Dünyanın bir yerinde, burada, 
bir göl öylece duruyor. 
Mavi eflatun bir sabah
Dünyanın bir yerinde
kendini yavaş yavaş kuruyor.
Bir kadın, benden biraz küçük,
ılık ılık, bana dünyayı,
sabahın hayretini anlatıyor:
(Bir su şiirinde ben, gürül gürül akan
aşağı illermişim eskiden)
Bir kadın, benden biraz küçük,
Sıçrayan Su olsun mesela adı,
üstümdeki sessiz örtüye yağıyor.
Burada, dünyanın bir yerinde,
bir göl, öylece duruyor,
Arkada dağlar var, onlar;
daha da dağ daha da dağ 
daha da dağ diye
benim eflatunuma vuruyor.
Bir şaman, burada, bir şaman davuluna
Sabah olana dek kayının kederiyle vuruyor.

Aşk

aniden. birdenbire, beklenmedik olandan...
beklemeyene: dile gelen bir dünya.
vahiy gibi, en çok ona benziyor.
baharın karnını öptüğüm rüya.

o yüzden "ayaklandım", yukarı ağdım.
sana vardığımda ağlamam bundan...

adını andığımda sıcak akıyor bütün nehirler
dünyayı dolduran sözü olduran o.
ve ben ne desem şimdi, benden değiller.
hala soruyor musun bana, aşk ne demek:
o en "bir" ve "tam" olana yürümek.

durup durup geçmesin içinden ağlamak
dur, neden ağlıyorsun ca'nım,
yetmez mi ikimize bir sağanak...

Evin Halleri


20EYL



Sen evden de benden de gidersin bazen
Yol seni bekler, yola koyulursun üşenmeden.
Susar derinden ev, ıssız halidir.

Ben sana, ev bana, sen eve, ev sana
Kara kara bakar ya bazen
Ah kıyamaz hani kimse kimseye.
Evin içerlek halidir, boynu eğilir.

Mutfakta çayın sesi demlenir
Sabah, benim sesimde sonbahar
Senin sesinde bir çocuk
Ev mutludur halinden, pötikarelenir.

Ben sana, sen bana soyunursun bazı geceler;
sen kendinden sarkarsın, ben kendimden.
Benlerimi saysın sabah Şerife teyze
Evin dağınık halidir.

NEHİR MANZARASI




Bırak sökük kalsın rüzgâr, bu zırdeli düşün içinde
gerçeğin ne anlamı var.
Biz bu zırdeli düşün içinde kavrulmuş kurumuş iki fıstık gibi
Yatalım uyuyalım uyanalım kalkalım
Değil mi ki, bir yere kilitlenmiş
Bir küçük iyiliktir aşk,
Değil mi ki, billurdan bir yalan dünya
Bırak ersin o tamama
Gel bak tepeden bir nehir manzarası
göstereceğim sana.




Taş




İlk benim yüzüme rastladınız, en eskisiyim buranın,
Karnıyım dünyanın. Yeryüzünün ağrısı bendedir.
Kum ve kayaç benim.

Issızlık bilgisiyim ben, sessizlik bilgisi.
Dumanın ve kalmanın büyük planıyım.

Her şeyi gördüm, her şeyi. Suyun gidişini, ağacın çiçeklenişini.
Tekrar tekrar gördüm ben daha da görürüm. Büyük Zaman, benim.

Denizler dalgalar dövdü beni, sert rüzgârlar yurt bildi zirvelerimi.
Kırıldım, söküldüm, ufalandım; döndüm bitiştim tekrar kendime
açsan, kırsan, baksan; bütün yeryüzü, her zerremde.

Taş taşıdım, içim kendimden yorgun benim, dilim çok uzun bir yankı.
En eskisiyim ben buranın.


Fotoğraf 



Ben çok eski bir fotoğrafta duruyorum. 
Yüzüm o fotoğrafta bile eski bir fotoğrafa benziyor. 
Karmakarışık bir mitoloji, sarmaşık bir tempo 
tam o anda durmuş fotoğrafa; 
hâlâ duruyor. 

Bir büyük yangında donakalan bir an: 
Köprüsü yok bir köprü ayağı, 
kaderle yerinde duran. 
Suyu çekilmiş bir çukur çeşme 
bir vakit sebil, ve 
bir devrinde gülmüş sonra yıkık eski bir şehir. 

Beş kadın bir de yeşile yakın bir sepya: 
Biri yanındakine ömrünü veriyor, 
Üçüncüde boynunu sola çeken bir keder 
Öylece duruyor. dördüncü ha var ha yok bir hayal. 
Beşinciye çok eski bir yağmur vuruyor. 

Siyah beyaz bir günmüş, 
fotoğrafın derininde bir gümüş nehir, 
donan andan dışarı, bir tek o, yürüyor.





Gül Toplamak




İçinden geçen çocukluğunu, gençliğini gördüm senin.
Yüzünde yol alan can kuşunu, aşka dair cümleni.
Ben gördüğümde bütün zamanlardaydın sen.

Anladım bir kadına düşerse ışık nehirlere fısıldayandan,
gecenin koynundan gül toplar, başka şey gelmez elinden.

Sadece bunlar değil, sadece bunlar değil..
Yokluğunda çınlayan boşluklardan mezunum.

Çok şey hissediyorum senin için
Ama değil bunlar senin istediğin.




Dümen Suyu

Ah, okumaya başlamadan önce
Çiçeklere su vermek lazımdır.
M.C.Anday

...

 İnsanın hayatla kurduğu ilişki en çok ellerinden okunurmuş. Ellerimden okunuyor: Sakin, zarif, yavaş, kuru. Usul usul saça, yaprağa, suya, kapıya değiyor. Usulca günü geceye, geceyi güne çeviriyor. Ellerim, hayata karşı yeni bir merhamet.

...

“Unutmakla unutmamak arasına gerili o sırat köprüsünden geçiyordum. Karşımda iki eşek: “Sen yana ben yana”. Duruyor.  “İkimizin resmini çıkartmışlar yan yana”. Hey, doktor! Ruhumdaki kadim yırtık hâlâ yerinde mi?  Karanlık ve içerlek bir cümbüş o, doktor! Dik onu doktor. Hey, ”