Bu kitabı okurken şunları hissettim: Sanki yaptığı betimlemeler sayesinde Anadolu'yu, Ankara'yı karış karış gezip orada yaşanılanları okuyorum. Yazarın öykülerini okuyunca olay örgüsü içinde düşünmeye başlıyorum. Bireyi ve toplumu.. 

Kitap 1990'lı yıllarda yazılmış. O döneme doğru yapılan güzel bir yolculuk oldu. 1980'lı yıllarının etkisinin hissedildiği bu dönemi anlatan on bir öykü okudum. Öykülerin içindeki Anadolu betimlemeleri sayesinde sanki bir dağ başındaydım, ya bir şehirde ya da bir bozkırda dolaşıyordum. Uçsuz bucaksız Anadolu ve orada yaşayan insanlar beni bekliyordu.

Bazı öyküler kahraman anlatıcı olarak bazı öyküler de üçüncü kişi anlatıcı olarak yazılmış. 

Yazarın sade ve anlaşılır bir dili var. Yapmak istediği eleştirleri, anlatmak istediklerini okuyucuya aktarıyor. Aktarırken de aralara edebiyatın önemli isimlerini serpiştiriyor. Özellikle toplum ve birey üzerinden yapılan eleştirleri okurken sanki sohbet havası da hissettim. Anlatmak istediği konuları hayatın içinden çıkardığı karakterlere yaşatarak okuyucusuna sesleniyor.

Yazarın dördüncü kitabıymış. Ben bu kitap ile başladım. Eğer yazarın dilini merak ederseniz bu kitabına bakabilirsiniz. Özellikle de öykü türünde kitaplar okumaktan hoşlanıyorsanız şans verebilirsiniz. 

Yazar Sivaslı ve bu kitabını Madımak olayında hayatını kaybeden kişilere adıyor.

Gelelim öyküleri incelemeye:

İlk öykü Karın Altı Kardelen. Ulus, dağların arasında biri küçük öteki büyük iki su yolunun buluştuğu çatalın ortasına kurulu küçük bir kasaba. Anlatıcının bu kasabaya gelmesi ile düşüncelerini, Çetin ile yaptığı sohbetleri ve bu kasabadaki anılarını okuyoruz.

İkinci öykü Akvaryum Kırıldı Balık Öldü. Şirketteki işlerini hallederken öykü ödülü sekreterliğinden telefon gelir. Bu telefondan sonra yaşanılanları okuyoruz.

Üçüncü öykü Ye Gurban. Misafir olarak gittiği köyde ona ne yemek verileceğini merak eden çocuğun öyküsünü okuyoruz. 

Dördüncü öykü Kelepçeyi Kelepçelemek. Gençken her yere geç kalan anlatıcının yirmi yıl sonra artık bir yerlere geç kalmadığını arkadaşına anlatmak isterken başına gelenleri okuyoruz.

Beşinci öykü Sersem Serçeler. Bir akasya dalının anlattıklarını okuyoruz.

“Bir bebeği, en çok, en iyi nasıl duyumsarsınız biliyor musunuz? Bir bebeği sevmenin, onu okşamanın, onun gücünü, sıcaklığını anlamanın yolu nedir biliyor musunuz? Bir bebekle nasıl anlaşırsınız, kendinizi ona en iyi nasıl anlatırsınız biliyor musunuz?.. Bunun bir tek yolu vardır. Serçe parmağınızı onun ellerine uzatın. Sizin tek parmağınızı, o beş parmağı ile kavrayacak, serçenin tırnaklarıyla bir dalı kavrayışı gibi sıkacak, sizi duyumsayacak, gülecektir. İşte bir serçeyle de biz böyle anlaşıyoruz. Kavradığı zaman dalımızı, çözülüyor dilimiz. Başlıyoruz serçelerle konuşmaya. “

Altıncı öykü Bir Sigara Yakımlık Alev. Ergin ile olan iletişimi ile anlatıcının geçmişine doğru bir yolculuk yapıyoruz.

Yedinci öykü Telsiz. Oğlunun geleceğini düşünen ekmekçinin oğlu da kendisi gibi ekmekçi olur. Onun dükkanında yaşadığı olay ve sonrasını okuyoruz.

Sekizinci öykü Hostes. Anlatıcı zorunlu olarak otobüs kullanarak bir yere gitmesi gerekir. Ancak otobüs yolculuğundan nefret eder. Bunu da okuyucuya nedenleri ile anlatır. Ancak bu seferki yolculuğunda bir değişiklik vardır. Otobüste artık hostes çalışmaktadır. Bu değişimi okuyoruz.

Dokuzuncu öykü Göze. Orta Anadolu'nun bozkırlarına doğru bir yolculuk yapıyoruz.

Onuncu öykü Komünden Kalma Bir Sokak. Gazeteden kesip çalışma masasına koyduğu fotoğrafa her baktığında başka bir hikaye uydurur. Bu fotoğrafın betimlemesini asıl hikayesini okuyoruz.

On birinci öykü Hasan Dağı. Hasan Dağı'nın anlatıcıdaki etkisini okuyoruz.