Bu kitabı bana babam hediye olarak aldı ve iki günde bitti. Pablo Neruda'nın okuduğum ikinci kitabı. Diğer kitaplarını okumak için sabırsızlanıyorum.

GUILLERMINA ACABA NERDE ?

...

Ne yolculuklara çıktı yüreğim

OLURSUN SUSTUĞUNDA, YOKMUŞÇASINA YANIMDA



Ne hoş olursun sustuğunda, yokmuşçasına yanımda.

Duyarsın beni uzaktan, dokunamaz sana sesim.

Gözlerin gökte uçan kuş misali,





ağzınsa bir öpücükle mühürlü.


Ne varsa ruhumu dolduran, çıkarsın yüze
onlardan sen, ruhumla dolu olarak.

Sen, düş kelebeği, ruhuma çekmişsin

 ,bir sözcüksün karasevdadan.





Ne hoş olursun sustuğunda, yokmuşçasına yanımda



Feryat edersin sanki, kuğuran kelebeğim.

Duyarsın beni uzaktan, ulaşamaz sana sesim de:

Bırak susayım ben de sessizliğinle.





Konuşayım da, bırak, bir lamba gibi parlak,

bir yüzük kadar sade sessizliğinle.






ldızınla.
Yıldız sessizliğidir seninki, öyle 

Gece gibisin, suskunluğun ve takımyıldızıyla.




Yıldız sessizliğidir seninki, öyle saf, öyle uzak.







Ne hoş olursun sustuğunda, yokmuşçasına yanımda.





Öyle uzak, öyle bedbaht, ölmüşsün gibi.






İşte o zaman bir sözcük, bir gülüş yete















Şenlenir yine gönlüm, şenlenir doğru çıkmadığından hiçbiri.






SERENAD

...




Gecenin geç saatlerinde
Birisi kapımı çalmış gibi
Bir de bakarım ki boşluğun ortasında rüzgârdan
Başka bir şey yoktur
Sulardan, ağaçlardan, gündüzleyin yaktığımız
Ateşlerden sönmeye yüz tutmuş
Sanki hiçbir şey yokmuş da
Var olan her şey oradaymış gibi
Sanki yeryüzünün bütün toprakları
Kapımı tıklatıyormuş gibi
Adsız, yaşam gibi belirsiz
Filizlenen bitkiler ve çamur gibi bulanık,
Gözlerimi kapar kapamaz uyanırsın canevimde
Ben toprağa uzanınca doğarsın uçuşan tozlar gibi,
Yatağını aşındıran nehir
Birbirine dolanmış çıplak ağaç köklerini koruyarak büyürse
Sen de onlar gibi büyürsün bende
O nasıl karanlığıyla birlikteyse, sen de benimle birliktesin
İşte kan ya da buğday, toprak ya da ateş
Yaşarız burada, bir tek bitkiymiş gibi
Yapraklarının anlamını bilmeyen.

AŞK


Bunca gün, ah, bunca gün 
görmeyi seni böyle kırılgan, böyle yakın, 
nasıl öderim, neyle öderim? 

Uyandı kana susamış 
ilkbaharı koruların, 
çıkıyor tilkiler inlerinden 
çiylerini içiyor yılanlar, 
ve ben gidiyorum seninle yapraklarda 
çamlar ve sessizlik arasında, 
sorarak kendime nasıl, ne zaman 
ödeyeceğim diye şu bahtımı 

Bütün gördüklerim içinde 
yalnız sensin hep görmek istediğim 
dokunduğum her şey içinde 
senin tenindir hep dokunmak istediğim: 
seviyorum senin portakal kahkahanı 
hoşlanıyorum uykudaki görüntünden 

Ne yapmalıyım, sevgilim, sevdiceğim 
bilmiyorum nasıl sever başkaları 
eskiden nasıl severlerdi, 
yaşıyorum, bakarak, severek seni, 
aşk tabiatımdır benim 

Her ikindi daha da hoşuma gidiyorsun. 

Nerde o? Hep bunu soruyorum 
kaybolduğunda gözlerin 
Ne kadar geç kaldı! Düşünüp inciniyorum, 
yoksul, aptal, kasvetli duyuyorum kendimi 
geliyorsun sen, bir esintisin 
şeftali ağaçlarından uçan. 

