Eserin yazıldığı dönem düşünüldüğünde kullanılan cümleler çarpıcı bir şekilde insanın yüzüne vuruyor. Ait hissetme, kadın olma ve yaşama temalarını Tante Rosa etrafından 14 öykü ile aktarıyor yazar. Tante Rosa belki de sokakta görüp bakmayacağız biri, bilemeyiz. Fakat bildiğimiz şey onun kendi içindeki sorgulayışının hayatına etkisi...

Başkalarının hayatını yazılan bir dergide okuyup denemek isteyen bir karakter Tante Rosa. Bizler de bazı yaşamları deneyimlemek isteriz. Hayatımızda bir değişiklik isteriz. O, dergiyi her karıştırdığında hayatına yön veren veya etkileyen bir sayfa ile karşılaşıyor. 

"Bir şey başlamadan biterse. Tekrar tekrar çirkinlikleri yaşamaktır ihtiyarlık. Bir insan erken gelen yaşlılıklarından sorumludur. Çok konuşmak hiçbir şeyi düzeltmedi. İstediğin kadar yeniden başla anlatmaya, bütün sözcükleri evir çevir; çirkin tekrarları sıvayamazsın."

Kendisine olan sevgisi bütün yenilgilerinin önüne geçiyor. Kimsenin ne düşündüğünü önemsemiyor. Hatta kalıpların dışına çıkıp yaşamak istiyor. Tıpkı dergideki kişiler gibi.. Yaşama ironisini Tante Rosa etrafında şekillendirmiş Sevgi Soysal. Evli bir kadının çocuklarını ve kocasını terk etmesini, çalıştığı yerleri, kiliseden aforoz edilmesini ve daha nicesi kendini bulmaya çalışan Tante Rosa'da mevcut. Mutluluğu kendi içinde aramaya çalışan bir kadın. 

"Sevgi sözcüğü bir kadına her zaman bir şeyler anlatır."

Rosa kendisini sorgulayan bir karakter. İçsel sorgulamalar onun hayatının en büyük parçası. Bu sorgulamalar olmasaydı, ilk kocası ve çocukları ile yaşardı. Peki nasıl yaşardı, Tante Rosa, kendisi olmadan daldan dala atlamadan, deneyimlemeden?

"Düşünce eylemlidir, bir eylem sonucu, ya da öncesi."

Bana göre kitabın en etkileyici satırları son öyküde kendisini belli ediyor. Bir beden ne kadar ağır olabilir? Sahiplik eylemi ve bir yere ait olma kime veya neye göre şekilleniyor? İşte son sayfalarda Tante Rosa'yı bir bütün halinde düşünerek okumak gerekiyor.

Sakın bir zamanda yavaş yavaş okumanızı isterim bu eseri.