Marie Robert Sen Çözemezsen Kant Çözer

Kitap Yorumları 12:49:00

Felsefe sizin için ne demek? Bir çok kişiye göre felsefe, cevaplar yerine soruların peşinden gitmiş bir bilim olarak biliniyor. Aslında hayatımızın bir parçası olabilir. Nasıl mı? Gelin bunun cevabını Sen Çözemezsen Kant Çözer kitabında ele alalım.

Hayatımızda bir çok sorunla baş başa kaldığımızda ne yapacağımızı yaşanılan sorunla nasıl başa çıkacağımızı bilemeyiz. Peki bu sorunlarla filozoflar nasıl başa çıkardı? İşte bu kitapta size filozofların günlük hayatta yaşanılan bazı sorunlarla nasıl başa çıkacaklarını onların felsefesiyle anlatıyor Marie Robert.

Her sorun için ayrı ayrı bölümlere ayırarak okuyucuya aktarmış.

Kitapta ilk başta günlük sorunları hikayeleştirilerek okuyucuya aktarılır. Sorunun çözümü için düşünürken bir sonraki sayfada Peki Filozof (Her bir sorun için başka filozoftan bahsedilir) Olsa Tüm Bunlara Ne Derdi? bölümüyle filozofun felsefesi ile yaşanılan sorun irdelenir. Bu sayede günlük hayatınıza başka yönlerle bakmanız sağlanır. Felsefe ve günlük hayat iç içe birleşerek okuyucuya sunulmuş olur. Daha sonra sayfada filozofun hayatı en sonunda da onun bir eserinden bahsederek Yetiş Felsefe ile konunun özeti gibi aforizmalar bulunmaktır.

Felsefe'nin anlaşılmaz bir bilim dalı olmaktan çıkarıp onu günlük hayatımıza aktarmaya hazır mısınız? Aslında felsefe hayatın içinde bulunan sorulara yönelir. Ve hayatın içinde olan felsefeyi kendi hayatımızdaki sorunlara aktardığımızda yaşamın karmaşıklığı azalacaktır.

Kitabı keyifle okudum. Kitapta bahsedilen filozofların düşüncelerini anlayarak aslında çoğu kişinin uzak durduğu felsefenin günlük hayatımızla iç içe olduğunun kanıtı niteliğinde bu kitap.

Eğer felsefe kitaplarını anlamamaktan korkuyorsanız ya da felsefe türünde yazılmış kitapları okumak istiyorsanız ama nasıl başlayacağınızı bilmemiyorsanız bu kitap ile felsefenin engin denizine yapacağınız yolculuğa adım atabilirsiniz.

"Bilgeliğe kendini tanımakla erişilir. Kınanacak hiçbir şey yok, yalnızca kim olduğumuzu ve nereye gittiğimizi bilmemiz, kendimizi dinlemeyi öğrenmemiz gerekir."

"En küçük düşürücü ve yıkıcı olanları da dahil hayatın her anı kendimizi tanıma yolunda yeni bir aşamadır."

"Mutlu olmak için en büyük anahtar sürekli inşa halinde olan deneyimdir. Yalnızca yaşayarak, harekete geçerek ve bocalayarak kendi mizacımızı keşfedebilir ve aklımızı iyi kullanabiliriz."

"Öğretilen değerleri uygulamaktansa kendi değerlerini kurmak ve içgüdülerini dinlemek önemlidir."

"Korkularımızın, alışkanlıklarımızın, kendi alanımızın ötesine geçme azmimiz sayesinde içimizdeki yaşama kudretini serbest bırakırız. Ancak bu şekilde varoluşun hazzını yoğunlaştırabilir ve bizi zayıflatan her şeyi terk edebiliriz."

"Mutlu olmamızı engelleyen kendi korkularımızdır. Fakat çoğunlukla bu korkularımızın bir temeli yoktur."

"Mutluluk, etrafımızdaki basit şeylere odaklanmak, onlara değer vermek ve var olmaktan zevk alabilmeyi bilmektir."

"Dikkatimizi odakladığımızda aslında fark etmemeyi tercih edeceğimiz şeylere karşı da gözümüz açılır."

"Şimdiki zaman bizi korkutmamalı çünkü hayatımızı burada yaşıyoruz."

"Yalnızca anlamsız şeyler üzerine düşünerek yaşamımızın manasını kaybediyoruz."

"Çaba zahmetlidir fakat mutluluğa erişmemizi sağlar, onun sayesinde kendimizi aşarız."

Share |

Mustafa Bal Kapatın Işıkları Dostları Sayacağım

Kitap Yorumları 19:53:00

Share |

Tuna Kiremitçi Güneş'i Kıskandıran Kız

Kitap Yorumları 13:21:00

Kıskançlık duygusuyla hareketen eden Güneş. O pırıl pırıl sapsarı olan Güneş, kendisinden daha sarı, kendidinden daha güzel upuzun saçları olan küçük bir kızı kıskanır. Bu kıskançlık ile küçük kızın (Sumru'nun) yaşadığı köye küser ve bir daha o köye uğramaz. Eskiden pırıl pırıl güneşin olduğu bu köy artık yağmurun, kara bulutların etkisi altındadır.

