Hayatta yaşanılan bazı olaylar veya söylenen bir söz sizi geçmişin derin sularına doğru götürür. O karanlık gecede Büşra'nın söylediği bir sözün Murat'ı geçmişin kuytu köşesine taşıması gibi...

Gecenin ayazında karanlık bir sokakta Büşra, üç kişi tarafından tecavüze uğrayacakken ağzından çıkan "Lütfen durun! Ben size ne yaptım?" cümlesi Murat'ı geçmişine doğru engebeli bir yolculuğa çıkardı. O sadece kendisi gibi karanlık yollarda yürüyordu. Ancak duyduğu bu cümle ile yaşamı bir anda değişti.

Murat'ın annesi ve babası bir trafik kazasında hayatlarını kaybetmiştir. Ailesini kaybettiği gün yetimhanede yaşamak zorunda kalıyor Murat. Büşra'nın söylediği bu cümle ise onu yetimhanedeki ilk gününe götürüyor. Geçmişin tozlu sayfası açıldığında geri dönüşü olmayan bir durumun içerisinde buluyor kendisini.

Yetimhaneden çıktıktan sonra Ali Ağa'nın yanında çalışmaya başlayan Murat, yıllar boyunca birçok pis işi patronu için yapmıştı. Bu pis işleri yaparken bütün duygularını da unutmaya başlamıştı. Taa ki Büşra'yı kurtardığı o geceye kadar...

O geceden sonra hem Büşra'nın hem de Murat'ın hayatı değişiyor.

"Sevmek için nedene ihtiyaç var mıdır? Birini gerçekten sevdiğin zaman nedene ihtiyaç duymazsın."

Büşra'nın varlığı ile karanlık hayatı aydınlanıyor Murat için. Bu aydınlıkta kendi geçmişine yer olmadığını fark ettiğinde geçmişinden kurtulmak için yapması gereken her şeyi yapıyor. Peki geçmişten kurtulmak kolay mıdır?

Yazarın dili akıcı olduğu için ilk sayfadan olayın içerisinde buluyorsunuz kendinizi. Murat'ın kimsesizliğini hissederken onun birisini bulmasına ve hayata yeniden adım atmasına şahit oluyorsunuz. 

Sevginin gücü ile yaşanılan her olaya farklı bakıyorsunuz. Kitabın kapağını kapattığımda daha sonra neler olacak, diye düşündüm. Yazarın polis olması yarattığı kurgudaki parçaları özenle birleştirmesine yardımcı olmuş.

Aşkı, sevgiyi, nefreti, bencilliği ve hırsın iç içe harmanlığı bu kitapta Murat ve Büşra'nın yaşadıklarına tanık olacaksınız. Bu tarz kitaplar okumaktan hoşlanıyorsanız kitaba bakabilirsiniz.

"İnsanları büyüten şeyin zaman değil, yaşanılan acılar olduğunu bir kez daha öğrenmişti."