Bu yüzden seviyorum seni, bu yüzden değil 
o kadar neden var ki, o kadar az, 
böyle olmalı aşk 
kuşatan, genel 
üzgün, müthiş, 
bayraklarda donanmış, yaslı, 
yıldızlar gibi çiçek açan, 
bir öpüş kadar ölçüsüz.




GÜLÜŞÜN




Ekmegi al benden istersen 
havayi al, ama 
alma benden gülüsünü. 

Alip götürme gülü, 
kopardigin ok cicegini, 
sevincinde ansizin 
öne atilan suyu, 
sende dogan apansiz 
dalgasini gümüsün. 

Savasimim uzun-zor, dönerim 
gözler yorgun 
kimileyin görmüsken 
degismeyen topragi, 
ama gülüsün girisken 
yükselir gökyüzune kosturarak pesimden 
ve acar bana tüm 
kapilarini yasamin. 

Sevgilim, en karanlik 
saatte aciverir 
gülüsün ve eger ansizin 
görürsen ki saciliyor kanim 
sokagin taslarina, 
gülüver, cünkü gülüsün 
denk gelir ellerime 
bir kilic gibi yalin. 

Denizle birlikte güzün 
gülüsün yükseltmeli 
köpüklü caglayani 
ve baharin sevgili, 
gülüsünü ararim 
bekledigimce o cicegi, 
mavi cicegi, gülü 
yankiyan memleketimin. 

Gül gecede, 
gündüz de ayda, 
gül carpik 
sokaklarinda adanin, 
gül sana sevdali 
bu kaba saba oglanda, 
ama ben actigimda 
gözlerimi ve kapadigimda onlari, 
ayaklarim alip götürdügünde beni, 
dönüp getirdiginde beni ayaklarim, 
esirge benden ekmegi, havayi, 
isigi, bahari, 
ama gülüsünu asla 
ölürüm çünkü.

ADA ÜSTÜNDE GECE

Bütün gece seninle yattım

denizin yakınında, adada. 

Yabanıl ve uysaldın sevinçle uyku arasında, 
ateşle su arasında. 

Belki çok geç 
birleşti düşlerimiz 
dorukta ya da dipte, 
aynı rüzgârla kımıldayan dallar gibi yukarıda, 
birbirine dokunan kızıl kökler gibi aşağıda. 

Belki ayrıldı düşün 
benimkinden 
ve aradı beni 
önce olduğu gibi 
karanlık denizde, 
sen henüz kendin değilken, 
ben farkında değilken senin 
yelken açmış geçiyordum yanından, 
ve gözlerin aradı 
şimdi sana cömertçe verdiğimi 
– ekmeği, şarabı, aşkı ve yabansılığı – 
çünkü hayatımın armağanlarını 
beklemiş kadehsin sen. 

Seninle yattım 
bütün gece, 
karanlık toprak dönerken 
yaşayanlarla ve ölülerle, 
ve ansızın uyandığımda, 
henüz tam karanlık değilken, 
kaydı elim belinde. 
Ne gece ne de uyku 
ayırabilirdi bizi. 

Seninle yattım, 
ve uyandığımda, ve ağzın 
kurtulduğunda düşünden, 
verdi bana toprağın lezzetini, 
deniz suyundan, yosundan, 
hayatının derinliğinden, 
ve aldım öpüşünü, 
sabah kızıllığıyla ıslanmış, 
bizi çevreleyen denizden 
bana gelmiş. 

BENİMSİN ARTIK, SERİL RÜYALARIMA KENDİ RÜYANLA

Benimsin artık,seril rüyalarıma kendi rüyanla

aşk acı bunca emek uyusun hepsi bu anda
ah çeker gece görünmez tekerlekleri üstünde
ve sen yanımdasın öyle saf uyuyan amber gibi

kimse alamaz yerini ve bu aşk uyuyarak rüyalarımla
sen gideceksin biz gideceğiz birlikte zamanın suları boyunca
kimse düşmeyecek yola benimle karanlıkta
bir tek sen hep yaşayan hep güneş hep ay olan

ellerin açtı narin yumruklarını
saçıldı dört bir yana hoş simgeler
iki alaca kanat gibi açıldı gözlerin
ikimizi taşıyan suda akıp gidiyordum ben gece dünya ve rüzgar yazgısını döndürürdü
sensiz kalmıyordu böylece ben rüyalarındaydım çünkü…