Köylü bu duruma ilk başta şaşırsa da daha sonra Güneş'in ortaya çıkmamasının nedenlerini araştırmaya karar verir. Tabi onlardan farklı olan kişiler büyü yaparak Güneş'in köylerine gelmesini engellediklerini düşünürler. Farklı olan herkes sırayla sorguya çekilir ve en sonunda onları köylerinden kovarlar. Ancak Güneş yine ortada yoktur.

Güneş'in köylerine gelmesi için Sumru ve arkadaşı Emre Güneş'i aramaya çıkarlar. Yaptıkları yolculukta başlarına gelenleri okuyoruz.

Bu kitabı her yaştan kişinin okuması gerektiğini düşünüyorum. Kıskançlığın nelere mal olduğunu, diğerlerinden farklı olan kişilere bakış açısını çok güzel anlatmış Tuna Kiremitçi.

“Birini kıskansak bile neye yarar ki?” dedi. “Senin Hasan’ı kıskanman neyi değiştirecek? Hem eminim başka bir okulda Hasan’dan da hızlı biri mutlaka vardır. Başka bir okulda da ondan daha hızlısı. Bunu neden kendime dert edeyim? Bunu benim gibi bir çocuk bildiğine göre, Güneş de biliyordur. Eğer anlatıldığı kadar büyük ve güçlüyse de kimseyi kıskanmakla falan uğraşmaz. Onun mutlaka daha önemli işleri vardır.”

Kıskançlık duygusuyla yapılanları düşünmenizi istiyorum. Düşündüğünüz zaman hayatınıza etkilerini de bakmanızı istiyorum. Hem kendi hayatınıza -özellikle kendinize- hem de başkalarının hayatına etkisini düşündüğünüzde bu duyguyla yaşamanın zorluklarını fark edeceksiniz.

Başkası yaptı diye aslında sevmediğiniz bir şeyi sırf kıskançlık için yapmak hayatınıza etkisini anlamanızı istiyorum. Hayattaki en güzel duygu olan mutluluk duygusundan uzaklaştığınızı fark edeceksiniz. Fakat hayat mutlulukla yaşanmalıdır. Bu yüzden bu kitabı okumanızı ve hayatınızı düşünüp hayatınıza şekil vermelisiniz.

Farklı olan insanlar size benzemediği için onları dışlamak yerine onları olduğu gibi kabul etmelisiniz. Kendinizi onların yerine koyun. Çok sevdiğiniz başkalarına zarar vermeyen bir şeyi sadece siz yaptığınız için size olan davranışları farklı olsaydı ne hissederdiniz?

Kitabı bir çırpıda okuyacaksınız. Yazarın dili akıcı olduğu için sıkılacağınızı düşünmüyorum. Ayrıca çocukların ve yetişkinlerin ders çıkaracağı bir kitap. Bu tarz kitaplardan hoşlanıyorsanız bakmanızı öneririm.

"Bazen olumlu düşünce de bir şeyleri değiştirebilir, öyle değil mi?”

"İnsan bazen içinden gelen seslere kulak vermeliydi."

“Çünkü genç dostum, insanlar farklı olandan korkarlar. Bütün kötülükler de işte bu korkudan doğar.”

“Peki ya hiç bulamazsak?”
“O zaman yeterince aramamışız demektir.”

“Bazı insanlar öyle sanatlı sözlerden, karışık mesajlardan falan pek anlamaz. Onlara bir şey söylerken açık ve net olmakta yarar var.”

“Kızgınlık sandığın şey bazen yara izini örten kabuktur sadece.”

Share |

Oğuz Atay Tehlikeli Oyunlar

Kitap Yorumları 12:55:00

Oğuz Atay için kahramanları önemliydi. Anlatmak istediği her şeyi kahramanları ile aktarmak ister okuyucusuna. Bu kahramanlar onun iç dünyasının bir yansıması gibi gelir bana. Onlar konuştukça o da kendi sorunlarını çözmek ister. Sanki kahramalar onun için bir denizdir. O denizin dalgasıyla kahramanları düşünceleri ile çırpınır. Deniz durgunken ise kahramanlarında bir durgunluk bir sessizlik vardır.

Hayatı bir anda her şeyi yaşamak isteyen herkesin yaptığı her şeyi yapmak isteyen Hikmet Benol'un hikayesine konuk oluyoruz. Hayatı dolu dolu yaşamak ister. Herkes mutlu diye mutlu olmak ister. Herkes oraya gitti diye oraya gitmek ister. Herkes evlendi diye evlenir. Herkes sevdi diye sevmek ister. Herkes akıllı diye akıllı olmak ister. Hayatı yaşamalıydı bir çırpıda, bir anda. Ancak bu tempoda yorulduğunu hisseder. O bu dünyanın oyununa katlanamaz. Ve kendi oyununu yazmaya karar verir. Kendi oyununu yazmak için eşi Sevgi'den ayrılır ve gecekonduda yaşamaya başlar.

