi. İlk sayfadan karamsarlığın kesif kokusunu alacaksınız.

Bu karamsarlığın aslında büyük bir sancısı var. Anlatıcının yaşadığı her bir olayı en ince ayrıntısına kadar enine boyuna düşünmesi de işte bu sancının bir kanıtı. Ergenlik döneminde yeni bir şeyleri arama umudu, kimi yerlerde hayal kırıklığı ve sıkıcı olduğu düşünülen onca şey. Yazar işte bunu kısa ama bir gününü okuduğumuz öğrenci kız üzerinden aktarıyor.

Bazı düşünceleri açıkça söylemeyi isteme ve o anda bu eylemden vazgeçme.. Bir düşünceden dolayı kendini en ince ayrıntısına kadar eleştirme ve anlık duygu değişimleri... Her bir duyguyu bir günde yaşayan büyümenin zorluğuna göğüs germeye çalışan öğrenci kız.

Kısa romanın içerisinde ince ayrıntılarla gizli toplum eleştirisi mevcut. Bir bireyin kendini topluma kabul ettirmesi veya toplumun o bireyi dışlamasını Öğrenci Kız'ın düşüncelerinin temel taşlarından birisi. Kendisi gibi davranmak isteme ancak bu davranışından veya düşüncelerinden dolayı toplum tarafından dışlanacağını bilmesi.. İşte yazarın toplum hakkındaki fikirlerini ergenliğe yeni giren bir kızdan okuyoruz.

"Kitap okuma denilen şey benden koparılıp alınırsa, hiçbir hayat deneyimi olmayan ben ağlanacak halde olurdum galiba. Kitapta yazılanlara işte o kadar çok güveniyordum. Bir kitap okuduğumda, onun için deli olur, ona güvenip empati duyar, onu özümser ve hayatımın bir parçası haline getirir, başka bir kitap okuduğumda ise anında değişiveririm."

Öğrenci Kız'ı etkileyen bir diğer olay ise babasını kaybetmesi.. Eski anılarını düşünürken babasını çok özlediğini fark edeceksiniz.

Japon Edebiyatı'nın önemli yazarlarından birisi olan Osamu Dazai ile tanışma kitabım oldu. Kitabı ergenliğinizin başındayken neler yaşadığınızı ve o zamanlarda hayatın sizin için ne ifade ettiğini düşünerek okumanızı isterim.

Bu kitabın bu kadar çok derin anlamının olmasının ve yıllar sonra da okunduğunda aynı etkiyi bırakmasının nedeni Öğrenci Kız'ın düşüncelerinin birçoğunu aslında büyüme sancısında bizlerinde yaşamış olması.

Kitabı okurken kimi yerlerde İnci'ye kızsam da üzülsem de onun kendini bulma hikayesini severek okudum. İnci ve kız kardeşi Aylin, küçük yaşta annelerini kaybetmiş. Bu yüzden onlar da kışın babaannesinde yazın da anneannesinin evinde yaşamları devam ediyor. Babaanneleri katı kuralları olan, kızları baskı altında yeştirmek isteyen biri. Aylin, bu kurallara uymayarak kendi bildiği gibi yaşasa da İnci bu kurallar çerçevesinde ve kimseyi üzmemeye çalışıyor hep. 

İnci'nin bu fazla fedakarlık durumu -kimseyi üzmemek, mutluymuş ve her şey yolundaymış gibi davranmak- onun hayatını birçok yönden etkiliyor. Bu fedakarlığın kendisini yıpratmaya başladığını anlaması ise onun hayatının dönüm noktası olacak.

Öncelikle yazarın kalemi çok akıcı. Eseri okurken İnci'nin yaşadıklarına derinden hissetmemi sağladı. Sanki İnci'nin yaşadıklarını izliyordum. Bazı yerlerde kitabı bırakıp "Ne yapıyorsun?" diye İnci'yi sarsmak istesem de onun kendi yolunu bulması için bazı durumları kendisinin fark etmesi gerekecek. Tıpkı bizler gibi..

Kitabı okurken ebeveynlerin çocukları büyütme tarzının çocuğun hayatındaki rolünü yeniden fark ettim. Bazı şeylere hayır demeyi veya bizi üzecek şeyleri karşımızdaki mutlu olsun diye yapmamayı öğrenmeyiz. 

Bazı ilişkilerde ipucu aslında gözünün önündedir ve biz onu görmek istemeyiz. Yokmuş gibi davranırız. İşte İnci'nin yaptığı da tam anlamıyla buydu. Her şey yolunda, diyerek kendini avutma. Kendiden ödün veren bir bireyin bu durumu zorlu deneyimler ile fark etmesini ve kendini  kabuğunun içerisinden çıkarmasını okuyacağız.

