Yalnızlığın ilmek ilmek işlendiği şiirlerle karşınızdayım. Bu yalnızlık kendi tercihiyle değil hayatın ona sunduğu bir yalnızlık... 

Kitabın ismi de kırılan birinin yazdığı şiirlerden oluştuğunun en büyük kanıtı. Dost kötü günde belli olur. Belki de o da karanlığının içinde onunla olan dostlarını bulmak istiyordur.

Şiirlerde ölüm, aşk, yalnızlık temalarını işlemiş. Beni en çok etkileyen şiirler ise babasının ölümünden sonra yaşadıklarını yani ölüm ile tanışmasını anlattığı şiirler oldu.

"Hasretini, hatırlarla tırmalar oldum
Günleri geceye seni yıldıza koydum.
Toprağında yeşeren çiçeğe seni sordum,
Kokundan başka bir şey vermedi
Gidişinden sonra gülüşüm eksik kaldı baba..."

Şiirlerinden birinde;

"Yaş mıdır yaşamın ölçüsü,
Yaşanılan mıdır hayatın döngüsü?" diyerek aslında hayatın kişinin yaşadıkları olduğunu belirtmek istemiş. 

Peki sizce hayat nedir?

"Her şeyi alıyorum hayattan
Gündüzünden bir parça ışık çalıyor,
Gece gözlerime sürüyorum.
Suyun soğunun bulup,
Kül etmeden yetişip yangınımı söndürüyorum.
Bir gülden öğrendim,
Parfüm kokmayı.
Denizden aldım,
Akıntı olup yaşamayı
Kalemle bildim,
Kelam taşımayı.
Ölümle gördüm,
Gerçek ayrılığı.
Kahveden bildim 
Acı tadı.
Çayın soğuğundan öğrendim en çok da
Beklemenin, bekletmenin manasını..."

Şiirlerin dile anlaşılır okuyucuyu yoracağını düşünmüyorum. Eğer şiir okumayı seviyorsanız bu kitaba bakabilirsiniz.