Biyolojide Mitoz bölünme; "Tek hücreli canlılarda üremeyi, çok hücreli canlılarda ise büyümeyi, gelişmeyi ve yenilenmeyi sağlayan yeni hücre oluşturma şekli." olarak tanımlanmaktadır. Kitaptaki öykülerde de birbirine benzeyen insanlara sesleniş var. Benzerliğin mitoz bölünmesine mizahı bir anlatım ile çağrı yapıyor yazar.

Yazarın birey ve toplum eleştirisi yaptığı öykülerindeki amaç okuyucuyu şu anda yaşanılanları düşündürmek. Bunu yaparken mizahı kullanmayı seçmesi öykülerindeki merak unsurunu arttırmış bana göre.

"Sosyolog Simmel, "Modanın zafer anı, aynı zamanda ölüm anıdır" der. Bir ürün toplumun tüm kesimlerine ulaştığında artık yok edilmelidir ki yeni ürünlerin önü açılsın. Hiçbir şirket on sene kullanılan telefon veya beş yıl giyilen tişört üretmek istemez. Daimi tüketim kapitalizmin ibadetidir."

Tıpkı bir hevesle alınıp daha sonra kullanılmamak üzere atılan bir eşya gibi yaşanan duygular hakkında da yazılan hikayeler mevcut. Duyguların son kullanma tarihi varmış gibi davranan insanları eleştiren hikayelerde okuyucuya farkındalık aşılanmak istenmiş. 

"Gönül işleri, ne sudoku gibi zihin yormalı ne de satranç gibi strateji içermeli. Akmalı insan sevdiklerine. Bir Mevlevi dervişi ya da Hint keşisi gibi huzur bulmak için evvela bunu özümsemeli."

Duyguların kapitalizm gibi yaşanılıp duyguların tüketilip başka bir duygunun peşinden sürüklenen insanları okurken aynı zamanda arka yüzünü de göreceğiniz kısa ama sorgulatan hikayeler okudum. Yazarın mizahı ve anlaşılır bir dili aynı anda kullanması ile okuyucuya kendi çevresini görmesine yardımcı oluyor. 

Eser için yapabileceğim bir eleştiri bazı hikayelerin daha uzun olmasını isterdim. Birçok hikaye kısa ancak okuyucuyu kendisine çekmekte başarılı. Popülerlik, kapitalizm ve aile unsurlarının birey üzerinden eleştirildiği hikayelerde bireyin kendisini tanımadığı okuyucuya net bir biçimde gösterilmiş.

Düşünmeyen insanların yaşamı ve topluma etkisinin vücut bulmuş hali bu hikayeler. Öykü okumayı seviyorsanız bu esere bir şans verebilirsiniz.