Gerçeklerin peşinden gitmek için kendini gecekondu mahallesinde bulduğunda düşüncenin tehlikesine tanık olmaya başlar. Gerçeğin peşinden gitmenin tehlikesini gördüğünde gerçekle oyun oynamaya karar verir. Bu oyun tehlikeli bir oyun olacaktır. Hayat da tehlikeli bir oyun değil midir?

"Fakat, Allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. Bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. Tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. Fakat benim de sevmeğe hakkım yok mu albayım? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman. Gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size: Nasıl? Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? Ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. Küçük oyunlar istemiyorum albayım."

Hikmet hayatın içindeki oyuna karıştığında Hikmetler ortaya çıkmaya başlar. Bu Hikmetler de nedir böyle. Hayatta karşılaştığı her durum içine başka Hikmetler yaratmıştır. Bu Hikmetler bir arada bulunabilir mi?

Şimdi hayatınızı düşünün. Karşılaştığınız her durum karşısında aynı şekilde davranmadığınızı fark ettiniz mi? Hayattaki tehlikelere oyun şeklinde yaklaşan Hikmet kendini parçalayarak kendini hayatta tutmak için bölünen bir Hikmet. Bu bölünmeyi fark ettiğinde oyunlar da kendini gösteriyor. Kendini anlamak isterken Hikmet kendini oyunun içinde bulur.

"Bazı insanlar bazı şeyleri hayatlarıyla değil, ölümleriyle ortaya koymak durumundadır. Bu bir çeşit alın yazısıdır. Bu alın yazısı da başkaları tarafından okunamazsa hem ölünür ve hem de dünya bu ölümün anlamını bilmez; bu da bir alın yazısıdır ve en acıklı olanıdır. Bir alın yazısı da ölümün anlamını bilerek, ona bu anlamı vermesini beceremeden ölmektir ki, bazı müelliflere göre bu durum daha acıklıdır. Ben ölmek istemiyorum. Yaşamak ve herkesin burnundan getirmek istiyorum.

Bu nedenle, sevgili Bilge, mutlak bir yalnızlığa mahkum edildim. (İnsanların kendilerini korumak için sonsuz düzenleri var. Durup dururken insanlara saldırdım ve onların korunma içgüdülerini geliştirdim.) Hiç kimseyi görmüyorum. Albay da artık benden çekiniyor. Ona bağırıyorum. (Bütün bunları yazarken hissediyorum ki, bu satırları okuyunca bana biraz acıyacaksın. Fakat bunlar yazı, sevgili Bilge; kötülüğüm, kelimelerin arasında kayboluyor.)"

Oğuz Atay'ın kahramanları yaşanırken değil öldüğünde anlaşılıyor. Sanki Oğuz Atay bir ders vermek istiyor. Yaşarken anlaşılması gereken insanların sesini duyurmak istiyor. Yaşamak isteyen insanların anlaşılmasını istiyor Tıpkı kendisinin anlaşılmasını istediği gibi. Hayatın oyunu ile o da öldükten sonra anlaşılanların yanında yer alıyor. Sanki kendi geleceğini önceden görmüş gibi karakterlerini hayat ve ölüm arasındaki o çizginin tam ortasına koymuş.

Hikmet'in yaşamında gerçekler ve oyunlar iç içe harmanlandığında artık neyin gerçek neyin oyun olduğunu anlamaz.

"Oyunlar, gerçeğin en güzel yorumlarıdır. Bizim gerçek dediğimiz şey de, bazı güçlükler yüzünden iyi oynanamayan oyunlardır."

Bana göre Oğuz Atay'ı zamanı geldiğini hissettiğiniz zaman okumaya başlamanız gerekiyor. Onun yazdıklarını anlamanın en iyi yolu bana göre bu. Ben o zamanı hissettim ve başladım. Okurken kelimelerin ve düşüncelerin ahenki ile dolaştım sayfalarda.

Hayat oyunsa bu oyunu en iyi şekilde oynayın.

"Bütün hayatımı, en ince ayrıntılarına kadar düşünerek hesapladığın iyiliklerin hayaliyle geçirdim albayım. Artık ne olacaksa olsun istiyorum.”

”İnsanlara kaptırma kendini, durmadan koşuşma, onlara uyma, insan bir makinedir, bir yerde bozulur, yavaş yavaş kullan aklını.”

”’Bütün gözler ona çevrilmişti’ diye yazarlar ya kitaplarda romancılar, ben bir yere girince bana öyle bakılsın isterim. Çocuklar bunu anladılar; hepsi de yeni bir ‘adam’ geldiğinin farkındaydı. Ben de onların yaşındayken ‘adam’ olmak hayata atılmak istiyordum. Önce hayata atıldım. Fakat bunu nasıl yaptığımı bir türlü anlayamadım. (Bir durumdan başka bir duruma nasıl geçtiğimi zaten bir türlü kavrayamam. Mesela, karanlıktan sonra birdenbire nasıl aydınlık olur, albayım? Siz hiç görebildiniz mi?) Herhalde bir süre, hiç kımıldamadan beklemeliydim; sonra hataya yavaş yavaş atılmalıydım.”

