Yaşadığı dönemin Rusyasına ışık tutan bir yazar Anton Çehov. Tiyatro oyunlarında her bir karakterin davranışlarını ilmek ilmek işleyerek kaleme aldığını düşünüyorum. Üç Kız Kardeş de bu eserlerden birisi.

Uzun yıllardır bir taşra kasabasında yaşayan ve Moskova'ya gitme hayali kuran üç kız kardeşin etrafında gelişen olaylara takın oluyoruz. Dört perdelik olan oyunda, hüzün ve acı her sayfada kendisini belli ediyor. Bu acının kaynağı ise yaşamın gerçek anlamını düşünen karakterlerdir. 

"Bize ciddi, önemli, hem de çok önemli görünen şeyler, gün gelecek unutulacak ya da önemsiz görünecek. İşin ilginç yanı, gelecekte neyin önemli ve yüksek değerde, neyin zavallı ve gülünç sayılacağını bugünden hiç bilemeyişimiz."

Her bir perde üç kız kardeşin çevresinde gelişen farklı bir olayı anlatıyor. Özellikle ilk perde ile son perde arasında üç kız kardeşin de umutlarının yavaş yavaş söndüğünü fark edeceksiniz. Bu sönüş ile mutlu bir yaşama olan inançları da acı bir şekilde azalıyor.

Olga, Maşa ve İrina kendileri için en uygun hayatın Moskova'da geçtiğine kendilerine inandırmak isterler. Fakat hayatın ilerleyişi onların umutları ile zıtlık içindedir. Özellikle erkek kardeşleri Andrey'in zaman ilerledikçe yaşama karşı umutsuzluğu ve kendini kandırma çabasını okurken kendi hayatınızı ve hayallerinizi de düşünmenizi isterim. Bu kitapta üç kız kardeş için de biricik olan Andrey'in karamsarlığı okuyucuyu sarsacak şekilde ilerliyor. Bir seçimin uçurumun en tepesinden en aşağıya düşmek gibi bir kişiyi etkilediğini fark edeceksiniz.

Eserde hoşuma giden bir diğer konuysa üç kız kardeşin etrafındaki karakterler oldu. Her karakterin hayata bakış açısını yazarın yalın ancak derin anlamlı diliyle okurken sanki ben de onlarla birlikteydim.

Çehov'un karamsarlığı ve umudu iç içe geçirerek yazdığı bu tiyatro oyunu tıpkı yaşam gibi.. Zıtlıkların bütününü oluşturarak aslında her bir duygunun var olabileceğini kanıtlıyor.