Farklı bir anlatım karşıladı beni.  Bu eser roman olarak belirtilse de bu türün içine girmiyor bence. Düşüncelerin dallanıp budaklanması gibi serpiştirilmiş bir anlatım. Sanki bir konu hakkında düşünürken bir anda başka bir konu hakkındaki fikirlerin yazılması gerektiği hissedilen bir anlatım.

70 sayfalık gözüken ancak derin bir anlatımı olan bir eser. Yazar'ın kendi hayatını yazması için tuttuğu gölge yazar ile asıl yazarın kalemi bir arada bu kitapta. Tepetaklaklığın bir bütünlüğü gibi. Kitabı okurken baş kahraman gölge yazar derken bir anda baş kahraman yazar oluyor. Hayatın kurmacası.

Roman yazmak isteyen karakterin Orhan Pamuk'a yazdığı mektuplar yer alıyor sayfaların içerisinde. Bu mektuplarda bir devamlılık aramayın çünkü bu kitap karmaşanın postmodern hali.

Ecce Novel, Ecce Home ve Ecco Vivet olmak üzere üç bölümden oluşuyor kitap. Giriş-gelişme ve sonuç gibi, ancak bu kitabın sonu derin düşünceli uçurum bana göre. Bazı şeyleri kafanızda oturttum, derken aslında hiçbir şeyin oturmadığı o his ile kitabın sonuna geldim.

"O hep iftihar ettikleri, arınmış mantıklarının kullanılmasına izin vermeli insanlar, dedim kendi kendime; herhangi bir şeyin içindeki sonsuzluğu anlayabilmek için cesaretlendirsinler kendilerini ve işte ancak, o vakit bir şeylerden sonuç elde edebilirler!"

Farklı bir son, sıra dışı bir anlatım ve benzersiz bir postmodern sunuluyor bizlere. Yazarın kalemi anlaşılır ancak cümlelerin içerisinde sonsuz derinlikler var. Bu derinliği yakalamak isteyene seslenilenilmek istenilmiş.

"Neticede insan, kim olduğunu ve aslında nasıl olması gerektiğini öğrenmek niyetinde ise, göz önünde bulundurması gerektiği şeylere önem verebilmelidir."

Yazarın kalemi ile tanışma kitabı oldum. Bana göre kitabı sakin bir zamanda okumalısınız. Çünkü birçok konunun iç içe olduğu bu kitabı bir anda okursanız bazı ayrıntıların havada kalacağını düşünüyorum.

Yazarın kendi zekasını konuşturduğu bu kitap ile postmodern dünyanın kapılarını sonsuza kadar açabilirsiniz.