“Bazı sözler vardır, oğlum Hidayet, insan onlarsız edemez. Ölü noktaya gelmiş olan bir oyun, onlarla birden canlanır; akıcı, sürükleyici bir duruma gelir.”

“Bir yaşantıyı tam bitirmeli. Hiçbir iz kalmamalı ondan. Yeni yaşantılar için. Yeni yaşantılar için.”

”Hayır, kelimeler aldatıcıydı; kelimeler, bizi gerçeklerden uzaklaştıran küçük tuzaklardı.”

”İnsan görmekle bile bazı şeylerin ağırlığına dayanabilir, avunabilir, hayal kurmağa devam edebilir. Sen anlamazsın tabii. Anlamak için insanın bazı eksik yönleri olmalı.”

Share |

Hakan Yıldırım Kağan'ın Günlüğü Bizim Çocuklar

Kitap Yorumları 13:39:00

Share |

Samed Behrengi Tarhun (Telhun)

Kitap Yorumları 14:43:00

Samed Behrengi, çocuk masalları yazmış gibi görünse de aslında her yaştan kişinin onun eserlerini okuması gerektiğini düşünüyorum. Hatırlamamız gereken duyguların yeniden hatırlanması gerekiyor.

Masalların içinde bulunan eleştiriler konuyla o kadar güzel harmanlanmıştı ki okurken sayfaların nasıl ilerlediğini anlamıyorsunuz. Kitap bittiğinde ise yapılan yolculuk ile gerçek hayatı karşılaştırıyorsunuz. Bu karşılaştırma ile aslında gerçek hayatın esintilerini hissediyorsunuz. İnsanların bencilliğini bir kere daha şahit olacaksınız. Bu bencilliğin içinde birisinin başkaları için bir şeyler yaptığına şahit olduğunuzda yüzünüzde bir tebessüm oluşacak. Tarhun'un hikayesini okumaya hazır mısınız?

Tarhun, zengin bir tüccarın yedi kızından biridir. Bu kızların en küçüğüdür ayrıca. Ablaları gibi mala mülke önem vermez, bu yüzden de ablaları tarafından anlaşılmayan biridir. Ablaları tüm gün boş boş oturur durur. Tembellik ederler tıpkı kocaları gibi. Tarhun ise onları anlamaz. Çevresinde olanlarla da ilgilenmez.

Bir gün babası kızlarını yanına çağırır ve ondan ne istediklerini sorar. Altı kız da altınlar, gümüşler, hizmetliler isterken Tarhun kalp ve ciğer ister babasından. Herkes şaşırır. Bu istek nedir böyle? Neden böyle bir şey istedi ? diye düşünerek babaları kızların istediklerini almaya gider. Altı kızın istediklerini hemen bulur ancak Tarhun'un istediği yürek ve ciğer hiçbir yerde bulamaz.

Eşyalar ve insanlar sembolleştirerek anlatmak istediklerini onlar üzerinden aktarır.

"Dükkânların hepsinde artık ayna satılıyordu.
Bazı aynalara bakanlar kendilerini binlerce kişi gibi görüyorlardı, ufak tefek olanları iri yarı, çirkinleri güzel gösteriyordu bu aynalar, hatta yalanlar gerçek, kötüler iyi gibi görünüyordu."

Ayna varken neden hiçbir dükkanda ciğer ve yürek satılmıyordu? Neden Tarhun böyle bir istekte bulundu?

Babası yürek ve ciğeri ummadığı bir şekilde bulduğunda macera kendini göstermeye başlıyor.

Okurken kendinizi Tarhun'un yanında hissedeceğiniz bir masal. Okurken yardımlaşmayı, birisini düşünmenin önemine şahit olacaksınız.

“Dışarıdan gördüklerimiz yetmez, diyor. Dış görünüş erkekliğin kanıtı değilmiş.”

Share |

Beyza Kocaaslan Mai

Kitap Yorumları 15:03:00

Geçmişte yaşananaların ayak izleri şimdiki zamanın yaşamına ulaştığında Mavi geçmişin kanlı enkazından onu evlatlık edinen aile sayesinde çıkıp ünlü bir psikolog olur. Geçmiş onu bırakmak niyetinde değildir. Terörün kanlı gülümsemesi onu ailesinden kopardığında, o ailesine olanları açığa çıkarmak için geçmişin peşinden gitmeye karar verir.

Onun yaşadıklarını kimse yaşamasın diye terör karşıtı dernekte başkanlık etmeye karar verir. İşte bu kararı ile karşısına çıkacak duygu aşk mı yoksa nefret mi olacak ?

