Fulden Ufacık

Açelya'nın her zaman gördüğü kabusların birisi ile romanın içerisine adımlarken arkadaşlarıyla çıkacağı tatilin ona iyi geleceğini umuyor. Çünkü kafasını dağıtması gerektiğinin ve her gün alarmdan önce kalkan bedeninin dinlemesi gerektiğinin farkındadır. 

Açelya'nın iş hayatındaki arkadaşlarından birisi olan Meriç ise herkesin beğenisini toplayan birisi. Meriç de bunun bilincinde hareket eder. İstenilen adam olmanın mutluluğu gururunu okşar. Açelya ve Meriç sadece ofis içinde görüşen ve bu görüşmelerde de sadece iş hakkında konuşurlarken bir gün Açelya'nın Meriç'e attığı bir laf ile iş sonra kahve içmek buluşmaya karar verirler. Bu buluşmanın sonucunda ise yeni buluşmaların sessiz daveti çoktan ikisinin yüreğini istila etmiştir.

Yakın arkadaşları ile yapacağı tatile Meriç'i de davet eder Açelya. Açelya'nın dedesinden kalma ormanların içindeki taş evde sakin birkaç gün geçirmeyi planlarken geçmişin gizli köprüsünden geçip taş evin duvarlarda yankılanan sırların eseri olurlar. Bu sırların ortaya çıkmasıyla artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır...

"Bazı şeyleri içinde yaşaması gerekir insanın, önemsiz olsa bile."

Yazarın işlediği konu içerisindeki gerilimi ilmek ilmek işleyerek sayfaların arasına serpiştirmesini çok beğendim. Her bir sırrın arkasında gizlenen ana olayı son sayfaların derinliklerine gömerek okuyucuyu hikayenin içerisinde tutmayı başarmış bana göre. Özellikle yaşanan birçok olayın arkasına gerilimin rüzgarını eklemesi ile romanın atmosferine uyum sağlamış. Eleştirebileceğim bir nokta ise, yan karakterlerin düşüncelerini daha fazla okumak isterdim. 

Kitabı sadece gerilim kitabı olarak ele almadan okumanızı tavsiye ederim. Kitabın ana unsuru gerilim olsa da içerisinde barındırdığı psikolojik öğeler ile de okuyucuyu etkilemek istemiş. Eğer türü seviyorsanız yazarın akıcı kalemine bir şans verebilirsiniz.

Birlik olmak eylemi üzerinde yoğunlaşarak geleceğin griliğindeki Tek Devleti'ne doğru sürüklenirken anavatanında 77 yıl sonra basılmasının etkenlerine de şahit olacağız. Doğruluk, kurallar ve mantığın kime veya neye göre gerçek olduğuna devlet tarafından önceden karar verilmiş Tek Devleti için en önemlisi, insanların birlik içinde mutluca yaşamalarıdır. Devlet her bir kişinin düşünmesi gereken işleri onların yerine çoktan düşünmüş ve planlamıştır. Çünkü birlik olmak budur. Gelecekteki makinelerin sesi insanların konuşmasından daha iyidir.

Velinimet'in gri ellerinin her zaman Tek Devlet vatandaşlarının üzerinde olduğu bu gelecek kolay inşa edilmedi. Verilmesi gereken uzun bir savaşın galibiyeti ile sarsılmaz devletin etrafına duvarlar dikildi. Korunaklı bu devletin makinelerinin sesleri olduğundan daha çok çıkmalıdır. 

Tek Devlet'in makinelerinin gücünü başka gezegenlere duyuracak uzay aracı tasarlanmalıdır. Bu müjdeyi haykıracak uzay aracının ismi ise İntegral'dir. Matematiğin hüküm sürdüğü bu devleti en iyi şekilde tanıtacak İntegral'in baş mühendisi D-503, diğer gezegendeki ilkel okuyucularına devletini anlatmaya karar verir. Masasının başına çoktan geçip günlüğü yazmaya başlamıştır.

Biz olma duygusunun hüküm sürdüğü bu devlette, özgür olmak bir suçtur. Çünkü özgür olmak demek birey olmak demektir. Aynı zamanda eski çağda yaşayan insanlar onlara göre ilkel ve cahildi, çünkü onlar gibi mutlu ve refah içinde yaşamayı becerememişlerdir.

Peki ilkel olarak tanımlananlar Tek Devlet'te yaşayanların türevleri değil midir? Türev ve Integral matematikte birbirinin tersi ise aralarında güçlü bir ilişki yok mudur?

