Bu sefer de yeni bir şair ile karşınızdayım. İbrahim Öksüz, aşkın anlamını anlaşılır bir dille okuyucularına aktarmak istemiş. Ben okurken biraz Nazım Hikmet biraz da Cemal Süreya izleri hissettim. Yazım şekli ve haykırışları ile Nazım Hikmet'i anımsattı bana. Aşkı ve Anne imgelerinin bir arada kullanması ise Cemal Süreya'yı. İki şairin bu zamanda birleşmesi diyebilirim şiirlere. Şiirler eğer sizin içinize işliyorsa bu kitaba da bir şans verebilirsiniz. 


Aşkın sularında yüzmek isteyen ama bundan korkan ve gitmek isteyen bir adam. 

"Yalnız sen ve acılarım umurumdasınız 
                                  demek istemiştim

             ama aşk
      çok yalan bilir
             ben pek azını söylerim
     çünkü bilirim;
                 rüzgara karşı koşarsan daha fazla üşürsün
                             yürürsen kaderine durursun.

Görüyorsun ya
         yasal bir serseriyim ben.
 Yani seninle biz aynı yılın
                 iki ayrı mevsimi gibiyiz."

Yaşamın yaşlı kadehini pişmanlıkların doldurmasını aklı olsa bir yudum da içerdi.

"Yaşlı Kadeh

Şimdiki aklım olsa
Hiçbir rüzgar beni taklit edemezdi.
Her yeni gün saygıyı hak eder
                    her batan gün gibi
               sana bana herkesin olana
                       şimdiki aklım olsa

Şimdiki aklım olsa 
Yaşlı kadehim hiç boş kalmazdı
İnsan ya bulanıktır sana
                      ya ölüm kadar gerçeksindir
                                   şimdiki aklım olsa

Şimdiki aklım olsa
Ağladığım gözyaşı, attığım kahkaha
                                    benden utanmazdı
Gözlerim muhbiri olurdu yeryüzünün ve aşkın
Bir tek sefer karasız bakmazdı bu gözler
Gözlerin gözlerinin kapatması olurdu
                                     şimdiki aklım olsa"

Pişmanlıkların yaşanmadığı, denizlerin gürül gürül dalgalandığı, gülmenin ve ağlamanın herkesin benimsediği, şiirlerin var olduğu bir dünya lazım.

Eğer şiir kitaplarına yeni başlayacaksanız bu kitabı okumakta çok zorlanacağınızı düşünmüyorum. Keyifle okuyun.