Onu evlatlık edinen aileye olan minnetini göstermek için çok çalıştı, mesleğinde başarılı oldu ancak insan ilişkilerinden her zaman bir sınır koydu o sınırı Sancar Tuna hedefleri için yıkabilecek miydi? Duvar kendini yok etmeye başladığında orada oluşacak şey ne olacak?

Sancar Tuna geçmişin acısı ile kendini korumayı öğrenmiş, kimseye sevgi beslemeyen hayatını kurtarmak için yaşayan bir psikolog. Gençlik Kulübü adı altında olan terör örgütünün bir üyesi. Karşı derneğe gelen her başkanı baştan çıkartıp onları tehdit edip görevlerinden ayrılmalarına neden oluyor. Şimdiki hedefi ise Mavi...

Her şey planlanırken hayat bu planı istediği şekle soktuğunda yaşananların akışında Mavi ve Sancar'ı hangi diyarlara götürecek? Siyah'ın içine Mavi karıştığında Mavi renginin huzuru Siyah'ın içinde kaybolacak mı ? Yoksa Mavi ve Siyah karışarak Siyah'ın içinde Mavi yaşayabilecek mi?

Farklı dünyalarda yaşayan aynı mesleği yapan iki insan. Bu iki kişinin hayatı birbiriyle kesiştiğinde yaşananlar ve hayaller birbiriyle uyum içinde olacak mı? Hedefler bir anda hayatın kendisi olduğunda kişi kendi hayatını kontrol edebilir mi? Peki bu çemberde aşk nerede ?

Okurken kendinizi Mavi ve Sancar'ın yaşadıklarının içinde bulacaksınız. Yaşananları hem Mavi'nin gözünden hem de Sancar'ın gözünden okumak benim için keyifli oldu. İkisinin gözünden okumak her ikisinin düşüncelerini anlamamı sağladı.

Bir çırpıda bir sonraki olay ne olacak diye merakla okuyorsunuz kitabı. Ben severek okudum. Mavi ve Sancar'ın yaşadıklarını, hayatın onlara oynadığı oyunu okurken kendimi sevgi ne diye sorarken buldum. Birisi için kendinden bir şeyler mi vermek yoksa onu olduğu gibi mi kabul etmek ? Yalanların oluşturduğu bir ilişki gerçeğe dönüşür mü?

Eğer bu tarz kitaplardan okumaktan hoşlanıyorsanız kitaba bakabilirsiniz.

"Bazı şeyler söylenmez Mavi. Hareketler söyler, ortam söyler bazı şeyleri. Dilin söylediği büyüyü bozar çünkü bazı zamanlar."

"..insanlar kelimelerin gücünün farkında değiller."

"Hayatımda her şeye katlanabiliyorum, sarf ettiği her cümleden kalitesizlik, saçmalık akan insanlara katlanamıyorum."

"Müslüman olup olmamanın bir önemi yok ki. İnsansın ya o yeter benim için."

"En çaresiz anında ufacık bir ümit ışığı bulsa insan o ışığa nasıl tutunur bilirsiniz...

Ümit, insanın içini tırmalayan bir kedi gibi, vazgeçecek olduğumda bir pati atıyor "Ya bir yolu varsa?" diyor. Ben yeniden beş yüz metre engelli koşuda olan bir sporcu gibi depar atıyorum."

Share |

Umut Yalvaç Umuda Yolculuk

Kitap Yorumları 11:27:00

Kişilerin hayatının isimlerinden etkilediğini düşünenlerden misiniz? Umut'un kendi umuduna doğru yaptığı yolculuğun kesitlerini okuyoruz bu kitapta. Umut, ilk okuldayken yakalandığı hastalık sonucu yürüyemez. O yaştaki bir çocuğun her şey normalken bir anda hasta olmasının ne demek olduğunu hayatını nasıl etkilediğini yaşayan biri olarak ben bilirim. Her şey normalken her şey sıradan ilerlerken yaşananların onu nasıl etkilemiş olduğunu anlıyorum.

Umuduna yapılan yolcuğu bir de onun gözünden okuyalım. Abilerinin onun hakkında yazdıklarıyla başlıyor kitap. Umut ismi gibi umudun kendisini kalbinde taşıyan biri. Daha sonra kısa başlıklar ile duyguların onun hayatına etkisini kısa kısa yazmış. Her sözcükte işlenilen inanç ve umut okuyucular tarafından hissediliyor. Kendi hayallerini yavaş yavaş gerçekleştiren biri olarak Umut'un bu kitabı yazmak istemesi kendi sesini duyurması onu tanımamı sağladı.

Günlük kısmı kitapta beni etkileyen kısım oldu. Onun neler yaşadığını onun gözünden okumak onu umudunu hissetmemi sağladı. Ne yaşarsa yaşasın sevdiklerine karşı olumlu bakan onları için her şeyi yapacak birini gördüm ben.