"İnci çiçeğinin kokusu güzeldir, banotunun kokusu ise iğrençtir; sonuçta ikisi de koku. Eski devletlerde de ispiyoncular vardı, bizde de var... evet, ispiyoncular. Ben sözcüklerden korkmam. Ama açık olan bir şey var, o da eski devletlerde ispiyoncular banotuydular, bizde ise inciçiçeği. Evet, evet, inciçiçeği."

Stalin'in yeni dünyasındaki tek devlet ve birlik olma anlayışına sert bir tokat niteliğindedir bu eser. Özellikle Stalin dönemindeki baskıları yazar, yarattığı Tek Devlet üzerinden okuyucuya göstermek istemiş. Bunu D-503'ü birey ve toplum ikilemine sokarak bildiği doğrular üzerinden hedef alarak aktarıyor. 

Kusursuz olarak bildiği her denklemde ruh denen mikroplu hastalığın oluşmasıyla yerle bir oluyordu D-503. Hastalığından kurtulmak isterken bazı gerçekler de gün yüzüne çıkıyordu. Zamyatin bu hastalık ve sağlıklı durumu üzerinden gerçek hastalığın ne olduğunu D-503'ün günlüğünün sayfalarına çeliğin ağırlığı ile ekliyor.

Distopya türünde eserler okumaktan hoşlanıyorsanız bu esere mutlaka bir şans vermelisiniz.

"Karakterleriniz Salvo Montalbano ve Grazia Negro, önlerinde duran bir kadavra karşısında birlikte nasıl davranırlardı? bİr soruşturmada nasıl sorguya çekerlerdi? Bana bunları anlatabilir misiniz?"

Editörleri Daniele di Gennaro'nun sorularının arkasından bir hikaye yaratıldı o anda. O doğaçlamanın içerisinden fırlayan iki karaktere yazarlar müdahale edemiyordu. Bu fitilin sonucunda ise iki yazar da bu eseri yazmaya hazırdı. Birçok düşünce kümesinin ortaya çıkması ile yazarların uyumu birleştiğinde geriye sadece yazmak eylemi kalıyordu.

Bu eser; Andrea Camilleri'nin meşhur karakteri Komiser Salvo Montalbano ve Carlo Lucarelli'nin ünlü müfettişi Grazia Negro'nun mektuplaşarak bir cinayeti çözmek için ele ele veriyorlar. Bologna'da yaşayan Arturo Magnifico bir gece evinde ölü olarak bulunur. Kurbanın yanında ise üç tane ölü kırmızı balıktan başka hiçbir ipucu yoktur. Aynı zamanda kurbanın Sicilyalı olması müfettiş Negro'nun kişisel inisiyatifini kullanarak komiser Montalbano'dan yardım istemesi için çok önemli bir nedendir. Çünkü bu cinayet ile ilgili farklı düşünceleri mevcut olup amirlerinin bunu kabul etmeyeceğini çoktan biliyordur.

Negro'nun yardım mektubu ile ilerleyen olayların izlerini takip ederek okuyacaksınız bu eseri. Romanda dikkatimi çeken en büyük unsur, eserin sadece mektuplardan oluşmamasıdır. Gönderilen mektuplarda Görev Raporu, Gazete Haberleri, Fotograflar, Adli Tıp Polis Kurulu yazıları ve Tutanak Özetleri gibi birçok belge bulunmaktadır. Bu belgelerin ve mektupların bütünlüğünün çok iyi yansıtıldığını düşünüyorum. Bu sayede okuyucu kendisini birçok gizemin içerisinde bulacaktır. 

Yapacağım bir eleştiri ise eserin sonu. Sanki bir anda bitmiş izlenimi verdi bana, olayların biraz daha ilerlemesi gerektiği izlenimine kapıldım. 

Sürükleyici ve mektuplarda kullanılan dil anlaşılır olduğu için eseri kolaylıkla okuyabilirsiniz. İki yazarın meşhur karakterlerinin birbirine yazdığı mektuplar ile bazı sırların saklandığı bir cinayetin çözülmeye çalışıldığı bu polisiye eserin özellikle bu türü seven kişiler tarafından ilgiyle okunacağını düşünüyorum.

