"Ben devrim ruhunu ondan aldım, Tevfik Fikret'i tanıyanlar, benim ne yapmak istediğimi kavrayacak kimselerdir." demiş Atatürk. 

Bu cümleyi okuduktan sonra Tevfik Fikret'in kitaplarını okumaya başladım. İlki Şermin olsun istedim. Çocuklar için yazdığı şiirleri merak ederek başladım kitaba. Çocuklara aydınlık bir gelecek ve ışıltılı bir Dünya'nın kapılarını açmak istemiş. Onlara ileri bakmayı, geleceğin umutlu adımlarına giden yolu göstermiş. Kapıyı açıp onların gelmesini beklemiş. Bu bekleyişi sevgiyle yapmış. Tıpkı şiirlerine serpiştirmek istediği sevgi ile. 

Kitaba sadece şiir kitabı dersem haksızlık yapacağımı düşünüyorum çünkü okuduğum şiirlerde çocukları eğitmek için onlara öğütler serpiştirilmiş. Çocuklara iyiliği, güzelliği, merhameti, sevgiyi, elindekileri paylaşmayı aşılamak istemiş şiirlerinde. Şiirlerine ayrıca değer bilmeyi, elindekilerin kıymetini anlamayı da öğretmek istemiş. 

Bunu yaparken sade bir dil ve hece ölçüsü kullanmış.

Bana göre bu kitabı herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü hayatın karmaşasından unutulan o güzel duygular yeniden hatırlanmalı. Ve hayata yeniden güzelliklerle bakılmalı.

“Pek bencildir, bu bir kusur:
Bencil olan zalim olur.”

“KÖR ile KÖTÜRÜM

– Bak , arkadaş, ne ben sağlam
Bir adamın...
– Ne ben tamam
Bir insanım
– Ben kötürüm
– Ben de kötürüm;
Hem anadan doğma körüm,
– Ben de kırk yıldır kötürüm;
Değil iki adım atmak,
Ayağa kalkamam bile
– Ya ben? Değil görmek, bana,
Kirpiğimi kımıldatmak
Bile nasip olmamıştır.
– Böyle yaşamak pek ağır
Bir yük; şundan kurtulaydım!
Ben de günlerimi saydım
Bitip tükenmedi gitti.
Dünyaya geldiğin gibi
Gitmek de elinde değil.
– Çekmek kolay, ölmek zor!
– Neyse, kısmet, çekeceğiz.
Ben düşündüm ki ikimiz,
Tam bir insan olmak için
Her şeye sahibiz: Senin
Kuvvetli bacakların var.
Benim gözlerim de bakar.
Ben senin gözün olurum.
– Ben de sana bacak, ayak.
– Öyleyse hiç düşünme kalk;
Senin için
Ben bakarım ve görürüm.
– Ben de seni istediğin
Yere alır, götürürüm.
Böyle işte
İki güçsüz birleşince
Birlikte kuvvet bulur,
Güçsüzler böyle kuvvet bulur.”

“Aklı başında insanlar
Yalnız kötülükten korkar.”

“İnsan öğrendiği şeyi
Daha iyi
Öğrenmeli... “

“SÖYLEŞİ

Ooh, yavrular! Seyrederken
Sizi her gün penceremden
Aklıma neler gelir...
Eskiden biz
Ne sıkıntılar çekmişiz
Okumak, öğrenmek için;
Düşündüm de güldüm demin.
Size ne mutlu çocuklar!
Güzel kitaplarınız var;
Öğretmenleriniz iyi,
Öğretiyorlar her şeyi;
Tahta, sıra, hep mükemmel;
Hiçbirisi yoktu evvel.
Hasırlarda sürünürdük,
Evlere hep cahil döndük.
Bize göre bugün birer
Küçük bilginsiniz sizler.
Okuyunuz; okuyanlar
Çok şey bilir, çok şey yapar.
Öğrenmezsek yolu, izi;
Yolda kurtlar kapar bizi!
Okumalı, oynamalı,
Hiç işsiz oturmamalı.
İşledikçe bu makine
Çarklarına, dişlerine
Kuvvet gelir. Boş duranın
Tembel tembel oturanın,
Bugün artık ekmeği yok.
Evet, işsiz oturan çok;
Ama hepsi de tok değil,
İşsiz duran pek çok değil.
İşlemeli el, kol; bunlar
İşledikçe boğaz doyar.
“Alet işler, el övünür,”
Derler, her söze kanmayın,
İşitin de inanmayın!
El tutarsa yürür saban
Eldir sabanı yapan.”

“Demek, biraz iyi işler
Birçok alın teri ister!”