Kitabın devamında onun hayatına giren kişiler hakkında yazdığı şiirlerden ve en sonunda tanıdığı kişilerin onun hakkında yazdıklarını okuyoruz.

Umudun Yolculuğuna tanık olup kendi umudunuzu bulmanız dileğim ile...

"Sizi kaderiniz üzmez, sizi asıl üzen şey kendi yaptığınız yanlış seçimlerdir."

"Bu dünyadaki her şeyin (nesnenin) bir anlamı vardır. Asıl anlatmak istediğim şey her şeye bir anlam vermek lazım. Çünkü anlamsız bir yaşam olamaz. Her şeyin bir önemi vardır."

"Her şey üstüne gelip seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde sakın vazgeçme çünkü orası kaderin değişeceği noktadır." Mevlana

"Bazı şeyleri başarmak için her şeyi bir kenara bırakıp yepyeni bir sayfa açmak gerekir."

"Küçük bir masalın bile çok büyük hikayesi vardır sonuçta. Yaşam sürüyorsa umut var demektir."

Share |

İlhan Gökalp Durmuş Benim Hatam

Kitap Yorumları 12:00:00

Bazı anıların izleri yazılmalıydı. Anılardan arda kalan izlerin sonucunun yalnızlık olduğunu bilseydik yine de sever miydik? Yine de o anıların peşinden gider miydik? Sevmek belki de yazılış ve okunuş olarak altı harf olsa da kalpte hissedilişi kişinin yaşamını etkiler. Tıpkı bu kitapta bulunan deneme ve şiirler gibi...

Yazılan şiirlerde ve denemelerde kendinizden bir şeyler bulacaksınız. Kiminde sevgiyi hissedeceksiniz, kiminde yalnızlığı, kiminde ayrılışı... En çok hissedeceğiniz şey ise yaşanılan anıların izleri olacak.

"Mutlaka bir izi vardır geçmişin, kimi zaman küçük kimi zaman ise büyük. Geçmiş insanların hatıralarının mezarlığıdır."

Peki anıların izleri kalıyorsa biz de neden sevgiler tükeniyor bir tarafta? ya da neden ayrılıklar kendini gösteriyor?

"Bu dünyanın bütün zehirlerini öldürecek tek panzehir var. saygı ve sonrasında oluşan sevgi. Eğer birisine saygı gösterirseniz muhtemelen bir süre sonra mutlaka seversiniz ya da sevilirsiniz."

Saygı bu kadar önemliyken neden onu kullanmayıp yalnızlığın rıhtımına doğru gidiyoruz? Yalnızlık bazen insana iyi gelse de iyi gelen yalnızlığın kişinin kendi tercihi ile yapılan yalnızlık olduğunu düşünüyorum. Mecburen kalınan yalnızlık ise insanın omuzuna koca bir yük olmaktan öteye geçmiyor.

Bu kitapta bulunan deneme ve şiirler ile belki kendi geçmişinize yolculuk yapacaksınız, belki pişmanlıklarınız göreceksiniz, belki de sevgiyi anlayacaksınız. Denemelerin ve şiirlerin bir anda okunması yerine onları hissederek ve düşünerek okumanızı öneririm.

"Bazen hayatta leke olarak görülen her şey, sizi bir bilmecenin kapı eşeğine götürebilir. Çoğu kez de sizi yüreğinizden tuttuğu gibi en büyük hatalarınızın kucağına atar. Yaşanıp biten her anı ömrünüz boyunca çiçek açar; asla kökünü çıkartıp atamazsınız. Solmasından korkarsınız çünkü.."

"Bu insanlar neden bu kadar kalabalık?
Ne zaman karıştım aranıza?"

"Bir yerden başlamak lazım. Sonuna kadar gittiğin o çıkmaz sokağın sonunda dönüp yeniden başlamak... Belki her şeyini kaybetmiş birine dönüşmüş olabilirsin. Parçaları tekrar toparlayıp, cebine koyup birleştirmek için yola çıkmalı insan."

"Güneş bazen bulutun arkasına saklanıp dinlense de ne zaman çıkacağını iyi bilir ve bazı insanlar, hayatımıza bulutların arasından çıkarak gelir."

Share |

Shannah Kennedy Lyndall Mitchell Shine Mutlu Bir Hayatın 20 Sırrı

Kitap Yorumları 20:32:00

Share |

Sarah Andersen Adulthood İs A Myth (Büyümek Diye Bir Şey Yok)

Kitap Yorumları 12:45:00

Share |

Stefan Zweig Olağanüstü Bir Gece

Kitap Yorumları 18:04:00

Yaşadığımız bazı olaylar bizi değiştirir. Eski bildiğimiz kişiden başka kişiye dönüşürüz. Olayın gücü veya o olaya kattığımız anlam ile aslında var olan ama göremediğimiz o kişi ortaya çıkar. Bu yeni kişi ortaya çıktığında ise eskiden olduğumuz kişinin yaşadıklarına başka bir gözle bakarız. Eski anıları yaşayan kişi de biziz ama artık o eski kişiden eser kalmamıştır. İşte bu kitapta da 7 Haziran 1913 yılının bir öğleden sonrası seçkin bir burjuva olan ana karakterin fayton kiraladığı o gün başına gelenleri okuyoruz.

