Kendisini, yediği veya yemek üzere olduğu her bir yiyeceğin kalorisini hesaplarken bulan Valerie, eğer çok kalorili bir yiyecek veya çok fazla yemek yediğini düşündüğü zaman soluğu tuvalette alıyor. Çünkü annesine göre zayıf ve bedeni incecik olmalıdır. 

Bulimia nervosa hastalığını hiç kimseye söylemeden büyüyen Valerie bu durumun başkası tarafından fark edilmesinden de korkuyor. Yaptığının yanlış olduğu bilincinde ancak bu durumu kontrol altına almak veya yardım istemek onun için çok zor.

Uzakdoğu kökenli ailesi için zayıf bir bedene sahip olmanın her şeydir. Önemli olan her zaman ip ince olmaktır. Özellikle Valerie'nin annesi için.. 

İşte eser küçükken Valerie'nin doğum gününde annesinin pastayı bölerken ona en küçük dilimi vermesi ile başlayarak aslında yemek bozukuluğu başlangıcının psikolojik evresini okuyucuya göstermek istiyor yazar.

"Ne yapmam gerektiğini asla kestiremiyorum. Nasıl iyi biri olabilirim ki? Yiyerek mi yemeyerek mi?"

Valerie, toplumun ve ailesinin kendisine dayattığı iyi ve güzel bir birey algısını kendi vücudu için göstermeye çaba sarf ederken kendi benliğini derin bir kuytuya gömmüştür yıllar boyunca. Peki zayıf olmak mutluluğu da peşinden getirmekte midir?

"Neden bu kadar korkuyorum ki? Belki de mutlu olmak için.. zayıf olmaya gerek yoktur."

Gerçekliğin okuyucunun yüzüne doğru üfleyerek mutlu bir hayatın aslında bireyin kendi elinde olduğuna Valerie'nin yaşadıkları üzerinden vurgu yapılması benim hoşuma gitti. Özellikle renklendirilmiş çizimlerde Valerie'nin duygu geçişlerini net bir şekilde algılayarak sayfaları çevirdim.

Eğer bu türde eserler okumaktan hoşlanıyorsanız bu çizgi romana bakmanızı tavsiye ederim.