Hayatın koşuşturmacası içerisinde sıkışıp kalan Yumi'nin duygu yüklü hikayesi anlatılıyor bu tek ciltli mangada. Yumi ofiste çalışan ve yalnız başına yaşayan bir kadın. Ancak kendisini değersiz ve mutsuz hissederek her gün ofisi gidip geliyor. Bu mutsuzluğu manganın ilk sayfasından itibaren okuyucuya gösteriyor yazar.

Bütün olumsuz duyguların ve olayların üst üste geldiği bir günde yerde bulduğu bir bez bebeği eve götürmesi ile hikaye başlıyor. Bu bez bebekte dikkatini çeken ilk şey ise gülümserken ağlaması oluyor. Tıpkı kendisinin içine attığı duygular gibi... 

Bez bebeği evine götürdüğünde bu bez bebeğin bazı yerlerinin hasar aldığını görür. Bu hasarlı yerlerin düzeltilmesi gerektiğini farkındadır. Bu fark edişin altında ise uzun süredir yapmadığı dikiş dikme işine yönelmesi gerekmektedir. Aynı zamanda bez bebeğine Kurumi adını verir. 

Onu tamir ederken ve onun için diktiği kıyafetleri gördükçe Kurumi'nin varlığını yüreğinin en büyük köşesinde hisseder. Tıpkı Kurumi'nin onu hissetmesi gibi...

Çizimlerin her birisinde Yumi ve Kurumi'nin her bir duygusunu içinizde yaşayacaksınız. Yumi'nin işe gittiği günlerdeki mutsuzluğunu, iş arkadaşlarının onun hakkındaki düşüncelerini duyduğundaki çaresizliğini, Kurumi'nin yanında kendisini iyi hissetmesini ve dikiş dikerken kendinden emin oluşunu hem diyaloglarda hem de sayfaları çevirirken karşınıza çıkan siyah-beyaz çizimlerde keşfedeceksiniz. 

Yumi'nin kendi yarattığı taşların altında sıkışıp kaldığını algıladığında bir dala tutunur gibi Kurumi'ye tutunur. İşte bu tutunuş ile kendini tanıma ve fark etme yolculuğuna bir adım atar.

"Biraz olsun kararlılık göstererek kendim olmaya çalışınca insanların beni daha çok benimsediğini fark ettim."

Yazarın Yumi'nin kendisini bulması ve keşfetmesini duygu yüklü olay örgüsü ile anlatmasını çok beğendim. Okurken kendi hayatınızdan büyük veya küçük parçalar bulacağınız bir manga olmuş. 

"İnsanlar hangi günahın büyük olduğuna, kimin hangi günahı işleyebileceğine, çok kişi aynı anda yaptığında dünyanın en büyük günahlarının artık günah olmayacağına karar vermekle kalmayıp başkalarını yok etmeye bayılıyordu."

İlay Bilgili kaleme aldığı on üç öyküsünde, eşitsizliğin neden olduğu toplumsal olaylardan söz ederek okuyucuyu öyküdeki karakterlerin yanına götürmek istiyor. Karakterlerin bakış açılarını sayfalarının içerisine akıtarak gün yüzüne çıkması gerekenler bir bir mürekkebin koyuluğu ile can buluyor. Tıpkı yerin altında ve yerin üzerindeki var olmanın dayanılmaz mücadelesini resmediyor bizlere.

"İşte yine o muhteşem, cömert gün batımlarından biri. Şehirdeki yüzlerce turunç ağacının tepesindeki binlerce küçük turuncunun üzerinde kadim bir tanrı gibi devleşen bir başka turuncu çarşaf güneş şimdi. Günahları, sevapları, kolları, bacakları, ağlamaları, gülmeleri, bebekleri, yaşlıları, susanları, sesini çıkaranları, gözünü kaçıranları, gözünü gözünün içine dikenleri birkaç saniyede eşitleyen depremin bir krater gölüne çevirdiği şehrin üzerinde umarsızca alçalıyor."

Savaşın içerisinde yaşamın sıcaklığını arayan bireylerin, cinayetin soğuk yüzünü, aile kavramının derinliğini, depremin her şeyi toz haline getirmesini, geçmişin izleri, kayıpların ve geriye kalanların boşluklarını buram buram hissettiren öyküler mevcut bu eserde. 

Yazarın birçok yerde ve anda tanık olunan olayların gerçekliğini usta kalemi ile gün yüzüne çıkarırken gerçekliğin başka bir bakış açısı ile görünmesini istiyor. Eğer öykü okumaktan hoşlanıyorsanız bu esere mutlaka bir şans vermelisiniz.