Ana karakter seçkin bir sınıftaki rahat ve her şeyi elde eden tasasız hayatında aslında yaşadığını bildiğinden habersiz günlerini geçirmektedir. Bir beden yaşıyor ama ruhu çoktan yapraklarını soldurmuş öylece bedene bakıyor. Hiçbir duyguyu hissetmeden yaşamak mümkün müdür?

Öğleden sonra tesadüfen gittiği at yarışında yaşadıkları ile kendisinde hiç hissetmediği bir duygu hissediyor. Sanki kanı yendiden kırmızı akıyor ve o kan hiç durmayacakmış gibi gürül gürül akıyor. Yaptığının suç olduğunu biliyor ama yaptığı şeyden sonra yaşadığını hissediyor. Hissederken yaşamın başka yönlerine bakmak istiyor. Atların ve insanların arasındaki o çekişmeyi , insanlardaki hırsın vücutlarına yaptıklarını hissetmeden bakarken kendini onların arasında buluyor. Aynı hırsın içinde kendine yol çiziyor. Çizerken de duygularının bu kadar açığa çıkmasına şaşırıyor ama duygularının peşinden gidiyor.

Ve bu duygularla kendini akşam serinliğine attığında yaşadıkları ve yaşayacaklarıyla kendi hayatını anlamaya çalışıyor. Belki de hiçbir zaman yapmadığı şeyler yaparak insan olmanın dayanılmaz hafifliğini hissediyor.

Kısa gibi görünen ama insanın kendini anlamasını sağlayan bu yolculukta Zweig'in bir kişi üzerinden yaptığı psikolojik analizlere şahit olacaksınız. Siz kendinizin kim olduğunu bulmaya hazır mısınız?

Zweig'in kitaplarına başlayacaksanız bu kitabıyla başlamamızı tavsiye ederim. Çünkü olayın ve yaşanılanların etkisini ben son 30 sayfada hissettim. Ancak Zweig'den birkaç kitap okuduysanız bu kitaba mutlaka bakın.

"Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar."

"Kendi kendimi anlamaya başladığımdan beri diğer pek çok şeyi de anlıyorum: Açlıkla bir vitrini seyreden birinin bakışları beni kahreder, bir köpeğin neşeyle sıçrayışı büyüleyebilir. Bir anda her şeyi görmeye başladım, artık hiçbir şey sıradan değil benim için."

"...Çünkü tek bir sözcüğün bile ne kadar çok anlama gelebileceğini, nasıl zıt yönlere çekilebileceğini fark edince korkuyorum."

" Etrafımı saran karanlık ağaçlar bana fısıldıyordu. ve ben onları seviyordum. Yıldızlar yukarıda pırıldıyor ve ben onların aydınlık selamlarını soluyordum. Bir yerlerde söylenen şarkılar işitiyor ve benim için söylendiklerini düşünüyordum. Yüreğimdeki kabuğu kırdıktan sonra bir anda her şey benim olmuştu, kendimi bırakmamın, kendimi armağan etmemin sevinci içimde kabarıyordu. Birilerini sevindirmenin ve bundan sevinç duymanın ne kadar kolay olduğunu hissediyordum: İnsanın kendini açması yeterliydi, insandan insana canlı bir akış başlıyordu hemen, yükseklerden derinlere iniyor, derinlerden tekrar sonsuzluğa yükseliyordu."

"Örneğin, dış dünyada olup bitenlerin insanın içindeki yansısını eşzamanlı olarak sıralamak için öğrenilebilecek özel bir teknik olup olmadığını bile bilmem. Ayrıca anlama uygun olan sözcüğü bulup sözcüğe uygun olan anlamı verip veremeyeceğimi ve böylece, ne zaman gerçek bir yazarın elinden çıkanları okusam her defasına bilincine varmadan hissettiğim o dengeyi yaratıp yaratamayacağımı da hep merak etmişimdir."

Share |

Rıdvan Hepyüksel O Yoldan Kim Gelir?

Kitap Yorumları 14:21:00

Share |

Nilüfer Buğur Enkaz-ı Tarumar-ı Beşer

Kitap Yorumları 13:47:00

Mavi'nin hayatını okumaya hazır mısınız? Okurken kendinizi onun yanında hissedeceğiniz yaşananları değiştirmek isterken eliniz kolunuz bağlı sadece bakacağınız hazin bir hikaye onun hayatı.

Sevdikleri için her şeyi yapmaya hazır biri. Kendi hayallerini elinin tersiyle iten ancak yaptıkları karşı taraflarca görülmek istemeyen bir kadının hayatına şahit olacaksınız. Sevginin karşılığını alamayan ama sevgi için her şeyi yapmaya hazır biri...

