Sevgileri yarınlara bıraktınız 

Çekingen, tutuk, saygılı.

 Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.

 Bitmeyen işler yüzünden 

(Siz böyle olsun istemezdiniz)

 Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi 

Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı. 

 Siz geniş zamanlar umuyordunuz 

Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek. 

Yılların telâşlarda bu kadar çabuk 

Geçeceği aklınıza gelmezdi.

Gizli bahçenizde 

Açan çiçekler vardı, 

Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz 

Yahut vaktiniz olmadı.

Çıkmak




Bizi kimi kitaplara, mektuplara, yapılara 
Çeken, kendimizden dışarı çıkmak. 
Yürür kaplumbağa bir yolu sessiz 
Yaprakları sonbahar, ölü park. 

İşte ancak bir yerde birazcık oturmak 
Ve ayrılmak çıkınca, yollar, dünya! 
Siz dolaşırken gece sokaklarında 
Striptiz evlerinde bir delikanlı 
Sorar: Çıkalım mı? Belki aşk bu! 

Bir gün bakar ilerde kendi gibi biri 
Ama artık çok geç! 
Işık söner, karanlık karşı kıyı 
Ve dolaşır lâbirentte yumak. 

O ki bir gözüpekliği yiğit şövalyelerde 
O ki dağlarda Ferhat yalın ayak. 
Bu çağlar kıt zamanlar bizi bize komazlar 
O ki aşk, ürkmüş ceylân ve tutsak. 

Açar üzgün, kumaşlar hışırtıyla yanarsa 
Urban kırk mı, kırkını da çıkarmak - - Çöz! 
Açar göze aldın mı, tut ki açtı: 
Çok kısa bir süre - - başlar güz. 

Dünya! Yu ellerini yalnızlık sularında.

Ben oraya koymuştum, almışlar, 

Arasına sıkışık saatlerin. 

Çıkarır bakardım kimseler yokken; 

Beni bana gösterecek aynamdı, almışlar.

 Kışken ilkyaz, sularımda açardı; 

Buzlu dağlar gerisine kaçıracak ne vardı? 

Eski defterlerde sararırmış yaprak.

 Beni bana gösterecek anlamdı, almışlar.

 Bir ışıktı yanardı gecelerde; 

Akşam, çiçekler uykuya yattı, 

Sardı karşı kıyıları karanlık- 

Beni bana gösterecek lambamdı, almışlar.

Liman

Güçlü fırtınalarda direkleri kırılmış
Gemiler bize sığınır - bulduk sanırız.

Görmezler. Varsa yoksa uzaklar
Onarırız. Giderler, kalırız.

Sonra gecelerde. Bu son olsun, son
Gönderme - Engine yalvarırız.

Sonra büyür daha da
Korkunç yalnızlığımız