"İşaretler sizi doğru adreslere götürebilir, eğer geminin kaptanı siz iseniz. Yanlış adres olursa da üzülmeyin; her yanlış bir deneyim ve yeni bir işarettir."

Bu kitabı kendi hayatınızı düşünerek okumanızı istiyorum. Özellikle kadınların kendi hayatları için yaptıklarını sorgulayarak ve kendilerini İnci'nin yerine koyarak düşünmelerini isterim. Çünkü İnci de bizler gibi. Sadece sevilmek ve kabul edilmek istedi ancak bunu kendi görüşlerini dile getirerek değil bütün ipleri karşısındakine vererek yaptı. 

İnci'nin kendisinin ve çevresinin yarattığı cam fanusu kırması gerektiğini anladığında isminin önüne eklenen sıfatları sadece kendisinin koyabileceğinin bir göstergesi bu kitap. Bir insanın kendi hayatı için neler yapabileceği anlatan bu kitabı okumanızı isterim.

Savaşın insanlar üzerindeki etkisini çarpıcı bir dil ile anlatılan bu kitap, bir anda okunup rafa kaldırılan eserlerden değil. Savaşın kan kırmızısı kahkahası daha ilk sayfadan kendisini gösteriyor. Savaşın yıkımı ve insanlar üzerindeki karamsar etkisi sayfaların içerisinde kahkahanın umutsuz yükselişi ile okuyucuya aktarılıyor.

"Bir düşün: İnsana onlarca, yüzlerce yıl merhamet, sağduyu ve mantık öğretip, onu bilinçlendirdim diyemezsin, her şeyin bir bedeli var. En önemlisi de bilinç. İnsanlar acımasızlaşabilir, hassasiyetlerini yitirebilir, kan, gözyaşı ve acı görmeye alışabilirler, tıpkı kasaplar ya da bazı doktorlar ya da askerler gibi; ama hakikati bir kere öğrendikten sonra ondan vazgeçmek nasıl mümkün olabilir? Benim fikrime göre bu imkânsız. Çocukluktan beri bana hayvanlara eziyet etmememi, merhametli olmamı öğrettiler; okuduğum bütün kitaplar da bunu öğretti ve sizin kahrolası savaşınızdan zarar görenlere öyle acıyorum ki canım yanıyor. Ama işte zaman geçiyor ve tüm bu ölümlere, acılara ve kana alışmaya başlıyorum; gündelik hayatta da daha duyarsız, daha tepkisiz olduğumu ve yalnızca en kuvvetli itkilere cevap verebildiğimi hissediyorum, ama savaş gerçeğinin kendisine alışamıyorum, esasen akılsızca olan bu şeyi anlamayı ve açıklamayı aklım redediyor. Bir milyon insan bir yerde toplanıp edimlerine haklılık kazandırmaya çalışarak birbirini öldürüyor ve hepsi eşit derecede hasta ve hepsi eşit derecede mutsuz. Delilik değil de nedir bu?”

Savaşın bazı durumları hissizleştirdiğini ve insanların deliliğe doğru giden zihinlerini betimleme ve diyaloglar ile okuyucuya aktarmak istemiş. İmgelerin ve gerçekliğin iç içe olduğu, birbirini tamamladığı bu metin okuyucuyu derinden sarsacaktır. 

İlk bölüm, savaşa katılan bir askerin yazdıkları bölük pörçük anılardan oluşuyor. Bu bölümü okurken kendimi kızıl kahkahanın etrafındaki insanlar gibi hissettim. Kaçmak isteyip de kaçamadım. Bazı gerçekler yüzüme kızıl bir rüzgar gibi çarptı.

Özellikle beni etkileyen kısım, askerin kendi ordusu tarafından sakatlanması oldu. Savaşın vahşeti en kızıl hali ile burada gizli.

İkinci bölüm ise askerin erkek kardeşinin yazdıklarından oluşuyor. Savaşın bir ruhu yavaş yavaş deliliğe doğru götürmesini bu kısa yazılardan anlayabilirsiniz. Zamanla ölüm ve delirmeye karşı duyulan o hissizlik, ölü kişilerin yazdığı mektuplar ve ölü bir kişiye başka ölen bir kişi tarafından gelen mektup...

Dünya çıldırıp kızıl kahkahasını bu eserde en güçlü sesiyle gösteriyor.

Eğer bu tarzda kitaplar okumak hoşlanıyorsanız bu eseri sindirerek okumanızı isterim.