Mavi, hayallerinin mesleği olan öğretmenliği çocuklara sevginin tohumlarını ekerek mutlulukla yaparken gelen telefon ile hayatı bir anda tepetaklak olur.

"Ne ola ki sevgi tohumunu yeşermeye? Ki, çocukların yüreğindeki tarlaya sevgiden başka hangi fidan ekilebilirdi ki? Sadece çorak yürekler, sevgi tohumunu yeşertmezdi. Oysa çocukların yüreği, bütün ekilen fidanları yeşertecek, geleceğin umutlarıydı."

Annesi babasının hastaneye götürülmesi gerektiğini söylediğinde atar topar okuldan çıkar. Ve ona sevgisini sunan tek kişi babası hayata veda etmiştir. Mavi'nin yetim kalmış yüreği bu acıya dayanamazdı ancak sevdikleriyle bu dünyada yaşayabilirdi. Birbirlerine destek olarak...

Destek ve sevgi tek taraflı olur mu? Her şeyini veren sadece Mavi ise ve karşıdaki hiçbir şey vermiyorsa ?

Mavi ailesi için hayallerinden vazgeçer. Öğretmenliği bırakıp aile şirketinde çalışmaya başlar. Üstelik ablası ve abisi her işi ona yüklerler. Annesi evlensin de evden gitsin diye gözlerinin içine bakar. Sevdiği adam onu terk eder. Bulunan başka bir ceset ile hayatı tepe taklak olur.

O herkese sevgisini sunarken istediği tek şey sevildiğini hissetmekti. Bunu ona çok gören ailesinin onu dinlememesi onun suskunluğunu anlamamasını okurken gözlerim doldu. Sevgi bu kadar değerliyken insanlar bu sevgiye neden karşılık vermez. Neden geç kalındığında her şey anlaşılır?

Yazarın kalemini beğendiğimi söylemek istiyorum. Okurken beni kendine çeken kitapları severek okurum. Tabi bu kitabın sonunda gözyaşlarıma engel olamadım. Bana bu duyguları yaşatan bu kitabı okurken sizi de etkileyeceğini düşünüyorum. Özellikle de son kısımda...

Mavi seni unutmayacağım. Sevgim yüreğimde filizlenecek. Senin istediğin gibi.

Sevgi emek ister. Karşılık bekler. Karşı tarafın sevginizi hissetmenizi ister. Sevgi güzel bir yolculuktur. Tabi bu yolculuğa size değer veren kişilerle yapmanızı tavsiye ederim. Bu yolculukta tek başınıza kaldığınızda yıkılan taraf siz olursunuz.

"Bir gün sevdiğim,
Bir gün koşacağız umutlu, mutlu yarınlara,
Sökeceğiz şafağı karanlığa inat,
Yürüyeceğiz üzerine hiç basılmamış kumların üzerinde,
Ufukta bizi bekleyen hayallerimiz var,
Bir gün sevdiğim,
Bir gün çadır kuracağız geniş çöl ufukları arasında,
İşgal edeceğiz ufku genişlememiş dimağları,
Utkumuzu kutlayacağız bir gün,
Bir gün sevdiğim..."

"Konuşanı herkes duyar da, asıl marifet konuşmayını duyabilmekte değil mi?"

"Şimdi hangi "ah"lar hangi "vah"lar geri getirebilir onu? Hangi vicdan azabı geri getirebilirdi artık, bedenden göçmüş bir ruhu?"

"Ve anladı ki, insanlar artık sadece dış görünüşleriyle sınıflandırılıyor. Buna göre muamele yapılıp, hitapta bulunuluyor. Nasıl bir yürek taşdıklarıyla hiç kimse ilgilenmiyor ya da değer görmüyor. İnsanlığın ölmüş olduğu böylesi bir zamanda yaşamak..."

Share |

Pages

Fulden Ufacık

Marie Robert Sen Çözemezsen Kant Çözer

Mustafa Bal Kapatın Işıkları Dostları Sayacağım

Tuna Kiremitçi Güneş'i Kıskandıran Kız

Oğuz Atay Tehlikeli Oyunlar

Hakan Yıldırım Kağan'ın Günlüğü Bizim Çocuklar

Samed Behrengi Tarhun (Telhun)

Beyza Kocaaslan Mai

Umut Yalvaç Umuda Yolculuk

İlhan Gökalp Durmuş Benim Hatam

Shannah Kennedy Lyndall Mitchell Shine Mutlu Bir Hayatın 20 Sırrı

Sarah Andersen Adulthood İs A Myth (Büyümek Diye Bir Şey Yok)

Stefan Zweig Olağanüstü Bir Gece

Rıdvan Hepyüksel O Yoldan Kim Gelir?

Nilüfer Buğur Enkaz-ı Tarumar-ı Beşer

Hakkımda

İzleyiciler

Labels

Blog Archive

Popular Posts

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

Bu Blogda Ara

Translate

İletişim Formu

Like us on Facebook