Ece Gizem Demir, yeni bir şair olmasına rağmen bu duyguları bana yansıttı. Okurken, "Çok güzel demiş." "Bu duyguyu bana hissetirdi." gibi cümleler kurdurdu. En önemlisi de yaşanmışlık olmasıydı. Yaşanmışlık, şiirlerini daha anlamlı kılmış ve yaşadığı duyguyu bana aktarabildi. Sizi kendi dünyasına davet ediyor. Kendi içinden geldiği gibi şiirlerini harmanlamış, kağıda dökmüş. Doğal ve yüreğinizde hissetmenizin nedeni bence bu. Şiir kitapları okumayı seviyorsanız tavsiye ederim. Ben bir solukta okuyup bitirdim. Kendinizden bir şeyler bulacağınıza eminim. Altını çizdiğim bir çok şiir oldu. Beni kendisine çeken en güzel şey denizi sevmesi. Denizi sevelim.

"Bunca yoldan sonra onca kapı

Sonu cennete çıkan filmler gibi.

Buldum doğru anahtarı.

Geldi mi filmin sonu?

Duruyorum.

Biraz dinle kalbimi."

"Mümkünse renkli yalanları gökkuşağından ayrı tutalım

Çünkü hakikatin en acı olanı bile daha az acıtır

Renkli bir yalandan

Işıklı yollarda arama hakikati

Ne zaman ayık olmaktan bıkarsan ve aklın ne zaman gerçeğe kafa tutarsa,

İşte o zaman en yakınsın ona

Hakikati yalnızca bir sarhoş ya da bir deli getirebilir sana

Bunları geçelim hemen şimdi

Bunlar derin mevzular

Elbette geçelim

Hepsi gibi."

"Tüm bunları sana anlatsam da

Fark etmiyormuş

Geçiyormuş nasılsa.

Yarıda bırak.

Ben yarıda bıraktım.

Mevzu daha derin kaldı

Sen anlamayınca.

Buralar gürül gürül heyecandı

Kapandı kapılar

Ölümün de iyisi kötüsü var.

Şaha gidenler

Susuz bırakıldı.

Boş ver sen hiç kafa yorma bunlara.

Düşünsene bu şiiri yazan kız

Bu dünyaya, her şeyi yarım bırakarak ün saldı.

Sadece kendi kalbinde yürüdü

Sadece kendine varamadı.

Buralar eskiden masmavi umuttu

Kış geldi yine

Gökyüzü güneşi unuttu

Sonra ben seni.

Buralar hep güzellikti.

Serçeler mutluydu iki parça ekmeği paylaşırken

Kargalar geldi sonra.

Serçeler uçuştu.

Buralar hep sendin

Taşmıştın hani anlamından bir zamanlar

Sonra hemen büyü bozuldu

Bunu yazan kız bu dünyaya seni affederek nam salardı.

Duyurmadı.

Boş ver dedi.

Nasılsa bir yerlerde adalet vardı."

"Hepsini geçiyorum...
Ben bu dünyaya ait olmaya çalışarak çok ileri gittim."

"Çünkü insan en çok çözümü

kalbinde aradığı şeylerde çaresiz"

"Geçiyor

Nihayet.

Bir gölgen kaldı.

Kalbime doğamayan kısa bir siluet bir de.

Bunlar çok sığ.

Biliyorsun.

Daimi olmayan hiçbir şey

Kalbimin vizesine vakıf olamıyor.

Verilen tüm sözlerimizi yalanın koynuna soktuk,

Üstelik kendi elimizle

Üstelik kalbimiz daha nefes çekmemişken birbirinin omzundan

Ve hatta nefesini tutmuşken orada..."

"Yollarım yol değilmiş

Öyle diyorlar

Sonum son değilmiş.

Nasıl görüyorlar?

Bilmiyorum.

Bunlar tanrının işi değil mi?

Öyleyse ben vazife edinmiyorum."

"Nasıl vardım buraya

Bilmiyorum.

Savrulmak için bir rüzgar gerekmez mi?

Esmedi oysa.

Rüzgar dediğim bu hayatta sadece saçlarımı sevdi."

"Antidepresan

Yazdığım her şeyin yarısında kaldım

Bu hayatta yarım bırakmak en çok bana dahil.

Yarım kalmak, ben gidince hayata dahil olacak.

Bu antidepresanlar gülümsetmeseler de olur,

         bir şiirin yarısında bırakmasınlar beni.

O zaman çok hüzünlü şeyler oluyor

Ağlamak falan geçiyor içimden sonra

               ilaç yüzünden o da yarım kalıyor."

"Ben en çok bir kelebeğin ömrünü sevdim

Nasılsa kısa sürer dedim

Ölümü kıyamete denk geldi

Hepimiz öldük birlikte

Sonra göz kırptı bana

Dedi hiç beklemezdim ama sonsuz olduk seninle."

"Yani geçen her şey, ardından bakınca daha küçük elbette,

Ama daha anlamlı.

Sonunda idrak ettiğinde bunu, öğrendin geçmenin anlamını.

Hepsini unuttun diyelim.

Umudun bittiği yerin de, başladığın yerin de bir şiirin

beşiği olduğunu

asla unutma."

"Yani savrulduğun rüzgara ait değilsen,

Aynı rüzgar seni sürükler, kendi kalbine."

"Kalbime astın ceketini

Geri dönmen muhtemel dedim.

Aksi de geldi aklıma elbet,

Ama doğmadı içime.

Kalbime astın ceketini.

Sonra fark ettim.

Dışarısı kar kıyamet

Sen asıl dönecek olsan

Ceketi giyerdin."

"Ne zor şey anlamak başkasını

İnsan her yabancı sözü kendi sözcüğünden

Çevirir bildiğine.

Unutma bunu.

Kafiyeyi bozsa da unutma.

Çünkü mühim.

Ben seni okuyunca

İzin kalsın istedim aklımda.

Ben sen okuyunca sözün kalsın istedim

Tam da bu satırda.

Ne zor şey anlatmak kendi kalbini

Evrildi kalbim aynı sonlardan sonra

Kanat çıkardı

Siyah bir kuş oldu

Gündüz vakti bir sapanla vuruldu.

Hiç görülmemiş bir düş oldu."